پرش به محتوا

قذف: تفاوت میان نسخه‌ها

۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۴ مارس ۲۰۲۱
جز
خط ۳۲: خط ۳۲:
==احکام دیگر==
==احکام دیگر==
برخی از احکام قذف عبارتند از:
برخی از احکام قذف عبارتند از:
* کسی که گروهی را به‌صورت جمعی قذف کند، اگر آنها باهم حد قذف را مطالبه کنند، یک حد بر او جاری می‌شود اما اگر هر یک به صورت انفرادی حد قذف را مطالبه کند برای هر یک از آنها یک حد.<ref>علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۳،‌ص۵۴۶؛ شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۹، ص۱۸۳ و ۱۸۴.</ref>
* کسی که گروهی را به‌صورت جمعی قذف کند، اگر آنها باهم حد قذف را مطالبه کنند، یک حد بر او جاری می‌شود اما اگر به صورت انفرادی حد قذف را مطالبه کنند برای هر یک از آنها یک حد.<ref>علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۳،‌ص۵۴۶؛ شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۹، ص۱۸۳ و ۱۸۴.</ref> همچنین کسی که زنی را به زنا با مردی متهم ‌کند، اگر آن دو باهم حد را مطالبه کنند، یک حد بر قاذف جاری می‌شود و اگر به صورت جداگانه مطالبه کنند، دو حد.<ref> نجفی،‌ جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۳۴، ص۷۴.</ref>
* کسی که زنی را به زنا با مردی متهم ‌کند، اگر آن دو باهم حد را مطالبه کنند، یک حد بر قاذف جاری می‌شود و اگر به صورت جداگانه مطالبه کنند، دو حد.<ref> نجفی،‌ جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۳۴، ص۷۴.</ref>
* پدری که فرزندش را قذف ‌کند، حد قذف بر او جاری نمی‌شود اما [[تعزیر]] می‌شود.<ref>طوسی، النهایه، ۱۴۰۰ق، ص۷۲۷؛ علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۳،‌ص۵۴۶.</ref>
* پدری که فرزندش را قذف ‌کند، حد قذف بر او جاری نمی‌شود اما تعزیر می‌شود.<ref>طوسی، النهایه، ۱۴۰۰ق، ص۷۲۷؛ علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۳،‌ص۵۴۶.</ref>
* حد قذف به [[ارث]] می‌رسد؛ یعنی اگر مقدوف بمیرد، حق مطالبه حد قذف به ورثه او می‌رسد.<ref>طوسی، النهایه، ۱۴۰۰ق، ص۷۲۷؛ علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۳،‌ ص۵۴۷.</ref>  
* حد قذف به [[ارث]] می‌رسد؛ یعنی اگر مقدوف بمیرد، حق مطالبه حد قذف به ورثه او می‌رسد.<ref>طوسی، النهایه، ۱۴۰۰ق، ص۷۲۷؛ علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۳،‌ ص۵۴۷.</ref>  
* اگر دو نفر همدیگر را قذف کنند، [[حد]] از بین می‌رود و هر دو [[تعزیر]] می‌شوند.<ref>علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۳،‌ص۵۴۶؛ شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۹، ص۱۸۳.</ref>  
* اگر دو نفر همدیگر را قذف کنند، [[حد]] از بین می‌رود و هر دو تعزیر می‌شوند.<ref>علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۳،‌ص۵۴۶؛ شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۹، ص۱۸۳.</ref>


==پانویس==
==پانویس==