اصلاح ذات البین: تفاوت میان نسخه‌ها

{{درباره ۲|مفهوم اصلاح ذات البین|آشنایی با آیه‌ای به همین نام، مدخل |آیه اصلاح ذات بین|}}

'''اِصلاح ذات البَین''' آشتی دادن مردم و اصلاح رابطه بد میان آنها. اصلاح ذات البین از [[اخلاق|فضائل اخلاقی]] است و در مقابل بدگویی، [[سخن‌چینی]] و ایجاد دوگانگی و دشمنی قرار دارد.

برای ایجاد اصلاح میان مردم راهکارهایی از جمله انتخاب داور از سوی طرفین در اختلافات خانوادگی، پیش‌گیری از وقوع اختلاف با وصیت صحیح و تحریک عواطف مذهبی با استفاده از آیات و روایات ارائه شده است. همچنین کم‌رنگ شدن ارزش‌های اخلاقی، بخل، پیروی از شیطان و دنیاطلبی از موانع اصلاح ذات البین معرفی شده است.

اصلاح ذات البین به معنای آشتی دادن و اصلاح رابطه بدِ بین اشخاص یا گروه‌ها است<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰، ج۹، ص۶.</ref> که بر اثر درگیری، دشمنی و... ایجاد شده است.<ref> نگاه کنید به طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۷۹۸.</ref>این واژه از نخستین آیه [[سوره انفال]] گرفته شده است.<ref>دهخدا، لغت‌نامه، ذیل واژه اصلاح ذات بین.</ref> اصلاح ذات البین شامل آشتی دادن دو فرد , دو گروه می‌شود.

اصلاح ذات بین از فضائل اخلاقی است و در مقابل [[سعایت]] (بدگویی) و [[سخن‌چینی]] قرار دارد.<ref>مکارم شیرازی، اخلاق در قرآن، ۱۳۷۷ش، ج۳، ص۳۱۴.</ref>

قرآن در چندین آیه از اصلاح ذات البین یاد کرده و به انجام آن فرمان داده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به سوره حجرات، آیه۱۰.</ref> در نامه ۲۴ و خطبه ۱۶ نهج البلاغه نیز به اصلاح ذات البین سفارش شده است.{{مدرک}} همچنین بنا بر آیات قرآن کسانی که در پی اصلاح میان مردمند، از رحمت و مغفرت خدا برخوردارند.<ref>سوره نساء، آیه ۱۲۹.</ref> در برخی از روایات اصلاح ذات البین از [[نماز]]، [[روزه]]<ref>صدوق، ثواب الاعمال، ۱۴۰۶ق، ص۱۴۸.</ref> و [[صدقه]]<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۱۸، ص۴۴۱.</ref> برتر دانسته شده است. همچنین بر پایه روایتی کسی که در برای اصلاح میان دو نفر اقدام کند مشمول درود [[فرشتگان]] است و برای او [[ثواب]] درک [[شب قدر]] قرار دارد.<ref>دیلمی، اعلام الدین، ۱۴۰۸ق، ص۴۱۹.</ref>

برپایه روایتی [[مفضل بن عمر]] مبالغی از سوی امام صادق(ع) در اختیار داشت و برای اصلاح میان شیعیان استفاده می‌کرد.{{مدرک}} برای نمونه از آن مبلغ برای رفع اختلاف ابوحنیفه سابق‌الحج با دامادش استفاده کرد.{{مدرک}}

* '''پیش‌گیری از وقوع اختلاف:''' بر اساس نظر [[مفسران]] پیش‌گیری از بروز اختلاف میان وارثان مضمون آیه ۱۸۲ [[سوره بقره]] است<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۴۸۵.</ref> که باید وصیت‌کننده به رعایت [[عدالت]] و عمل به وظیفه سفارش شود تا از [[وصیت|وصیتی]] که باعث ایجاد اختلاف می‌شود، جلوگیری گردد.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۵، ص۲۳۶-۲۳۹.</ref>

پیداکردن ریشه اختلاف، استفاده از مسائل عاطفی، داشتن [[صبر]] و پرهیز از جانبداری از دیگر راهکارهای اصلاح ذات بین معرفی شده است.<ref>مکارم شیرازی، اخلاق در قرآن، ۱۳۷۷ش، ج۳، ص۳۱۷-۳۱۸.</ref>

برطرف کردن اختلاف میان مردم وظیفه حکومت و [[مؤمنان]] است. چنانکه در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] آمده است در صورتی که اصلاح از طریق گفتگو انجام شود به اجازه [[حاکم شرع]] نیاز ندارد اما اگر برای اصلاح ذات البین شدت عمل نیاز باشد، باید از حاکم شرع اجازه گرفته شود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۱۷۰.</ref> همچنین طبق آیه نهم [[سوره حجرات]] زمانی که میان دو گروه از مؤمنان درگیری واقع شد، باید ابتدا از طریق نصیحت و دعوت به قرآن و حکم خدا میانشان آشتی برقرار کرد اما اگر گروهی پیشنهاد آشتی را نپذیرفت، باید با آنان جنگید.<ref> طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۲۶، ص۸۰-۸۱؛ فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۵۰.</ref>

در کتاب‌های تفسیری پیروی از شیطان،<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۳۱۱.</ref> دنیاطلبی،<ref>هاشمی رفسنجانی، تفسیر راهنما، ۱۳۸۶ش، ج۶، ص۳۰۲.</ref> و بخل<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۱۵۱.</ref> از موانع اصلاح ذات البین معرفی شده است. امام علی(ع) یکی از انگیزه‌های اختلاف یاران خود بعد از [[جنگ صفین]] را کم‌رنگ شدن ارزش‌های اخلاقی و باطن‌های ناپاک و نیت‌های آلوده معرفی کرده است.<ref>نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، خطبه ۱۱۳، ص۱۶۸.</ref> همچنین [[امام علی(ع)]] تبعیت مردم [[بصره]] از سران [[جنگ جمل]] که به خون‌ریزی و اختلاف میان امت منجر شد را به دلیل کم‌خردی و سفاهت آنان دانسته است.<ref> نهج البلاغه، تصحیح صبحی صالح، خطبه ۱۴، ص۵۶.</ref>

[[فقها]] ذیل عنوان اصلاح ذات بین چند فرع و حکم فقهی ارائه داده‌اند:

* آشتی دادن بین دو یا چند نفر که با هم کینه و دشمنی دارند، [[مستحب]] و در مواردی که حفظ جان [[ایمان|مؤمنی]] متوقف بر آن است [[واجب]] است.<ref>کاشف الغطاء، وجیزة الاحکام، ۱۳۶۶ق، ج۲، ص۱۶.</ref> به گفته آیت‌الله مکارم شیرازی آشتی دادن دو گروه مسلمان که با هم دشمنی دارند واجب کفایی است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۱۷۰.</ref>

* مصرف [[زکات]] برای اصلاح ذات بین جایز است.<ref>طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ج۲، ص۳۲۲؛ نجفی،‌ جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۱۵، ص۳۶۱-۳۶۲.</ref>  

* مستحب است [[قاضی]] پیش از صدور حکم دو طرف دعوا را به صلح فراخواند و در صورت خودداری طرفین از آشتی حکم را صادر کند.<ref>نجفی،‌ جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴۰، ص۱۴۵.</ref>