نسناس: تفاوت میان نسخه‌ها

از ابن جزری نقل شده که گروهی از مردم، نسناس را [[یأجوج و مأجوج]] می‌دانند و گروهی آن را انسان‌هایی از [[قوم عاد]] می‌دانند که بواسطه گناهانشان [[خداوند]] آنها را به شکل خاصی [[مسخ]] کرد؛ و گروهی دیگر آنها را موجوداتی با صورت انسانی می‌دانند که از نسل آدم نیستند و از جهاتی شبیه انسان هستند و از جهاتی متفاوت از او.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۴، ص۹۶.</ref><br />

واژه نسناس در قرآن ذکر نشده اما ذیل آیه سی‌ [[سوره بقره]]<ref>(به خاطر بیاور) هنگامى را كه پروردگارت به فرشتگان گفت: «من در روى زمین، جانشینى‏[ نماینده‏‌اى‏] قرار خواهم داد.» فرشتگان گفتند: «پروردگارا! »آیا كسى را در آن قرار مى‏‌دهى كه فساد و خونریزى كند؟! (زیرا موجودات زمینى دیگر، كه قبل از این آدم وجود داشتند نیز، به فساد و خونریزى آلوده شدند. اگر هدف از آفرینش این انسان، عبادت است،) ما تسبیح و حمد تو را بجا مى‌‏آوریم، و تو را تقدیس مى‌‏كنیم.» پروردگار فرمود: «من حقایقى را مى‌‏دانم كه شما نمى‌‏دانید.</ref> روایاتی نقل شده که نشان می‌دهد اعتراض [[ملائکه]] به خداوند در باب خلق [[آدم]]، ناشی از مشاهده خونریزی موجوداتی به نام [[جنّ]] و نسناس بوده که قبل از آدم در زمین موجود بوده‌اند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ص۱۰۳؛ راوندی،قصص الانبیاء، ۱۴۰۹ق، ص۳۹-۴۰.</ref><br />

بر پایه روایتی از [[امام علی(ع)]]، آفرینش [[آدم(ع)]] هزاران سال پس از انقراض نسناس‌ها صورت گرفته است.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۳۶۷، ج۱، ص۳۶؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۶۰، ص۲۷۳.</ref> بر پایه روایت دیگری خداوند آدم(ع) را مستقل از خلقت جن و نسناس آفرید و [[فرشتگان]] را از تفاوت‌های انسان و نسناس آگاه کرد.<ref>راوندی، قصص الانبیاء، ۱۴۰۹ق، ص۳۹-۴۰.</ref> همچنین از امام علی(ع) نقل شده که نسناس، موجوداتی زمینی دارای بدن و روح بودند که می‌خوردند و می‌آشامیدند اما بعد از مدتی سرکشی کرده و کافر شدند و بواسطه ظلم و فساد منقرض گشتند.<ref>راوندی، قصص الانبیاء، ۱۴۰۹ق، ص۳۵-۴۰.</ref><br />

==پانویس==

*افضلی، علی، «آفرینش انسان در آموزه‌های اسلامی و نسبت آن با نظریه تکامل»، پژوهش‌نامه فلسفه دین(نامه حکمت)، سال دهم، شماره دوم، پاییز و زمستان۱۳۹۱ش.

*دولت، محمدعلی و علی افضلی، «بررسی تطبیقی تاریخ پیدایش انسان در زمین از نظر علم و آموزه‌های قرآنی و حدیثی»، مجله پژوهش‌های علم و دین، سال ششم، پاییز و زمستان۱۳۹۴ش.

*قمى، على بن ابراهیم، تفسیر القمی، قم، انتشارات دار الكتاب، ۱۳۶۷ش.

*مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، بیروت، انتشارات موسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق.

*معین، محمد، فرهنگ، تهران، انتشارات امیرکبیر، ۱۳۶۴ش.

{{پایان}}