محمد بن ادریس شافعی: تفاوت میان نسخه‌ها

فقه شافعی برپایه حدیث بنا شده بود، به نحوی که برخی فقه شافعی را فقهی «حدیث مدار»<ref name=":0">پاکتچی، «اسلام»، ج۸، ص۴۴۶.</ref> و شافعی را «ناصر الحدیث»<ref>صفدی، الوافی بالوفیات، ۱۴۲۰ق، ج۲،‌ ص۱۷۸.</ref> معرفی کرده‌اند. منابع روایی شافعی گسترده بود و از صورت تک‌بومی خارج شده و محدود به مدینه نبود. به همین جهت مسئله احادیث متعارض در فقه شافعی جایگاهی پر اهمیت یافت<ref name=":0" /> و شافعی کتابی با عنوان «اختلاف الحدیث» تألیف کرد.<ref>یاقوت حموی، معجم الأدباء، ۱۹۹۳م، ج۶، ص۲۴۱۶.</ref>  

شافعی در فقه خود از برخی روش‌های اصحاب رأی نیز استفاده می‌کرد. او توانست جمعی میان این دو روش داشته باشد.<ref>ابراهیم بن علی وزیر، الامام الشافعی، ۲۰۰۰م، ص۱۷۸.</ref> روش او به نحوی بود که [[احمد بن حنبل]] برجسته‌ترین شاگرد او می‌گفت: ما اصحاب رأی را [[لعن]] می‌کردیم و آنان نیز ما را لعن می‌کردند تا اینکه شافعی آمد و این دو روش را با یکدیگر یکی ساخت.<ref>ابراهیم بن علی وزیر، الامام الشافعی، ۲۰۰۰م، ص۱۸۶.</ref>