انجیل: تفاوت میان نسخه‌ها

به اعتقاد مسیحیان، پس از عروج عیسی(ع)، سخنان و رویدادهای مربوط به او به صورت شفاهی نقل می‌شد تا اینکه در نیمه قرن اول میلادی اندیشه نگارش این سنت شفاهی در میان مسیحیان قوت گرفت و عده‌ای به نوشتن زندگی‌نامه و سخنان عیسی(ع) پرداختند.<ref>رضوی، «انجیل»، ص۷۸.</ref>

نقل شده همه مسیحیان درباره چهار انجیل معتقدند که آنها را [[حواریون]] یا شاگردان حواریون سال‌ها پس از عیسی(ع) نگاشتند.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۷۴.</ref> در آغاز مسیحیت تنها کتاب‌های عهد عتیق، الهی محسوب می‌شدند و کتاب‌های عهد جدید از جمله انجیل‌های چهارگانه به تدریج جنبه الهی یافتند.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۷۴.</ref>  

گفته شده در سی تا چهل سال نخست میلادی، تعلیم آموزه‌های مسیحیت به صورت شفاهی انجام می‌گرفت.<ref>اسدی، «انجیلِ قرآن»، ص۲۸.</ref> این در حالی بود که مسیحیت توسط پولُس در مناطق مختلفی از [[اروپا]] و [[آسیای صغیر]] پراکنده شده بود.<ref>رضوی، انجیل، بهار۱۳۸۳ش، ص۷۸.</ref> از این رو کاستی‌های تعالیم شفاهی<ref>اسدی، انجیلِ قرآن، آذر۱۳۸۶، ص۲۸.</ref> و نیز درگذشت رسولان که خطر از بین رفتن تعالیم عیسی (ع) را به وجود می‌آورد،<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، ص۵۷.</ref> زمینه انجیل نگاری را فراهم ساخت. اما هر کس به تشخیص و سبک خاص خود به تدوین اعمال، اقوال و حوادث مربوط به حضرت عیسی(ع) پرداخت.<ref>رضوی، انجیل، بهار۱۳۸۳ش، ص۷۸.</ref> به این ترتیب نوشته‌های متعددی به نام انجیل به وجود آمد. افزون بر انجیل‌های چهارگانه، انجیل‌های توما، حقیقت، انجیل دوم متی، اعمال پطرس، اعمال یوحنا و هم‌چنین انجیل برنابا، انجیل ناصریان، انجیل عبرانیان و انجیل مصریان تداول داشتند.<ref>رضوی، انجیل، بهار۱۳۸۳ش، ص۷۸ـ۷۹.</ref>

در اواخر قرن دوم میلادی سران کلیسا از میان نوشته‌های متنوع و انبوه، شماری را به سبب سازگاری با تعالیم کلیسا و به عنوان کتاب‌های قانونی و معتبر گزینش کردند.<ref>اسدی، انجیلِ قرآن، آذر۱۳۸۶، ص۲۹.</ref> به این ترتیب انجیل‌های چهارگانه به عنوان انجیل‌های قانونی معرفی شدند.<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، ص۵۹.</ref> البته در مجمع روحانی «کارتاژ» در سال ۳۹۷ میلادی بود که حذف‌های نهایی انجام شد و همه انجیل‌های دیگر غیر از انجیل‌های چهارگانه کنار گذاشته شدند.<ref>رضوی، انجیل، بهار۱۳۸۳ش، ص۷۹.</ref> انجیل‌هایی که نتوانستند به قانون راه یابند وضعیت یکسانی نداشتند. برخی از آنها مانند آموزه دوازده رسول یا رساله بَرنابا مورد تکریم عموم کلیساها قرار گرفتند و از این رو به رغم حذف شدنشان از قانون از میان نرفتند. اما پاره‌ای دیگر از این آثار در کلیساها استفاده نشدند و از میان رفتند. به همین دلیل است که جز شمار اندکی از این آثار باقی نمانده است.<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، درآمدی بر عهد جدید، ص۶۲.</ref>

 

 

آنچنان که در مقدمه عهد جدید ترجمه پیروز سیار آمده، تا پیش از سال ۱۴۰م، هیچ مدرکی وجود ندارد که براساس آن بتوان مجموعه‌ای از نوشته‌های انجیلی را شناخت. حدوداً از سال ۱۵۰ میلادی چهار انجیل (متی، مرقس، لوقا و یوحنّا) به منزله آثار رسولان شمرده شده و برای آنها همانند کتاب مقدس حجیت قائل شدند. این چهار انجیل تا سال ۱۵۰م مورد توجه عمومی قرار گرفتند و در حدود سال ۱۷۰م به عنوان آثار قانونی شناخته شدند.<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، درآمدی بر عهد جدید، ص۵۸و۵۹.</ref> در آغاز سده سوم میلادی چهار انجیل به رسمیت شناخته شدند و بعد از آن مورد مناقشه قرار نگرفتند.<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، درآمدی بر عهد جدید، ص۶۰.</ref>

 

همه کتاب‌های عهد جدید از جمله انجیل‌ها به زبان یونانی نگاشته شده‌اند<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، درآمدی بر عهد جدید، ص۶۴؛ میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۲.</ref> و همین متون را نیز محور تحقیقات و ترجمه‌ها دانسته‌اند.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۲.</ref>