یونس (پیامبر): تفاوت میان نسخه‌ها

پس از آنکه از برداشته شدن عذاب اهالی نینوا آگاه شد با وجود تلاش ساکنان نینوا برای یافتن یونس و اطاعت از دستوراتش برای آنکه او را در ماجرای محقق نشدن عذاب متهم به [[دروغ|دروغگویی]] نکنند تلاش نمود از نینوا فاصله بگیرد. از این رو خود را به دریا رساند و سوار بر کشتی شد. به دنبال هجوم نهنگ به کشتی، مسافران کشتی مصمم شدند یکی از سرنشینان را برای رهایی از نهنگ طعمه آن بکنند. یونس(ع) به سبب انتخاب در [[قرعه]] طعمه نهنگ شد. به امر [[خدا]] نهنگ آن را بلعید و بدون آنکه ضرری به وی برساند در شکم خود جای داد.

یونس که متوجه اشتباه خود، یعنی خروج غضبناک و بدون اجازه خدا از محل رسالتش، شده بود در شکم نهنگ به درگاه خدا [[توبه]] کرد. وی ضمن ستمکار دانستن خود از [[خدا]] طلب [[عفو|بخشش]] کرد. به فرمان خدا نهنگ، یونس را در دریا رها کرد و او در ساحل دریا آرام گرفت. یونس پس از مدتی به محل رسالت خود بازگشت. در [[قرآن]] به برداشته‌شدن عذاب قوم یونس و حوادثی که برای وی پس از خروجش از نینوا رخ داد اشاره شده است.

نام وی چهار بار در قرآن ذکر شده است و [[سوره|سوره‌ای]] در قرآن به نام اوست. او را از نوادگان [[یعقوب (پیامبر)|یعقوب(ع)]] دانسته‌‌اند. دوره [[نبوت]] یونس با فاصله زیادی پس از دوره [[سلیمان (پیامبر)|سلیمان پیامبر(ع)]] بوده است. پدر یونس، مَتی، فردی [[زهد|زاهد]]، عابد و شکرگزار معرفی شده است. برخی متی را نام مادر یونس دانسته‌اند.

بر اساس متون تاریخی و [[حدیث|روایی]] [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] در گفتگوی با [[عداس|عَدّاس]] مسیحی شخصیت یونس را ستوده است. مدفن یونس در نینوا در شمال کشور [[عراق]] یا در نزدیکی [[الخلیل]] در [[فلسطین]] گزارش شده است. [[دعا|دعای]] حضرت یونس برای نجات خویش از شکم ماهی به [[ذکر یونسیه]] شهرت دارد. این [[دعا]] در [[آیه]] ۸۷ سوره [[سوره انبیاء| انبیاء]] آمده است. در [[حدیث|روایات]] اسلامی و نیز در علم [[اخلاق]] و [[عرفان]] بر گفتن این [[ذکر]] توصیه‌ متعددی شده است.