Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۴۷۳
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
فقهای شیعه از قرن یازدهم به بعد، به دلایل مختلفی مانند ظهور [[سماع]]، رسالههای متعددی در مورد غناء تالیف کردند. مواجه شدن برخی از فقها در جمهوری اسلامی با مسئله [[موسیقی]] باعث ایجاد نگاهی نو به مسئله غناء و موسیقی شد. اندیشههای [[سید روح الله موسوی خمینی|امام خمینی]] در مورد موسیقی، باعث تجویز استفاده موسیقی و غنای حلال که مناسب مجالس [[لهو|لهو و لعب]] نباشد، در صدا و سیمای جمهوری اسلامی شد. | فقهای شیعه از قرن یازدهم به بعد، به دلایل مختلفی مانند ظهور [[سماع]]، رسالههای متعددی در مورد غناء تالیف کردند. مواجه شدن برخی از فقها در جمهوری اسلامی با مسئله [[موسیقی]] باعث ایجاد نگاهی نو به مسئله غناء و موسیقی شد. اندیشههای [[سید روح الله موسوی خمینی|امام خمینی]] در مورد موسیقی، باعث تجویز استفاده موسیقی و غنای حلال که مناسب مجالس [[لهو|لهو و لعب]] نباشد، در صدا و سیمای جمهوری اسلامی شد. | ||
بیشتر فقهای معاصر شیعه، | بیشتر فقهای معاصر شیعه، فقط هر نوع آواز و نوازندگی مطرب و مناسب با مجالس لهو و لعب را حرام و غنائی که مطرب و متناسب با مجالس لهو و لعب نباشد را حلال دانستند. در مقابل به باور [[میرزا جواد تبریزی]] بنا بر [[احتیاط واجب]] باید از مطلق خواندنی که با [[ترجیع]] صوت (چهچه) همراه است اگرچه در آن مضمون باطل هم نباشد، اجتناب کرد. همچنین [[لطفالله صافی گلپایگانی|آیت الله صافی گلپایگانی]] مطلق غناء و موسیقی را حرام میداند. | ||
==حرمت غناء== | ==حرمت غناء== |