سید رضی: تفاوت میان نسخه‌ها

*محمد طبری(متوفای ۳۹۳ق): [[فقیه]] مالکی. [[ابوالفرج بن جوزی]] در تاریخش می‌نویسد شریف رضی در نوجوانی قرآن را نزد او خواند. طبری روزی به او گفت: شریف، کجا منزل داری؟ گفت: در خانه پدرم در کوی «باب محوّل». گفت: کسی مانند تو نباید در خانه پدرش ساکن باشد. خانه خودم در کوی کرخ را که به «دار البرکة» معروف است، به تو بخشیده‌ام. رضی نپذیرفت و به وی گفت: من تاکنون از پدرم نیز هرگز چیزی را نپذیرفتهام. گفت: حقّ من بر تو، بی‌تردید، از حق پدرت بیشتر است، زیرا من کتاب خدای تعالی را حفظ تو کرده‌ام. لذا سید آن هدیه را پذیرفت.<ref>جعفری، سید رضی، ص۳۵.</ref>

*ابوعلی فارسی(متوفای ۳۷۷ق)؛ سید رضی علم نحو را نزد وی آموخته و در کتابش [[المجازات النبویه]] از او روایت کرده است. سید رضی همچنین از او [[اجازه روایت|اجازه]] نقل از کتاب الایضاح را دارد.<ref>جعفری، سید رضی، صص ۳۶-۳۵.</ref>

*ابن نباته (متوفای ۳۷۴ق): سید رضی فنون بلاغت و ادبیات را از او آموخت و همواره همراه او بود تا اینکه وی به حلب سفر کرد.<ref>جعفری، سید رضی، ص۳۷.</ref>

*اکفانی قاضی (متوفای ۴۰۵ق): سید رضی مختصر ابی الحسن کرخی را در نزد او خوانده است.<ref>جعفری، سید رضی،ص۳۷.</ref>

*ابن جنی(متوفای ۳۹۲ق)؛ سید رضی نحو را پیش از علی بن عیسی ربعی شیرازی، نزد او خواند. ابن جنّی با اینکه استاد سید رضی بود، قصیده او را در رثای ابوطاهر ناصر الدوله شرح کرده و بدین وسیله اطلاعات وسیع و احاطه شدید سید رضی را به علوم و ادبیات زمان ستایش کرده است. سید رضی پس از اطلاع‌یافتن از این اقدام، قصیدهای بلند و پرمحتوا در سپاسگزاری از استادش سرود. ابن جنّی گوید: «سید رضی کتابی در معانی قرآن کریم تصنیف کرده است که مانند آن کمتر یافت می‌شود».<ref>جعفری، سید رضی، صص ۳۸-۳۷.</ref>

*رَبَعی بغدادی(متوفای ۴۲۰ق)<ref>جعفری، سید رضی، صص ۳۸-۳۹.</ref>

*ابوحفص کنانی: سید رضی در کتاب مجازات الآثار النبویه چند بار از او نام برده است.<ref>رجوع کنید به: مجازات الآثار النبویه، ص۳۳ و ۱۶۶.</ref> کنانی از جمله استادان قرائت [[قرآن]] و [[حدیث]] سید بوده است.<ref>جعفری، سید رضی، ص۳۹.</ref>

*ابن جراح بغدادی(متوفای ۳۹۱ق): سید رضی از وی استماع [[حدیث]] کرده است.<ref>جعفری، سید رضی، صص ۴۰-۳۹.</ref>

*ابوبکر خوارزمی بغدادی (متوفای ۴۰۳ق): سید رضی در [[فقه]] شاگرد او بوده است.<ref>جعفری، سید رضی، صص ۴۱-۴۰.</ref>

*شیخ مفید(متوفای ۴۱۳ق):

*هارون تلعکبری(متوفای ۳۸۵ق): سید رضی [[دعای کمیل]] از [[امیرالمؤمنین]] را، در کتاب خصائص امیرالمؤمنین علیه‌السلام (ص ۸۱) از قول این استاد نقل می‌کند.<ref>جعفری، سید رضی، ص۴۱.</ref>

*سهل بن دیباجی(متوفای ۳۸۰ق)<ref>جعفری، سید رضی، صص ۴۲-۴۱.</ref>

*ابوعبدالله جرجانی(متوفای ۳۹۷ق):[[فقیه]] حنفی.<ref>جعفری، سید رضی، ص۴۲.</ref>

{{ستون-شروع}}

*ابوزید جرجانی<ref>جعفری، سید رضی، ص۴۴.</ref>

* ابوعبداللّه حلوانی.<ref>جعفری، سید رضی، ص۴۵.</ref>

*شیخ جعفر عبسی(درگذشته حدود ۴۷۳ق).<ref>جعفری، سید رضی، ص۴۵.</ref>

*ابوالحسن قاضی.<ref>جعفری، سید رضی، ص۴۵.</ref>

*مفید نیشابوری(درگذشته ۴۴۵ق).<ref>جعفری، سید رضی، صص ۴۵-۴۶.</ref>

* ابوبکر نیشابوری(متوفای حدود ۴۸۰ق).<ref>جعفری، سید رضی، ص۴۶.</ref>

*مهیار دیلمی(متوفای ۴۲۸ق).<ref>جعفری، سید رضی، صص ۴۷-۴۶.</ref>

* قاضی ابومنصور(درگذشته ۴۷۲ق).<ref>جعفری، سید رضی، ص۴۷.</ref>

#[[تلخیص البیان فی مجازات القرآن]]

#[[حقائق التأویل فی متشابه التنزیل]]

#[[المجازات النبویة]]

#[[خصائص الأئمة]]

#[[دیوان الشریف الرضی]]

نهج البلاغه گلچینی از گفته‌ها و نوشته‌های [[امام علی(ع)]] است که در اواخر قرن چهارم قمری به کوشش سید رضی گردآوری شده است. معیار انتخاب سخنان، بلاغت ادبی بوده است. سید رضی، با اینکه شاعر و ادیب بود، این اثر را مایه مباهات خود دانسته است. تألیف نهج البلاغه در سال ۴۰۰ق. پایان یافته است.