حوزه علمیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''منابع و علوم حوزوی''': [[قرآن]] و [[احادیث]] دو منبع اصلی در علوم حوزوی است و دیگر علوم حوزوی در راستای استفاده از همین دو منبع، جهت ارایه دیدگاه‌ها و تکالیف دینی به مخاطب است.<ref>جمعی از نویسندگان، حوزه علمیه، تاریخ، ساختار، کارکرد، ۱۳۹۴ش، ص۷.</ref> [[فقه]] و [[اصول]]، علم رایج و محوری در حوزه‌های علمیه بوده است. ادبیات عرب، منطق، [[کلام]]، [[تفسیر قرآن]]، علوم حدیث، [[رجال]]، [[درایه]] و [[فلسفه]] از علوم حوزوی است.<ref>مطهری،  آشنایی با علوم اسلامی، ۱۳۷۲ش، ص۲۹۱.</ref> پیش از تاسیس مدارس جدید دایره علوم حوزوری وسیع‌تر بود. [[اجازه اجتهاد]]<ref>جمعی از مؤلفان، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۷۳ش، ج۶، ص۶۱۰.</ref> و [[اجازه روایت]]<ref>دایره المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۷۳، ج۶، ۵۹۶.</ref>از مدارک و مدارج حوزوی است. در نظام آموزشی حوزه، مدرّسان خود تصمیم به شروع درس معین می‌گرفته و به حسب تقاضای طلاب، درس و ساعت برگزاری آن را اعلام می‌کرده‌اند. شرط اصلی تدریس توانایی و مقبولیت علمی بوده و چون طلاب در انتخاب درس آزاد بوده‌اند، این شرط به خودی خود تحقق می‌یافته است.دروس حوزه در پنج روز اول تشکیل می‌شد و دو روز آخر هفته تعطیل بود، ایام تبلیغی مانند ماه رمضان، دهه اول محرم، دهه آخر صفر و فصل تابستان در برخی از حوزه‌ها از تعطیلات حوزه‌ها بوده است.<ref>دایره المعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۷۴ش، ج۲۱، ص۴۹۱.</ref>

در سالهای ۱۳۷۴ش، [[حوزه علمیه قم (دوران جمهوری اسلامی)|حوزه علمیه قم]] با هماهنگی وزارت علوم دولت جمهوری اسلامی، تصمیم گرفت به فارغ التحصیلان حوزوی مدارک و گواهینامه تحصیلی مورد قبول آموزش عالی اعطا کند.<ref>[http://rc.majlis.ir/fa/law/show/100199 مصوبه جلسه ۳۶۸مورخ ۷۴.۱۱.۳شورای عالی انقلاب فرهنگی در مورد مدارک تحصیلی صادر شده مدیریت حوزه علمیه قم]</ref>