پرش به محتوا

آیه روزه: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۵۰ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۳ ژانویهٔ ۲۰۱۹
جز
خط ۴۲: خط ۴۲:
وجوب روزه بر پیروان شریعت‌های قبل از [[اسلام]] نیز در آیه تصریح شده است. در این که منظور از پیروان شرایع قبل چه کسانی هستند و روزه به چه شکلی بر آن‌ها مقرر شد، اقوال مختلفی ارائه شده است. [[شیخ طوسی]] به سه قول اشاره می‌کند: برخی گفته‌اند روزه همانند [[مسلمانان]] در چند روز بر آنها مقرر شده بود. برخی بر این باورند که مراد از امت قبلی [[نصارا]] هستند که روزه [[ماه رمضان]] بر آنها هم مقرر شده بود. عده‌ای نیز به تفاوت در مدت زمان روزه‌داری بین مسلمانان و امت‌های پیشین پرداخته‌اند.<ref>شیخ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۲، ص۱۱۵.</ref>
وجوب روزه بر پیروان شریعت‌های قبل از [[اسلام]] نیز در آیه تصریح شده است. در این که منظور از پیروان شرایع قبل چه کسانی هستند و روزه به چه شکلی بر آن‌ها مقرر شد، اقوال مختلفی ارائه شده است. [[شیخ طوسی]] به سه قول اشاره می‌کند: برخی گفته‌اند روزه همانند [[مسلمانان]] در چند روز بر آنها مقرر شده بود. برخی بر این باورند که مراد از امت قبلی [[نصارا]] هستند که روزه [[ماه رمضان]] بر آنها هم مقرر شده بود. عده‌ای نیز به تفاوت در مدت زمان روزه‌داری بین مسلمانان و امت‌های پیشین پرداخته‌اند.<ref>شیخ طوسی، التبیان، دار احیاء التراث العربی، ج۲، ص۱۱۵.</ref>


[[علامه طباطبایی]] بر این باور است آیه در صدد آن نیست که بگوید همه‌ی امت‌های پیشین روزه داشته‌اند یا روزه آنها مانند روزه [[مسلمانان]] بوده است؛ بلکه تنها می‌خواهد بگوید که امت‌های پیشین هم روزه داشته‌اند و مسلمانان نباید تشریع روزه را گران بشمارند، زیرا این حکم در امت‌های پیشین بی سابقه نبوده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۵.</ref> وی ادامه می‌دهد که وجوب روزه در [[تورات]] و [[انجیل|انجیل‌های]] موجود یافت نمی‌شود هرچند که روزه در این کتاب‌ها مدح شده است. اما برخی از [[یهودیان]] و [[مسیحیان]] به شکل‌های متفاوتی با مسلمانان روزه می‌گیرند. دیگر این که در قرآن داستان روزه [[زکریا]] و روزه [[مریم]] از سخن گفتن مورد اشاره قرار گرفته است که متفاوت با روزه مسلمانان است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۷.</ref>
[[علامه طباطبایی]] آیه را در مقام بیان کیفیت روزه در شرایع قبلی و کسانی که بر آنها روزه واجب شده بود، نمی‌داند؛ بلکه به نظر وی اشاره آیه به وجوب روزه برای پیراون شرایع قبلی، به دلیل آماده‌سازی ذهنی مسلمانان برای قبول تشریع روزه و سخت نپنداشتن آن است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۵.</ref> وی ادامه می‌دهد که وجوب روزه در [[تورات]] و [[انجیل|انجیل‌های]] موجود یافت نمی‌شود هرچند از روزه در این کتاب‌ها مدح شده است و برخی از [[یهودیان]] و [[مسیحیان]] به شکل‌های متفاوتی از مسلمانان روزه می‌گیرند. علامه طباطبایی در آخر به داستان روزه [[زکریا]] و روزه [[مریم]] در قرآن اشاره می‌کند که متفاوت با روزه مسلمانان است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۷.</ref>


==رابطه روزه و تقوا==
==رابطه روزه و تقوا==
[[مکارم شیرازی]] فلسفه وجوب روزه را جمله پایانی آیه صوم یعنی عبارت (باشد كه پرهيزگارى كنيد) می‌داند و معتقد است روزه عامل موثری برای پرورش [[تقوا]] و پرهیزگاری است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۶۲۳ـ۶۲۴.</ref>
[[علامه طباطبایی]] معتقد است طبق تعلیمات [[قرآن]] آثار اطاعت و نافرمانی به خود انسان برمی‌گردد و در خصوص [[روزه]] نیز بازگشت آثار آن که در آخرین جمله آیه «باشد كه پرهيزگارى كنيد»، بیان گردیده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۸.</ref>[[مکارم شیرازی]] نیز فلسفه وجوب روزه را جمله پایانی آیه صوم یعنی عبارت «باشد كه پرهيزگارى كنيد»، می‌داند و معتقد است روزه عامل موثری برای پرورش [[تقوا]] و پرهیزگاری است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۶۲۳ـ۶۲۴.</ref>  
 
[[علامه طباطبایی]] می‌گوید طبق تعلیمات [[قرآن]] آثار اطاعت‌ها و نافرمانی‌ها به خود انسان برمی‌گردد. در خصوص [[روزه]] نیز بازگشت آثار [[عبادت]] در جمله (باشد كه پرهيزگارى كنيد) بیان گردیده است. [[آیه]] می‌فرماید فایده روزه تقوا است و آن سودی است که به روزه‌داران باز می‌گردد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۸.</ref>
 
==پانویس==
==پانویس==
{{پانویس۲}}
{{پانویس۲}}
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۱۷۹

ویرایش