Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۱۹۳
ویرایش
انجیل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←انجیل‌های چهارگانه
جز (←انجیل‌های چهارگانه) |
|||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
==سیر تدوین انجیل‌ها== | ==سیر تدوین انجیل‌ها== | ||
گفته شده انجیل‌نویسی از اواسط دهه ۶۰ میلادی شروع شد. ابتدا انجیل مرقس، سپس متّی، لوقا نوشته شدند و در پایان قرن اول نیز انجیل یوحنا نگارش شد.<ref>سلیمانی اردستانی، سیری در ادیان زنده جهان، ۱۳۸۷ش، ص۲۱۷.</ref> | |||
نقل شده همه مسیحیان درباره چهار انجیل معتقدند که آنها را [[حواریون]] یا شاگردان حواریون سال‌ها پس از عیسی(ع) نگاشتند.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۷۴.</ref> در آغاز مسیحیت تنها کتاب‌های عهد عتیق، الهی محسوب می‌شدند و کتاب‌های عهد جدید از جمله انجیل‌های چهارگانه به تدریج جنبه الهی یافتند.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۷۴.</ref> | نقل شده همه مسیحیان درباره چهار انجیل معتقدند که آنها را [[حواریون]] یا شاگردان حواریون سال‌ها پس از عیسی(ع) نگاشتند.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۷۴.</ref> در آغاز مسیحیت تنها کتاب‌های عهد عتیق، الهی محسوب می‌شدند و کتاب‌های عهد جدید از جمله انجیل‌های چهارگانه به تدریج جنبه الهی یافتند.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۷۴.</ref> | ||
| خط ۳۵: | خط ۴۰: | ||
در اواخر قرن دوم میلادی سران کلیسا از میان نوشته‌های متنوع و انبوه، شماری را به سبب سازگاری با تعالیم کلیسا و به عنوان کتاب‌های قانونی و معتبر گزینش کردند.<ref>اسدی، انجیلِ قرآن، آذر۱۳۸۶، ص۲۹.</ref> به این ترتیب انجیل‌های چهارگانه به عنوان انجیل‌های قانونی معرفی شدند.<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، ص۵۹.</ref> البته در مجمع روحانی «کارتاژ» در سال ۳۹۷ میلادی بود که حذف‌های نهایی انجام شد و همه انجیل‌های دیگر غیر از انجیل‌های چهارگانه کنار گذاشته شدند.<ref>رضوی، انجیل، بهار۱۳۸۳ش، ص۷۹.</ref> انجیل‌هایی که نتوانستند به قانون راه یابند وضعیت یکسانی نداشتند. برخی از آنها مانند آموزه دوازده رسول یا رساله بَرنابا مورد تکریم عموم کلیساها قرار گرفتند و از این رو به رغم حذف شدنشان از قانون از میان نرفتند. اما پاره‌ای دیگر از این آثار در کلیساها استفاده نشدند و از میان رفتند. به همین دلیل است که جز شمار اندکی از این آثار باقی نمانده است.<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، درآمدی بر عهد جدید، ص۶۲.</ref> | در اواخر قرن دوم میلادی سران کلیسا از میان نوشته‌های متنوع و انبوه، شماری را به سبب سازگاری با تعالیم کلیسا و به عنوان کتاب‌های قانونی و معتبر گزینش کردند.<ref>اسدی، انجیلِ قرآن، آذر۱۳۸۶، ص۲۹.</ref> به این ترتیب انجیل‌های چهارگانه به عنوان انجیل‌های قانونی معرفی شدند.<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، ص۵۹.</ref> البته در مجمع روحانی «کارتاژ» در سال ۳۹۷ میلادی بود که حذف‌های نهایی انجام شد و همه انجیل‌های دیگر غیر از انجیل‌های چهارگانه کنار گذاشته شدند.<ref>رضوی، انجیل، بهار۱۳۸۳ش، ص۷۹.</ref> انجیل‌هایی که نتوانستند به قانون راه یابند وضعیت یکسانی نداشتند. برخی از آنها مانند آموزه دوازده رسول یا رساله بَرنابا مورد تکریم عموم کلیساها قرار گرفتند و از این رو به رغم حذف شدنشان از قانون از میان نرفتند. اما پاره‌ای دیگر از این آثار در کلیساها استفاده نشدند و از میان رفتند. به همین دلیل است که جز شمار اندکی از این آثار باقی نمانده است.<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، درآمدی بر عهد جدید، ص۶۲.</ref> | ||
