۱۷٬۸۲۳
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (حذف مطالب زائد) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (←مصداقشناسی: اصلاخ عبارت) |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
==مصداقشناسی== | ==مصداقشناسی== | ||
{{اصلی|آیه مودت}} | {{اصلی|آیه مودت}} | ||
بنا بر نظر شیعه منظور از ذیالقربی در آيه «قُلْ لا أَسْئَلُکمْ عَلَیهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی»<ref>سوره شوری، آیه۲۳.</ref> [[امام معصوم|امام معصوم(ع)]] است<ref>قمی، جامع الخلاف و الوفاق، ۱۳۷۹ش، ص۲۳۴؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۶، ص۸۶-۸۷.</ref> و شامل [[حضرت فاطمه(س)]] نیز میشود.<ref>خویی، مستند العروة، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۳۰۷-۳۰۸.</ref> | بنا بر نظر شیعه منظور از ذیالقربی در آيه «قُلْ لا أَسْئَلُکمْ عَلَیهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی»<ref>سوره شوری، آیه۲۳.</ref> [[امام معصوم|امام معصوم(ع)]] است<ref>قمی، جامع الخلاف و الوفاق، ۱۳۷۹ش، ص۲۳۴؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۶، ص۸۶-۸۷.</ref> و شامل [[حضرت فاطمه(س)]] نیز میشود.<ref>خویی، مستند العروة، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۳۰۷-۳۰۸.</ref> در روایاتی که در منابع تفسیری و روایی اهل سنت نقل شده، امام علی(ع)، فاطمه(س)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) مصداق آن معرفی شده است.<ref>احمد بن حنبل، فضائل الصحابه، ۱۴۳۰ق، ج۲، ص۸۳۳؛ بخاری، صحیح البخاری، ۱۴۲۲ق، ج۶، ص۱۲۹؛ طبری، تفسیر طبری، ج۲۵، ص۱۵-۱۴؛ حاکم نیشابوری، مستدرک علی الصحیحین، ج۳، ص۱۷۲؛ زمخشری، تفسیر الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۴۰۲؛ شافعی، مطالب السئول، ص۴۰: ابن صباغ مالکی، الفصول المهمه، ۱۴۲۲ق، ص۱۲-۱۱؛ گنجی، کفایة الطالب، ۱۴۰۴ق، ص۳۱۳؛ ابن حجر هیثمی، الصواعق المحرقه، ص۲۰۰-۲۰۱؛ شبلنجی، نورالأبصار، ص۲۲۷؛ سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۷؛ ابن عربی، تفسیر ابن عربی، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۲۳۱؛ ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۴، ص۱۰۱-۱۰۳؛قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۱۶، ص۲۲.</ref> | ||
البته برخی از اهل سنت خویشاوندان سببی پیامبر(ص) ([[قریش]])،<ref>ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۴، ص۵۶؛ زمخشری، تفسیر الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۴۶۸؛ قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۸، ص۱۲.</ref> و خویشاوندان سببی او در [[مدینه]] و انصار (انصار از ناحیه سلمی بنت زید النجار (مادر [[عبدالمطلب]]) و نیز از جانب [[آمنه بنت وهب]]، با پیامبر(ص) فامیل بودند) را مصداق ذوی القربی معرفی کردهاند. | البته برخی از اهل سنت خویشاوندان سببی پیامبر(ص) ([[قریش]])،<ref>ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۴، ص۵۶؛ زمخشری، تفسیر الکشاف، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۴۶۸؛ قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۸، ص۱۲.</ref> و خویشاوندان سببی او در [[مدینه]] و انصار (انصار از ناحیه سلمی بنت زید النجار (مادر [[عبدالمطلب]]) و نیز از جانب [[آمنه بنت وهب]]، با پیامبر(ص) فامیل بودند) را مصداق ذوی القربی معرفی کردهاند. |
ویرایش