Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۰۸۸
ویرایش
جز (←غیرت در روایات) |
جز (اصلاح شناسه غیرت) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{اخلاق-عمودی}} | {{اخلاق-عمودی}} | ||
'''غیرت''' صفتی است که انسان را به دفاع از دین و آیین، آبرو و ناموس، مال و وطن خود برمیانگیزد | '''غیرت''' به معنای حمیت و غضب، صفتی است [[اخلاق|اخلاقی]] که انسان را به دفاع از [[دین]] و آیین، [[آبرو]] و ناموس، مال و [[وطن]] خود برمیانگیزد و از شجاعت، بزرگ منشی و قوت نفس انسان سرچشمه میگیرد. واژه غیرت به صورت مستقیم در [[قرآن]] ذکر نشده اما برخی [[آیات]] به صورت ضمنی به آن اشاره دارد. غیرت در [[روایات]] زیادی بکار رفته و از مضمون آنها برمیآید که غیرت ریشه در [[فطرت]] آدمی دارد و انسان، غیور آفریده شده است. غیرت از جمله فضائل اخلاقی است که صاحب نظران در مورد آن به بخث پرداختهاند و بر انواع مختلفی از جمله دینی، ملی و ناموسی تقسیم میشود. برای غیرت آثاری مانند تکلمیل دین، عفت و پاکدامنی، تامین امینت اخلاقی جامعه، مدیریت صحیح خانواده و ... ذکر شده است. در روایات از زیادهروی در غیرت نهی شده و میان آن و تعصب و [[حسد]] تفاوت گذاشته شده است. غیرت در مسائل فقهی و حقوق کاربرد پیدا کرده و در اشعار فارسی نیز در مدح آن سرودههایی وارد شده است. | ||
==مفهوم شناسی== | ==مفهوم شناسی== | ||
غیرت به معنای حمیت، غضب و رَشک بردن است<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۱۵۶و۳۴۸</ref>، و به صفتی انسانی اشاره دارد که انسان را وادار به دفاع از دین و آیین، آبرو و ناموس، مال و کشور خود میکند.<ref>مکارم شیرازی، اخلاق در قرآن، ۱۳۸۰ش، ج۳، ص۴۳۱.</ref> به انسانهای غیرتمند غیور میگویند.<ref>عمید، فرهنگ عمید، ۱۳۶۳ش، ص۸۹۶.</ref> <br /> | غیرت به معنای حمیت، غضب و رَشک بردن است<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۱۵۶و۳۴۸</ref>، و به صفتی انسانی اشاره دارد که انسان را وادار به دفاع از دین و آیین، آبرو و ناموس، مال و کشور خود میکند.<ref>مکارم شیرازی، اخلاق در قرآن، ۱۳۸۰ش، ج۳، ص۴۳۱.</ref> به انسانهای غیرتمند غیور میگویند.<ref>عمید، فرهنگ عمید، ۱۳۶۳ش، ص۸۹۶.</ref> <br /> |