پرش به محتوا

سجده: تفاوت میان نسخه‌ها

۵۲ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۵ آوریل ۲۰۱۹
جز
ویرایش شکلی
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جز (ویرایش شکلی)
خط ۱: خط ۱:
{{احکام}}
{{احکام}}
'''سَجده'''، اصطلاحی برای عملی عبادی به معنای نهادن پیشانی بر زمین، نشانه خضوع فرد در مقابل [[خدا]]، که در فرهنگ اسلامی از برترین [[عبادت|عبادات]] به شمار آمده است. مسلمانان در [[نماز]]های روزانه خود [[واجب]] است در هر رکعت دو بار سجده کنند.
'''سَجده''' عملی عبادی به معنای نهادن پیشانی بر زمین به نشانه خضوع فرد در مقابل [[خدا]] است که در فرهنگ اسلامی از برترین [[عبادت|عبادات]] به شمار آمده است. مسلمانان در [[نماز]]های روزانه خود [[واجب]] است در هر رکعت دو بار سجده کنند.


بنابر [[فقه]] [[شیعه]] در نماز، تنها سجده‌ بر زمین و روییدنی‌های آن صحیح است؛ ولی [[اهل سنت]] سجده بر فرش و مانند آن را نیز جایز شمرده‌اند. در دیدگاه همه مسلمانان سجده برای غیر خدا [[حرام]] است.
در [[فقه]] [[شیعه]] سجده‌ در نماز تنها بر زمین و روییدنی‌های آن صحیح است؛ ولی [[اهل سنت]] سجده بر فرش و مانند آن را نیز جایز شمرده‌اند. به باور همه [[اسلام|مسلمانان]] سجده برای غیر خدا [[حرام]] است.


==جایگاه عبادی سجده==
==مفهوم‌شناسی و جایگاه==
سجده به معنای خضوع، خم شدن و سر فرود آوردن<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ذیل واژه «سجد»، ص۳۹۶؛ ابن منظور، لسان العرب، ذیل واژه «سجد»، ج۳، ص۲۰۴.</ref> و در اصطلاح شرعی به معنای نهادن پیشانی بر زمین است.<ref>علامه حلی، تحریر الأحکام، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۲۵۳.</ref>
سجده به معنای خضوع، خم شدن و سر فرود آوردن<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ذیل واژه «سجد»، ص۳۹۶؛ ابن منظور، لسان العرب، ذیل واژه «سجد»، ج۳، ص۲۰۴.</ref> و نهادن پیشانی بر زمین است.<ref>علامه حلی، تحریر الأحکام، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۲۵۳.</ref> واژه سجده ۶۰ بار در [[قرآن]] استفاده شده است<ref>نوفل، الإعجاز العددی، ۱۹۸۷م، ص۱۴۱-۱۴۳.</ref> و نام یکی از سوره‌های قران «[[سوره سجده|سجده]]» است که در آخرین آیۀ آن سجده را وسیله [[تقرب|قُرب]] و نزدیک شدن به خدا معرفی می‌کند.<ref>سوره سجده، آیه ۱۵.</ref>


۶۰ بار در [[قرآن]] درباره سجده سخن گفته شده است.<ref>نوفل، الإعجاز العددی، ۱۹۸۷م، ص۱۴۱-۱۴۳.</ref> نام یکی از سوره‌های قران «[[سوره سجده|سجده]]» است؛ آخرین آیۀ این سوره، سجده را وسیله قُرب و نزدیک شدن به خدا معرفی می‌کند.<ref>سوره سجده، آیه ۱۵.</ref>
در [[روایات]] سجده به عنوان بهترین حالت انسان برای نزدیک شدن به خدا معرفی شده است.<ref group="یادداشت">پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «بنده به چیزی با فضیلت‌تر از سجده پنهانی، به خداوند نزدیک نشده است». پاینده، نهج الفصاحه، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۶۱.</ref>
در [[روایات]] نیز سجده به عنوان بهترین حالت انسان برای نزدیک شدن به خدا معرفی شده است.<ref group="یادداشت">پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «بنده به چیزی با فضیلت‌تر از سجده پنهانی، به خداوند نزدیک نشده است». پاینده، نهج الفصاحه، ۱۳۸۳ش، ج۱، ص۴۶۱.</ref>
[[پرونده:نماز جماعت در مسجد الاقصی.jpeg|بندانگشتی|[[امام صادق(ع)]]:‌ نزدیک‌ترین حال بنده به خداوند عزّ و جلّ زمانی است که در سجود است.<ref>شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، جامعه مدرسین، ج۱، ص۲۰۹.</ref>]]
[[پرونده:نماز جماعت در مسجد الاقصی.jpeg|بندانگشتی|[[امام صادق(ع)]]:‌ نزدیک‌ترین حال بنده به خداوند عزّ و جلّ زمانی است که در سجود است.<ref>شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، جامعه مدرسین، ج۱، ص۲۰۹.</ref>]]
سجده به انسان اختصاص نداشته و همه موجودات و اشیاء خدا را با سجده بر او عبادت می‌کنند.<ref group="یادداشت"> أَ وَ لَمْ یرَوْا إِلی ما خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَیءٍ یتَفَیؤُا ظِلالُهُ عَنِ الْیمینِ وَ الشَّمائِلِ سُجَّداً لِلَّهِ وَ هُمْ داخِرُونَ. سوره نحل، آیه ۴۸؛ و یا در اعمال مسجد بزرگ کوفه می‌خوانیم: «اَنْتَ الّذی سَجَدَ لک شُعاع الشّمس»؛ تو آن خدایی هستی که شعاع شمس (خورشید)، برای تو سجده می‌کند.</ref>
سجده به انسان اختصاص نداشته و همه موجودات و اشیاء خدا را با سجده بر او عبادت می‌کنند.<ref group="یادداشت"> أَ وَ لَمْ یرَوْا إِلی ما خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَیءٍ یتَفَیؤُا ظِلالُهُ عَنِ الْیمینِ وَ الشَّمائِلِ سُجَّداً لِلَّهِ وَ هُمْ داخِرُونَ. سوره نحل، آیه ۴۸؛ و یا در اعمال مسجد بزرگ کوفه می‌خوانیم: «اَنْتَ الّذی سَجَدَ لک شُعاع الشّمس»؛ تو آن خدایی هستی که شعاع شمس (خورشید)، برای تو سجده می‌کند.</ref>
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۲۸۱

ویرایش