پرش به محتوا

کن فیکون: تفاوت میان نسخه‌ها

۸۸۶ بایت حذف‌شده ،  ‏۹ نوامبر ۲۰۱۹
جز
imported>Shadpoor
imported>Shadpoor
خط ۱۷: خط ۱۷:


اما اکثر مفسران [[اهل سنت]]، این آیه را تمثیلی توضیح نمی دهند و معتقدند که خداوند برای خلق چیزی، حقیقتاً از لفظ «کُن» استفاده می کند؛ یا به این شکل که خطاب به شیء موجود لفظ «کُن» را استفاده می کند تا حالت آن شیء را تغییر دهد؛<ref>طبری، الجامع فی تفسير القرآن، ج ۱، ص ۴۰۵؛ طوسی، التبيان فی تفسير القرآن، ج ۱، ص ۴۳۲؛ ماوردی، النكت والعيون، ج ۱، ص ۱۷۹.</ref> و یا خطاب به شیء موجود در علم الهی، این لفظ را به کار می بندد تا آن شیء ایجاد شود.<ref>طبري، جامع البيان في تفسير القرآن، ج ۱، ص ۴۰۵؛ سمرقندي، تفسیر السمرقندي، ج ۱، ص ۸۸؛ طوسی، التبيان في تفسير القرآن، ج ۱، ص ۴۳۲؛ ماوردی، النكت والعيون، ج ۱، ص ۱۷۹؛ طبرسی، مجمع البيان فی تفسير القرآن، ج ۱، ص ۳۱۸.</ref>
اما اکثر مفسران [[اهل سنت]]، این آیه را تمثیلی توضیح نمی دهند و معتقدند که خداوند برای خلق چیزی، حقیقتاً از لفظ «کُن» استفاده می کند؛ یا به این شکل که خطاب به شیء موجود لفظ «کُن» را استفاده می کند تا حالت آن شیء را تغییر دهد؛<ref>طبری، الجامع فی تفسير القرآن، ج ۱، ص ۴۰۵؛ طوسی، التبيان فی تفسير القرآن، ج ۱، ص ۴۳۲؛ ماوردی، النكت والعيون، ج ۱، ص ۱۷۹.</ref> و یا خطاب به شیء موجود در علم الهی، این لفظ را به کار می بندد تا آن شیء ایجاد شود.<ref>طبري، جامع البيان في تفسير القرآن، ج ۱، ص ۴۰۵؛ سمرقندي، تفسیر السمرقندي، ج ۱، ص ۸۸؛ طوسی، التبيان في تفسير القرآن، ج ۱، ص ۴۳۲؛ ماوردی، النكت والعيون، ج ۱، ص ۱۷۹؛ طبرسی، مجمع البيان فی تفسير القرآن، ج ۱، ص ۳۱۸.</ref>
==در اشعار فارسی==
شاعران فارسی زبان، همچون [[عطار]]،<ref>عطار نیشابوری، دیوان اشعار، قصیده ۵.</ref> [[مولوی]]،<ref>مولوی، دیوان شمس، غزل ۱۳۴۴.</ref> [[سعدی]] و [[نظامی]] در اشعار خود از عبارت «کُنْ فَیکونُ» استفاده کرده‌اند. برای نمونه، سعدی سروده است:<ref>سعدی، غزلیات، غزل ۲۵.</ref>
{{شعر|زر}}{{ب|قضای کن فیکون است حکم بار خدای|بدین سخن سخنی در نمی‌توان افزود}}{{پایان شعر}}
همچنین در اشعار نظامی آمده است:<ref>نظامی، خمسه، لیلی و مجنون، بخش ۱.</ref>
{{شعر|زر}}{{ب|ای هرچه رمیده وارمیده|در کن فیکون تو آفریده}}{{پایان شعر}}


==پانویس==
==پانویس==
کاربر ناشناس