Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۸۱
ویرایش
فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''فقه سیاسی''' بخشی از [[علم فقه]] است که به کشف، استخراج و بیان [[احکام شرعی|احکام شرعیِ]] ناظر بر امور سیاسی می‌پردازد. دانش فقه سیاسی عملی‌ترین بخش دانش‌های اسلامی دانسته شده است؛ زیرا به تمامی جنبه‌های زندگی [[مسلمانان]] ارتباط دارد. موضوع دانش فقه سیاسی پرداختن به شیوه ارتباط شهروندان با همدیگر، چگونگی مواجهه شهروندان با دولت و روابط دولت اسلامی با دیگر دولت‌ها است. در دوران معاصر با گسترش امواج اسلام‌گرایی و اهمیت پیدا کردن رابطه دین و تجدد، دانش فقه سیاسی نیز اهمیت مضاعفی پیدا کرده است. وظیفه فقه سیاسی و فقیه | '''فقه سیاسی''' بخشی از [[علم فقه]] است که به کشف، استخراج و بیان [[احکام شرعی|احکام شرعیِ]] ناظر بر امور سیاسی می‌پردازد. دانش فقه سیاسی عملی‌ترین بخش دانش‌های اسلامی دانسته شده است؛ زیرا به تمامی جنبه‌های زندگی [[مسلمانان]] ارتباط دارد. موضوع دانش فقه سیاسی پرداختن به شیوه ارتباط شهروندان با همدیگر، چگونگی مواجهه شهروندان با دولت و روابط دولت اسلامی با دیگر دولت‌ها است. در دوران معاصر با گسترش امواج اسلام‌گرایی و اهمیت پیدا کردن رابطه دین و تجدد، دانش فقه سیاسی نیز اهمیت مضاعفی پیدا کرده است. وظیفه فقه سیاسی و فقیه متخصص در امر سیاست را ایجاد هماهنگی روشمند میان واقعیت‌های متغیر زندگی اجتماعی و نصوص ثابت دینی دانسته‌اند. | ||
فقه سیاسی دانشی امامت‌محور است که بر اساس تفسیری خاص از جایگاه و شرایط [[امام معصوم(ع)]] در زندگی سیاسی شکل گرفته است. این دانش همچنین تحت‌تأثیر فقه [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] رشد یافته است. فقه سیاسی [[شیعه]] را بر اساس تحولات سیاسی-اجتماعی، از ابتدای تأسیس در زمان [[پیامبر اسلام(ص)]] به چند دوره تکوین، تدوین، تثبیت و تحقق تقسیم کرده‌اند. در میان نگرش‌های حداقلی و حداکثری به فقه و به تبع آن به فقه سیاسی و همچنین با توجه به ادوار مختلف فقه سیاسی شیعه، چند رویکرد فردی، اجتماعی و حکومتی برای آن تصویر شده است. | فقه سیاسی دانشی امامت‌محور است که بر اساس تفسیری خاص از جایگاه و شرایط [[امام معصوم(ع)]] در زندگی سیاسی شکل گرفته است. این دانش همچنین تحت‌تأثیر فقه [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] رشد یافته است. فقه سیاسی [[شیعه]] را بر اساس تحولات سیاسی-اجتماعی، از ابتدای تأسیس در زمان [[پیامبر اسلام(ص)]] به چند دوره تکوین، تدوین، تثبیت و تحقق تقسیم کرده‌اند. در میان نگرش‌های حداقلی و حداکثری به فقه و به تبع آن به فقه سیاسی و همچنین با توجه به ادوار مختلف فقه سیاسی شیعه، چند رویکرد فردی، اجتماعی و حکومتی برای آن تصویر شده است. | ||