| خط ۴۸: | خط ۵۴: | ||
به گفته توماس میشل، مسیحیان، نویسندگان عهد جدید از جمله اناجیل را پیامبر نمی‌دانند؛ بلکه معتقدند آنها از پیروان عیسی(ع) بودند و با الهام الهی آن کتاب‌ها را نوشته‌اند.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۳.</ref> | به گفته توماس میشل، مسیحیان، نویسندگان عهد جدید از جمله اناجیل را پیامبر نمی‌دانند؛ بلکه معتقدند آنها از پیروان عیسی(ع) بودند و با الهام الهی آن کتاب‌ها را نوشته‌اند.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۳.</ref> | ||
سه انجیل مَتّی، مَرقُس و لوقا به علت شباهت و هماهنگی میان آنها، انجیل‌های همنوا، هم‌نظر یا نظیر نامیده می‌شوند.<ref>نگاه کنید به: عهد جدید، ۱۳۹۴ش، مقدمه انجیل‌های نظیر، ص۸۵؛ توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۷۰.</ref> از | سه انجیل مَتّی، مَرقُس و لوقا به علت شباهت و هماهنگی میان آنها، انجیل‌های همنوا، هم‌نظر یا نظیر نامیده می‌شوند.<ref>نگاه کنید به: عهد جدید، ۱۳۹۴ش، مقدمه انجیل‌های نظیر، ص۸۵؛ توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۷۰.</ref> ویژگی مشترک این سه انجیل این است که از الوهیت عیسی(ع) سخن نگفته‌اند؛ اما در انجیل یوحنّا از الوهیت عیسی(ع) سخن گفته شده است.<ref>سلیمانی اردستانی، سیری در ادیان زنده جهان، ۱۳۸۷ش، ص۲۱۴ و ۲۱۵.</ref> مشخصه‌هایی که موجب تمایز و تفاوت انجیل یوحنا از انجیل‌های دیگر شده، به این صورت بیان شده است: معجزاتی که در سایر انجیل‌ها نیامده است همچون معجزه تبدیل شدن آب به شراب در قانا یا زنده شدن لَعازَر، خطابه‌های طولانی، مسیح‌شناسی خاص این انجیل که در آن بر الوهیت عیسی(ع) تأکید شده است.<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، مقدمه انجیل و رساله‌های یوحنّا، ص۴۵۱.</ref> انجیل‌های همنوا را متأثر از ادبیات یهودی و انجیل یوحنّا را متأثر از فلسفه یونان دانسته‌اند.<ref>زیبایی‌نژاد، مسیحیت‌شناسی مقایسه‌ای، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۶؛ سلیمانی اردستانی، سیری در ادیان زنده جهان، ۱۳۸۷ش، ص۲۱۴ و ۲۱۵.</ref> | ||
درباره نویسندگان این چهار انجیل تردیدهایی وجود دارد و انتساب آنها را مسلم و قطعی ندانسته‌اند.<ref>سلیمانی اردستانی، سیری در ادیان زنده جهان، ۱۳۸۷ش، ص۲۱۸ و ۲۱۹.</ref> | |||
===مَتّی=== | ===مَتّی=== | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۶: | ||
===مرقُس=== | ===مرقُس=== | ||
انجیل مرقس کوتاه‌ترین و قدیمی‌ترین انجیل دانسته شده است.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۶؛ توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۷۱؛ زیبایی‌نژاد، مسیحیت‌شناسی مقایسه‌ای، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۶.</ref> مرقس، از حواریون نیست؛ بلکه از پیروان و شاگردان پِطْرُس رسول،{{یادداشت|پطرس را بزرگ‌ترین رسول و حواری عیسی(ع) دانسته‌اند که نامش شمعون بود و حضرت عیسی(ع) او را پطرس (به معنای صخره) نامید و سنگ بنای کلیسا و جامعه مسیحیت قرار داد. (توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۸.)}} بود<ref>نیکزاد، نقد و بررسی کتاب مقدس، ۱۳۸۰ش، ص۴۳.</ref> که در حوالی سال ۶۰،<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۴؛ نیکزاد، نقد و بررسی کتاب مقدس، ۱۳۸۰ش، ص۱۰۲.</ref> ۶۱<ref>نیکزاد، نقد و بررسی کتاب مقدس، ۱۳۸۰ش، ص۴۴.