۱۷٬۱۳۹
ویرایش
جز (←خاتمیت و رجعت حضرت عیسی(ع): ویرایش جزیی) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
با این حال [[تجربه دینی]] پس از پیامبر نیز ادامه دارد و منافاتی با این معنای خاتمیت ندارد؛ زیرا تجربه دینی افراد تنها به خودشان محدود میشود و برای دیگران تکلیفآور و عمل آفرین نیست<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ۱۳۸۵ش، ص۷۳.</ref> و حجیتی بر دیگران ندارد.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ۱۳۸۵ش، ص۷۵-۷۶.</ref> هیچ کس پس از پیامبر ولایت بر دیگری نداشته و تنها عقل جمعی به صفت جمعی، حاکم و ولی آدمیان است.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ۱۳۸۵ش، ص۷۵-۷۶.</ref> | با این حال [[تجربه دینی]] پس از پیامبر نیز ادامه دارد و منافاتی با این معنای خاتمیت ندارد؛ زیرا تجربه دینی افراد تنها به خودشان محدود میشود و برای دیگران تکلیفآور و عمل آفرین نیست<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ۱۳۸۵ش، ص۷۳.</ref> و حجیتی بر دیگران ندارد.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ۱۳۸۵ش، ص۷۵-۷۶.</ref> هیچ کس پس از پیامبر ولایت بر دیگری نداشته و تنها عقل جمعی به صفت جمعی، حاکم و ولی آدمیان است.<ref>سروش، بسط تجربه نبوی، ۱۳۸۵ش، ص۷۵-۷۶.</ref> | ||
{{همچنین ببینید | {{همچنین ببینید|بسط تجربه نبوی}} | ||
===نقد=== | ===نقد=== | ||
مرتضی مطهری در کتاب ختم نبوت سخنان اقبال را به معنای ختم دیانت و بینیازی از وحی دانسته است که نه تنها با اصل دینداری سازگار نیست<ref>مطهری، مجموعه آثار، ج۲، ص۱۸۷.</ref> بلکه حاکیمت عقل تجربی با مبانی خودِ اقبال که تجربه باطنی را قبول دارد نیز سازگار نیست. <ref>مطهری، مجموعه آثار، ج۲، ص۱۸۹.</ref> | مرتضی مطهری در کتاب ختم نبوت سخنان اقبال را به معنای ختم دیانت و بینیازی از وحی دانسته است که نه تنها با اصل دینداری سازگار نیست<ref>مطهری، مجموعه آثار، ج۲، ص۱۸۷.</ref> بلکه حاکیمت عقل تجربی با مبانی خودِ اقبال که تجربه باطنی را قبول دارد نیز سازگار نیست. <ref>مطهری، مجموعه آثار، ج۲، ص۱۸۹.</ref> |
ویرایش