توسل به مردگان: تفاوت میان نسخه‌ها

توسل به مردگان (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ ژانویهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۴:۵۸

۲٬۴۲۷ بایت حذف‌شده ، ‏۲۴ ژانویهٔ ۲۰۱۸

جز

←‏دیدگاه وهابیان: حذف مطالب زائد

دیداریویکی‌متن

Shamsoddin

Automoderated users، دیوان‌سالاران، confirmed، مدیران رابط کاربری، مدیران، templateeditor

۱۷٬۱۰۳

ویرایش

@@ خط ۴۰: / خط ۴۰: @@
 === دیدگاه ابن تیمیه===
-[[ابن تیمیه]] با اینکه [[حیات برزخی]] را پذیرفته<ref>ابن تیمیه، مجموعةالفتاوی، الطبعة: شیخ عبدالرحمن بن قاسم، ج۲۴، ص۳۲۶-۳۳۱.</ref>، بر این باور است که توسل به دعای پیامبر(ص) و صالحان، فقط در زمان حیات آنان صحیح است و توسل به آنان پس از مرگشان، [[شرک]] است.<ref>ابن تیمیه، مجموعةالفتاوی، الطبعة: شیخ عبدالرحمن بن قاسم، ج۱، ص۱۵۹.</ref> از نظر او توسل با [[توحید]] منافات دارد؛ زیرا بنده باید تنها از خدا کمک بخواهد و کمک خواستن از غیر خدا شرک است. او برای اثبات مدعای خود، به برخی آیات قرآن استناد کرده‌ است، از جمله [[آیه|آیات]] ۵۶ و ۵۷ [[سوره اسراء]] {{عربی|«قُلِ ادْعُواْ الَّذِینَ زَعَمْتُم مِّن دُونِهِ فَلاَ یمْلِکونَ کشْفَ الضُّرِّ عَنکمْ وَلاَ تَحْوِیلًا أُولَئِک الَّذِینَ یدْعُونَ یبْتَغُونَ إِلَی رَبِّهِمُ الْوَسِیلَةَ أَیهُمْ أَقْرَبُ وَیرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَیخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّک کانَ مَحْذُورًا»}}.<ref> ابن تیمیه، مجموعةالفتاوی، الطبعة: شیخ عبدالرحمن بن قاسم، ج۲۷، ص۲۸۰، ص۳۴۰.</ref>
+[[ابن تیمیه]] با اینکه [[حیات برزخی]] را پذیرفته<ref>ابن تیمیه، مجموعةالفتاوی، الطبعة: شیخ عبدالرحمن بن قاسم، ج۲۴، ص۳۲۶-۳۳۱.</ref>، بر این باور است که توسل به دعای پیامبر(ص) و صالحان، فقط در زمان حیات آنان صحیح است و توسل به آنان پس از مرگشان، [[شرک]] است.<ref>ابن تیمیه، مجموعةالفتاوی، الطبعة: شیخ عبدالرحمن بن قاسم، ج۱، ص۱۵۹.</ref>  از نظر موافقان توسل، در توسل به مردگان و زندگان تفاوتی نیست، اگر توسل در حال ممات شرک باشد در حال حیات نیز شرک خواهد بود.{{مدرک}}
-=== پاسخ===
-از نظر موافقان توسل، در توسل به مردگان و زندگان تفاوتی نیست، اگر توسل در حال ممات شرک باشد در حال حیات نیز شرک خواهد بود.{{مدرک}} همچنین این آیات ارتباطی با توسل به امور مقدس ندارند و از نفی الوهیت معبودهای مشرکان و عدم شایستگی خدایان برساخته آنان برای پرستش سخن می‌گویند. آیه ۵ سوره حمد نیز درصدد نفی کمک خواستن از غیر خدا با اعتقاد به استقلال وسیله‌ها از اوست، نه نفی کمک خواستن از او با وسایل و وسایط. آنان یاری جستن از نماز و امور دیگر را که در [[قرآن]] آمده<ref>سوره بقره: آیه۴۵</ref>، شاهد جواز توسل به غیر خدا می‌دانند.
-باورمندان به توسل بر آنند که از نظر عقلی نیز توسل شرک نیست؛ زیرا کمک گرفتن از کسی یا چیزی به معنای پرستیدن آن شخص یا چیز نیست و همان‌گونه که کمک گرفتن از ابزارهای مادی و انسان‌ها در امور زندگی شرک نیست، استفاده از وسیله غیر مادی نیز اگر با اعتقاد به وابسته بودن آن‌ها به خدا باشد شرک نخواهد بود.<ref>برای اطلاعات بیشتر رجوع کنید به مطهری، جهان‌بینی توحیدی، ج۲، ص۷۲.</ref>
 ==جستارهای وابسته==