Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۱۷۴
ویرایش
جز (ویکی سازی) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
|امضا= | |امضا= | ||
}} | }} | ||
'''ابوالحسن شعرانی''' معروف به '''علامه شعرانی''' ([[سال ۱۳۲۰ هجری قمری|۱۳۲۰]]-[[سال ۱۳۹۳ هجری قمری|۱۳۹۳ق]]/[[سال ۱۲۸۱ هجری شمسی|۱۲۸۱]]-[[سال ۱۳۵۲ هجری شمسی|۱۳۵۲ش]]) از فلاسفه [[شیعی]] قرن ۱۴ [[هجری قمری]] است. او در | '''ابوالحسن شعرانی''' معروف به '''علامه شعرانی''' ([[سال ۱۳۲۰ هجری قمری|۱۳۲۰]]-[[سال ۱۳۹۳ هجری قمری|۱۳۹۳ق]]/[[سال ۱۲۸۱ هجری شمسی|۱۲۸۱]]-[[سال ۱۳۵۲ هجری شمسی|۱۳۵۲ش]]) از فلاسفه [[شیعی]] قرن ۱۴ [[هجری قمری]] است. او در [[علوم قرآن]]، [[حدیث]]، [[فقه]]، [[اصول فقه]]، [[کلام اسلامی|کلام]]، [[فلسفه اسلامی|فلسفه]]، هندسه و هیئت تحصیل نمود و چند اثر در این رشتهها از وی باقی مانده است. او از دانش [[عبدالکریم حائری یزدی|عبدالکریم حائری]]، [[میرزا مهدی آشتیانی]] و [[میرزا محمود قمی]] استفاده کرده و شاگردانی چون [[میرزا هاشم آملی]]، [[حسن حسنزاده آملی]] و [[عبدالله جوادی آملی]] را تربیت نمود. وی علاوه بر نگارش کتاب، شرحهایی بر کتابهای تفسیری، حدیثی، کلامی و فلسفی دارد. «فلسفه اولی» پیرامون دیدگاه فلاسفه غرب در مورد الهیات و [[تجرد نفس]]، «راه سعادت» در اثبات [[نبوت]] و ارائه ادله حقانیت [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] برخی از آثار اوست. | ||
==زندگی== | ==زندگی== | ||
میرزا ابوالحسن شعرانی در سال ۱۳۲۰ق در [[تهران]] متولد شد. پدرش محمد بن ملا غلامحسين از نوادگان [[ملا فتحالله کاشانی]] صاحب تفسير [[منهج الصادقین فی الزام المخالفین (کتاب)|منهج الصادقین]] و مادرش فرزند [[محمدابراهيم نواب تهرانی]] صاحب كتاب [[فیض الدموع (کتاب)|فيض الدموع]] و تأليفات ديگر بود.<ref>شعرانی، ابوالحسن، پژوهش های قرآنی علامه شعرانی، ص۱۱.</ref> | میرزا ابوالحسن شعرانی در سال ۱۳۲۰ق در [[تهران]] متولد شد. پدرش محمد بن ملا غلامحسين از نوادگان [[ملا فتحالله کاشانی]] صاحب تفسير [[منهج الصادقین فی الزام المخالفین (کتاب)|منهج الصادقین]] و مادرش فرزند [[محمدابراهيم نواب تهرانی]] صاحب كتاب [[فیض الدموع (کتاب)|فيض الدموع]] و تأليفات ديگر بود.<ref>شعرانی، ابوالحسن، پژوهش های قرآنی علامه شعرانی، ص۱۱.</ref> | ||
شعرانی در اواخر عمر به جهت درمان بیماری قلبی، ریوی به [[آلمان]] منتقل شد و در [[شنبه]]، [[۷ شوال]] ۱۳۹۳ق برابر با [[۱۲ آبان]] [[سال ۱۳۵۲ هجری شمسی|۱۳۵۲ش]] از دنیا رفت. جنازه وی در [[حرم حضرت عبدالعظیم حسنی]] به خاک سپرده شد.<ref> مطلبی، «نجوم امت - حضرت آیتالله علامه میرزا ابوالحسن شعرانی»، ص۱۰۲.</ref> | شعرانی در اواخر عمر به جهت درمان بیماری قلبی، ریوی به [[آلمان]] منتقل شد و در [[شنبه]]، [[۷ شوال]] ۱۳۹۳ق برابر با [[۱۲ آبان]] [[سال ۱۳۵۲ هجری شمسی|۱۳۵۲ش]] از دنیا رفت. جنازه وی در [[حرم عبدالعظیم حسنی|حرم حضرت عبدالعظیم حسنی]] به خاک سپرده شد.<ref> مطلبی، «نجوم امت - حضرت آیتالله علامه میرزا ابوالحسن شعرانی»، ص۱۰۲.</ref> | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
ابوالحسن [[قرآن]] را نزد پدرش آموخت و تحصیلات خود را از [[مدرسه مروی]] [[تهران]] آغاز کرد و ادبیات عرب، فارسی، [[منطق]]، [[فقه]]، [[اصول فقه|اصول]]، [[فلسفه اسلامی|فلسفه]]، ریاضی و مانند آن را در آنجا آموخت. پس از آن به [[حوزه علمیه قم]] که تازه تأسیس شده بود رفت و در درس خارج فقه و اصول شرکت کرد. در ۲۶ سالگی پدرش را از دست داد و به دنبال آن، به [[عراق]] مهاجرت و در [[حوزه علمیه نجف]] به تکمیل تحصیلات خود پرداخت.<ref>مطلبی، «نجوم امت - حضرت آیت الله علامه میرزا ابوالحسن شعرانی»، ص۷۶.</ref> در عراق، علاوه بر تحصیل فقه [[شیعی]]، با [[فقه]] [[اهل سنت]] نیز آشنا گردید.{{مدرک}} وی پس از تکمیل تحصیلات و سیر و سلوک [[عرفانی]]، در دوره سلطنت [[رضا شاه]] به تهران بازگشت و به تبلیغ و تدریس و تحقیق پرداخت.<ref>شعرانی، پژوهشهای قرآنی علامه شعرانی، ص ۱۱.</ref> | ابوالحسن [[قرآن]] را نزد پدرش آموخت و تحصیلات خود را از [[مدرسه مروی]] [[تهران]] آغاز کرد و ادبیات عرب، فارسی، [[منطق]]، [[فقه]]، [[اصول فقه|اصول]]، [[فلسفه اسلامی|فلسفه]]، ریاضی و مانند آن را در آنجا آموخت. پس از آن به [[حوزه علمیه قم]] که تازه تأسیس شده بود رفت و در درس خارج فقه و اصول شرکت کرد. در ۲۶ سالگی پدرش را از دست داد و به دنبال آن، به [[عراق]] مهاجرت و در [[حوزه علمیه نجف]] به تکمیل تحصیلات خود پرداخت.<ref>مطلبی، «نجوم امت - حضرت آیت الله علامه میرزا ابوالحسن شعرانی»، ص۷۶.</ref> در عراق، علاوه بر تحصیل فقه [[شیعی]]، با [[فقه]] [[اهل سنت]] نیز آشنا گردید.{{مدرک}} وی پس از تکمیل تحصیلات و سیر و سلوک [[عرفانی]]، در دوره سلطنت [[رضا شاه]] به تهران بازگشت و به تبلیغ و تدریس و تحقیق پرداخت.<ref>شعرانی، پژوهشهای قرآنی علامه شعرانی، ص ۱۱.</ref> |