</ref> یا ۷۰ میلادی<ref>رضوی، «انجیل»، ص۸۰.</ref> انجیل خود را تألیف کرد. در این انجیل، بر جنبه‌های بشری و انسان بودن عیسی(ع) و رنج‌های او تأکید شده است.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۶.</ref> انجیل مرقس به دو بخش تقسیم می‌شود: در بخش نخست به کیستی عیسی(ع) و پادشاهی او و در بخش دوم به مرگ او پرداخته شده است.<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، مقدمه انجیل‌های نظیر، ص۱۰۳ و ۱۰۴.</ref> مرقس بیشتر به کارهای عیسی(ع) پرداخته و مقابله او با دیوها و خارج کردن آنها از بیماران روانی، بخشیدن گناهکاران و معجزات او را گزارش کرده است.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۶.</ref> در این انجیل معرفی عیسی(ع) از زمان تعمید او به دست [[یحیی (پیامبر)|یحیی(ع)]] و آغاز رسالتش است و شجره‌نامه و تولد او را مطرح نکرده است.<ref>زیبایی‌نژاد، مسیحیت‌شناسی مقایسه‌ای، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۰.</ref> گفته شده این انجیل برای مسیحیانی که قبلاً یهودی نبودند، نوشته شده است.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۵.</ref> | انجیل مرقس کوتاه‌ترین و قدیمی‌ترین انجیل دانسته شده است.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۶؛ توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۷۱؛ زیبایی‌نژاد، مسیحیت‌شناسی مقایسه‌ای، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۶.</ref> مرقس، از حواریون نیست؛ بلکه از پیروان و شاگردان پِطْرُس رسول،{{یادداشت|پطرس را بزرگ‌ترین رسول و حواری عیسی(ع) دانسته‌اند که نامش شمعون بود و حضرت عیسی(ع) او را پطرس (به معنای صخره) نامید و سنگ بنای کلیسا و جامعه مسیحیت قرار داد. (توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۸.)}} بود<ref>نیکزاد، نقد و بررسی کتاب مقدس، ۱۳۸۰ش، ص۴۳.</ref> که در حوالی سال ۶۰،<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۴؛ نیکزاد، نقد و بررسی کتاب مقدس، ۱۳۸۰ش، ص۱۰۲.</ref> ۶۱<ref>نیکزاد، نقد و بررسی کتاب مقدس، ۱۳۸۰ش، ص۴۴.</ref> یا ۷۰ میلادی<ref>سلیمانی اردستانی، سیری در ادیان زنده جهان، ۱۳۸۷ش، ص۲۱۷؛ رضوی، «انجیل»، ص۸۰.</ref> انجیل خود را تألیف کرد. در این انجیل، بر جنبه‌های بشری و انسان بودن عیسی(ع) و رنج‌های او تأکید شده است.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۶.</ref> انجیل مرقس به دو بخش تقسیم می‌شود: در بخش نخست به کیستی عیسی(ع) و پادشاهی او و در بخش دوم به مرگ او پرداخته شده است.<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، مقدمه انجیل‌های نظیر، ص۱۰۳ و ۱۰۴.</ref> مرقس بیشتر به کارهای عیسی(ع) پرداخته و مقابله او با دیوها و خارج کردن آنها از بیماران روانی، بخشیدن گناهکاران و معجزات او را گزارش کرده است.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۶.</ref> در این انجیل معرفی عیسی(ع) از زمان تعمید او به دست [[یحیی (پیامبر)|یحیی(ع)]] و آغاز رسالتش است و شجره‌نامه و تولد او را مطرح نکرده است.<ref>زیبایی‌نژاد، مسیحیت‌شناسی مقایسه‌ای، ۱۳۸۹ش، ص۱۴۰.</ref> گفته شده این انجیل برای مسیحیانی که قبلاً یهودی نبودند، نوشته شده است.<ref>میشل، کلام مسیحی، ۱۳۸۱ش، ص۴۵.</ref> | ||
نخستین جمله انجیل مرقس چنین است: «آغاز بشارت عیسی مسیح، پسر خدا».<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، انجیل مرقس، ص۲۵۹.</ref> | نخستین جمله انجیل مرقس چنین است: «آغاز بشارت عیسی مسیح، پسر خدا».<ref>عهد جدید، ۱۳۹۴ش، انجیل مرقس، ص۲۵۹.</ref> | ||