اماکن تخییر: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اماکن تخییر'''، مکان‌هایی که مسافر می‌تواند در آنجا [[نماز]] را تمام یا [[نماز شکسته|شکسته]] بخواند. بنابر مشهور فقهای شیعه این مکان‌ها  عبارت است از: [[مکه]] و [[مدینه]]، [[مسجد کوفه]] و [[حرم امام حسین(ع)]] است. البته برخی از فقها در محدوده قدیم و جدید این اماکن تفاوت قائل شده‌ و حکم تخییر را فقط در محدوده قدیم آنها جاری می‌دانند.

مشهور فقهای شیعه، شهرهای مکه و مدینه، و نیز مسجد کوفه و حرم امام حسین(ع) را از اماکن تخییر شمرده‌اند. البته برخی درباره این حکم میان محدوده قدیم و جدید این اماکن تفاوت قائل شده‌ و حکم تخییر را در فقط محدوده قدیم جاری دانسته‌اند. برخی از فقها حکم تخییر نماز را شامل تمام شهر کوفه و برخی دیگر آن را در مکه و مدینه نیز مختص مسجدالحرام و مسجدالنبی دانسته‌اند.

از اماکن تخییر در احکام نماز بحث می‌شود.<ref>برای نمونه رجوع کنید به: شهید اول، البیان، ۱۴۱۲ق، ص۱۵۳.</ref> از نظر مشهور فقهای شیعه، [[مسافر]]، در اماکن تخییر، بین تمام خواندن یا شکسته خواندن نمازهای چهار رکعتی مخیر است. اما تمام خواندن نماز در این اماکن را، بهتر دانسته‌اند.

*فقهای شیعه درباره اینکه آیا نافله نمازهای نماز ظهر و عصر در اماکن تخییر از مسافر برداشته شده یا خیر؟ اختلاف‌نظر دارند.<ref>همدانی، مصباح الفقیه، ۱۴۱۶ق، ج۹، ص۶۳.</ref> شهید اول خواندن آن را مستحب می‌داند.<ref>شهید اول، ذکری الشیعه، ج۴، ص۳۳۵.</ref> برخی قول به برداشتن شدن نافله را موافق با احتیاط می‌دانند.<ref>همدانی، مصباح الفقیه، ۱۴۱۶ق، ج۹، ص۶۴.</ref>

همچنین بیشتر فقها شکسته خواندن نمازی که از مسافر در اماکن تخییر قضا می‌شود را موافق با احتیاط دانسته‌اند اگر چه برخی تخییر را نیز احتمال داده‌اند.<ref>یزدی طباطبایی، العروة الوثقی (المحشّٰی)، ۱۴۱۹ق، ج۳، ص۶۲-۶۳؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۴، ص۳۸۴.</ref>