پسر نوح: تفاوت میان نسخه‌ها

</ref> باید می‌گفت «وَلَا تَکن من الْکافِرِینَ»، چرا که در جمله اول یا همان جمله‌ای که در قرآن کریم وجود دارد معنای شریک شدن در بلا و به عبارتی همراهی و همنشینی وجود دارد، بنابراین این جمله اشاره به این مساله دارد که حضرت نوح(ع) از کفر پسر اطلاع نداشت به همین دلیل گفته با عذاب کافران شریک نشو.<ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۴، ج۱۰، ص: ۳۴۶، جوادی آملی، سیره پیامبران در قرآن، ۱۳۸۹ش، ص۲۷۳.</ref>علامه همچنین معتقد است که ظاهر آیات نشان می‌دهد که خداوند به نوح وعده داده بود که اهل و خانواده‌اش را از طوفان نجات می‌دهد و چون نوح اطلاع از کفر فرزندش نداشت در آیه ۴۵ سوره هود این وعده را مطرح می‌کند و در واقع در این آیه او می‌خواهد بگوید: «ای پروردگار من! پسرم اهل من است، و وعده تو حق است، آن هم کل حق و به تمام معنای حق، و همین حق بودن وعده‌ات دلیل بر این است که تو او را به عذاب قوم کافر نگرفته و غرقش نمی‌کنی، ولی با همه این احوال حکم حق به دست تو است و تو احکم الحاکمینی».<ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۴، ج۱۰، ص: ۳۵۰- ۳۵۱.</ref>

پسر نوح در ادب و شعر فارسی به عنوان فرزندی طالح و ناشایسته از پدری صالح و شایسته که از فضائل پدر بهره و نصیبی نبرده، یاد شده و همواره مورد استفاده و استشهاد قرار گرفته است.<ref>پرتوی، «ریشه‌های تاریخی امثال و حکم»، ۱۳۴۹، ص۸۳؛ انزابی نژاد،«زندگی پیامبران و قصص قرآن در ادبیات فارسی (۲) نوح استوارترین مرد حق»، ١٣۵۵ش، ص ۳۴۹. </ref> نمونه‌های مختلفی از این استفاده وجود دارد که یکی از آنها چند بیتی است که سعدی شیرازی در باب اول گلستان در سیرت پادشاهان آورده است:

{{شعر2