Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۲۱۵
ویرایش
جز (ویکی سازی) |
جز (←سرانجام عیبجویی) |
||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
==سرانجام عیبجویی== | ==سرانجام عیبجویی== | ||
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقلقول = از سخنان [[امام علی(ع)]] در نهی از غیبت مردم:{{سخ}}{{حدیث| | {{جعبه نقل قول| عنوان =| نقلقول = از سخنان [[امام علی(ع)]] در نهی از غیبت مردم:{{سخ}}{{حدیث| ای بنده خدا، در عیبجویی از کسی به خاطر گناهش شتاب مکن؛ شاید خداوند آن گناه او را بخشیده باشد. و از گناه کوچکی که خود گرفتار آن شدهای آسوده مباش، که ممکن است به آن گناه عذاب شوی. بنا بر این هر کدام از شما که از عیب دیگری آگاه است، به خاطر عیبی که از خود خبر دارد دست از عیبجویی او بردارد و لازم است شکر پاک بودن از گناهی که دیگری به آن دچار است او را از دنبال کردن عیب دیگران باز دارد.}}|تاریخ بایگانی| منبع = [[نهج البلاغه]]، <small>خطبه شماره ۱۴۰ (ترجمه [[حسین انصاریان]])</small>.| تراز = چپ| عرض = ۳۰۰px| اندازه خط = ۱۴px|رنگ پسزمینه =#ffeebb| گیومه نقلقول =| تراز منبع = چپ}} | ||
در [[احادیث]] با تعبیرهای گوناگون به پرهیز از عیبجویی و [[گناه|گناهان]] مرتبط با آن، مشغول شدن به عیبیابی و عیبزدایی از خویش به جای دیدن عیوب دیگران و نیز پیامدهای دنیوی و [[آخرت|اخروی]] آن، فراوان اشاره و تأکید شده است؛ از جمله:<ref>برای نمونه نگاه کنید به: کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۳۵۴ـ۳۶۰؛ مهدوی کنی، نقطههای آغاز در اخلاق عملی، ۱۳۸۹ش،ص۲۳۰ـ۲۳۶؛ مجتبوی، علم اخلاق اسلامی، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۳۶۱و۳۶۲.</ref> | در [[احادیث]] با تعبیرهای گوناگون به پرهیز از عیبجویی و [[گناه|گناهان]] مرتبط با آن، مشغول شدن به عیبیابی و عیبزدایی از خویش به جای دیدن عیوب دیگران و نیز پیامدهای دنیوی و [[آخرت|اخروی]] آن، فراوان اشاره و تأکید شده است؛ از جمله:<ref>برای نمونه نگاه کنید به: کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۳۵۴ـ۳۶۰؛ مهدوی کنی، نقطههای آغاز در اخلاق عملی، ۱۳۸۹ش،ص۲۳۰ـ۲۳۶؛ مجتبوی، علم اخلاق اسلامی، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۳۶۱و۳۶۲.</ref> | ||
::'''آشکار شدن عیوب عیبجو''': اگر هدف از عیبجویی، رسوا کردن مردم باشد، خداوند این فرد را رسوا و عیوبش را آشکار میکند؛ هرچند پنهانی و در خانه خودش مرتکب آن شده باشد.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۳۵۵.</ref> | ::'''آشکار شدن عیوب عیبجو''': اگر هدف از عیبجویی، رسوا کردن مردم باشد، خداوند این فرد را رسوا و عیوبش را آشکار میکند؛ هرچند پنهانی و در خانه خودش مرتکب آن شده باشد.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۳۵۵.</ref> |