پرش به محتوا

غیرت: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۷ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۸ مهٔ ۲۰۱۷
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Alikhosravi
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[خرداد]]|روز=[[۳]]|سال=[[۱۳۹۶]]|کاربر=Alikhosravi  }}  
{{در دست ویرایش ۲|ماه=[[خرداد]]|روز=[[۳]]|سال=[[۱۳۹۶]]|کاربر=Alikhosravi  }}  
'''غیرت''' به معنی حمیّت و رشک بردن، صفتی که انسان را وادار به دفاع از دین و آیین، آبرو و ناموس، مال و کشور خود می‌کند. تلاش در نگهداری آنچه حفظش ضروری است. این صفت از شجاعت، بزرگ منشی و قوت نفس انسان سرچشمه می‌‏گیرد. در [[حدیث|روایات]] از [[خداوند]] به عنوان غیرتمند یاد شده است.  از [[حديث|روایات]] بر می‌آید که غیرت ریشه در [[فطرت]] آدمی دارد و انسان، غیور آفریده شده است.
'''غیرت''' صفتی که انسان را به دفاع از دین و آیین، آبرو و ناموس، مال و کشور خود برمی‌انگیزد. تلاش در نگهداری آنچه حفظش ضروری است. این صفت از شجاعت، بزرگ منشی و قوت نفس انسان سرچشمه می‌‏گیرد. در [[حدیث|روایات]] از [[خداوند]] به عنوان غیرتمند یاد شده است.  از [[حديث|روایات]] بر می‌آید که غیرت ریشه در [[فطرت]] آدمی دارد و انسان، غیور آفریده شده است.
==مفهوم شناسی==
==مفهوم شناسی==
غیرت در لغت به معنی حمیّت و غضب و رشک بردن است<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۱۵۶و۳۴۸</ref>، و در اصطلاح صفتی است که انسان را وادار به دفاع از دین و آیین، آبرو و ناموس، مال و کشور خود می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، اخلاق در قرآن، ۱۳۸۰ش، ج۳، ص۴۳۱.</ref> به انسان‌های غیرتمند غیور می‌گویند.<ref>عمید، فرهنگ عمید، ۱۳۶۳ش، ص۸۹۶.</ref>
غیرت در لغت به معنی حمیّت و غضب و رشک بردن است<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۰۸ق، ج۱۰، ص۱۵۶و۳۴۸</ref>، و در اصطلاح صفتی است که انسان را وادار به دفاع از دین و آیین، آبرو و ناموس، مال و کشور خود می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، اخلاق در قرآن، ۱۳۸۰ش، ج۳، ص۴۳۱.</ref> به انسان‌های غیرتمند غیور می‌گویند.<ref>عمید، فرهنگ عمید، ۱۳۶۳ش، ص۸۹۶.</ref>
confirmed، protected، templateeditor
۲۱۶

ویرایش