تجافی

تجافی در تشهد

تجافی به معنای آن است که نمازگزار در هنگام تشهّد امام جماعت، به حالت نیم‌خیز بنشیند. به بازکردن دست‌ها در هنگام رکوع و سجده نیز تجافی می‌گویند.

در تشهد: اگر مأموم در رکعت دوم یا آخرِ نماز، به امام جماعت اقتدا کند، در هنگام تشهد امام، تجافی می‌کند. یعنی انگشتان دو دست و پاها را بر روی زمین می‌گذارد و زانوها را بلند می‌کند. تجافی طبق نظر فقیهانی مانند آیت‌الله خامنه‌ای، آیت‌الله مکارم شیرازی، آیت‌الله وحید خراسانی و آیت‌الله سیستانی، تجافی در تشهد رکعت دوم احتیاطِ واجب است؛ اما در رکعت چهارم، نمازگزار می‌تواند تجافی کند یا اینکه برخیزد و بقیه نماز را بخواند. نمازگزار در هنگام تجافی طبق نظر فقها می‌تواند سکوت کند یا ذکر تشهد یا هر ذکر دیگری بگوید.

در رکوع و سجده: به معنای بازکردن آرنج دست‌هاست که برای مردان مستحب است.

پانویس

الگوی پانویس غیرفعال شده است. لطفا از الگوی پانوشت استفاده شود

منابع

• منبع اصلی: فرهنگ فقه اسلامی، تحقیق و تألیف مؤسّسه دائرة‌المعارف فقه اسلامی بر مذهب اهل بیت علیهم السّلام؛ زیر نظر محمود هاشمی شاهرودی، قم، مؤسّسه دائرة المعارف فقه اسلامی، ۱۳۸۵ش، قابل دریافت در پایگاه کتابخانه فقاهت

پیوند به بیرون

• از تجافی در نماز چه می‌دانیم؛ پایگاه حوزه نیوز
• تجافی، پورتال انهار