confirmed، templateeditor
۱۲٬۲۷۶
ویرایش
حوزه علمیه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیزکاری
جز (←تعریف) |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
==تاریخچه== | ==تاریخچه== | ||
نخستین حوزه‌هایی که در اسلام شکل گرفت حوزه [[مکه]] و [[مدینه]] بود. حوزه مدینه پس از [[رسول اکرم(ص)]]، مرکزیت علمی خود را حفظ کرد و در عصر [[امام باقر]] و [[امام صادق]] | نخستین حوزه‌هایی که در اسلام شکل گرفت حوزه [[مکه]] و [[مدینه]] بود. حوزه مدینه پس از [[رسول اکرم(ص)]]، مرکزیت علمی خود را حفظ کرد و در عصر [[امام باقر(ع)]] و [[امام صادق(ع)]] رونق جدی یافت. [[کوفه]] نیز از شهرهایی بود که در صدر [[اسلام]] در آن مساجد نقش مدرسه را داشتند، البته در کنار مساجد در منازل نیز درس برپا بوده است. و به تدریج مدارس و دارالعلم‌ها بنیاد گردید.<ref>صافی گلپایگانی، سیر حوزه‌های علمی شیعه، ۱۴۳۰ق، ص۲۹-۳۳</ref> | ||
* '''[[حوزه علمیه قم]]''': بر اساس گزارش‌های تاریخی با مهاجرت اشعریان شیعی در سده دوم، شهر [[قم]] به یکی از شهرهای مسلمان نشین شیعه مذهب تبدیل شد و جلسات بحث و درس با حضور برخی از محدثان علاقمند به ائمه ایجاد شد. این جلسات در فاصله سده اول تا چهارم رونق داشت. مکتب قم در آن دوره گرایش حدیثی داشت و محدثانی از جمله [[زکریا بن آدم]]، اسحاق بن عبدالله اشعری، سهل بن یسع اشعری را تربیت کرد. کتاب [[من لا یحضره الفقیه]] نیز از آثار مربوط به این دوره است؛ اما تسلط نگرش‌های عقلی [[شیخ مفید]] و دیگر متکلمان شیعی عراق حوزه قم را تضعیف کرد.<ref>زهره کاشانی، تاریخ حوزه علمیه قم از تأسیس تا سده چهارم، دوفصلنامه علمی-پژوهشی تربیت اسلامی،ش ۸، بهار و تابستان ۱۳۸۸</ref> | * '''[[حوزه علمیه قم]]''': بر اساس گزارش‌های تاریخی با مهاجرت اشعریان شیعی در سده دوم، شهر [[قم]] به یکی از شهرهای مسلمان نشین شیعه مذهب تبدیل شد و جلسات بحث و درس با حضور برخی از محدثان علاقمند به ائمه ایجاد شد. این جلسات در فاصله سده اول تا چهارم رونق داشت. مکتب قم در آن دوره گرایش حدیثی داشت و محدثانی از جمله [[زکریا بن آدم]]، اسحاق بن عبدالله اشعری، سهل بن یسع اشعری را تربیت کرد. کتاب [[من لا یحضره الفقیه]] نیز از آثار مربوط به این دوره است؛ اما تسلط نگرش‌های عقلی [[شیخ مفید]] و دیگر متکلمان شیعی عراق حوزه قم را تضعیف کرد.<ref>زهره کاشانی، تاریخ حوزه علمیه قم از تأسیس تا سده چهارم، دوفصلنامه علمی-پژوهشی تربیت اسلامی،ش ۸، بهار و تابستان ۱۳۸۸</ref> | ||