ممکن الوجود: تفاوت میان نسخه‌ها

موجودات به لحاظ عقلی به دو دسته تقسیم می‌شوند: [[واجب الوجود]] و ممکن الوجود.<ref>ابن سینا، الشفاء، الهیات، ۱۴۰۴ق، ص۳۷؛ مطهری، شرح منظومه، ۱۳۹۴ش، ج۱، ص۲۳۱.</ref> صفت امکان برای ممکن الوجود، ذاتی آن است و دریافتش از غیرِ خود، ممکن نیست.<ref>ملاصدرا، اسفار، ۱۹۸۱م، ج۱، ص۱۶۱.</ref> بر همین اساس، تمامی موجودات به جز [[خدا|خداوند]] ممکن الوجودند.<ref>ابن سینا، قصیده المزودجه، ۱۳۶۴ش، مقدمه، ص۱۵.</ref> [[علامه حلی]] هر آنچه را که واجب الوجود نیست، ممکن الوجود دانسته است.<ref>علامه حلی، الاسرار الخفیه فی علوم العقلیه، ۱۳۷۹ش، ج۱، ص۵۵۹.</ref> به گفته [[مرتضی مطهری]]، برای موجود به صورت ذهنی(در ذهن) سه حالت ‌می‌توان در نظر گرفت: واجب الوجود، ممکن الوجود و ممتنع الوجود.<ref>مطهری، شرح منظومه، ۱۳۹۴ش، ج۱، ص۲۳۱.</ref>

از دیدگاه فلاسفه، هر چیزی که موجود می‌شود، نخست وجودش باید ضروری و واجب گردد.<ref>مطهری، کلیات علوم اسلامی، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۲۲۵.</ref> بر این اساس هر ممکن الوجودی به واسطه علتش، واجب الوجود می‌گردد؛ اما واجب الوجودی که به علت خود وابسته است.<ref>ابن سینا، التعلیقات،۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۷۶؛ مطهری، کلیات علوم اسلامی، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۲۲۵.</ref> ممکن الوجود را پس از موجود شدن، واجب الوجود بالغیر نامیده‌اند.<ref>مطهری، شرح منظومه، ۱۳۹۴ش، ج۱، ص۲۴۱.</ref>