بحث:کن فیکون
@Shadpoor: با سلام. هر چند قبول دارم که مدخل، کمی تخصصی است و واژگان آن هم تخصصی، اما کمی اصلاحات انجام گرفت و به نظر می‌رسد اشکالاتی هم دارد که باید برطرف شود.
- استفاده فراوان از واژه این طور
- استفاده از واژگانی که برای مخاطب ثقیل است. مانند: قول نفسی، تأخیر رتبی، زبان تمثیل، امری وجودی، نفس ظهور اشیاء و ...
- لینک کلماتی که درست نیستند مانند خلقت، اندیشه، معبود و ...
- زیاده‌نویسی هم دارد و باید کمی خلاصه‌تر بشود تا آنجا که بناست روایات هم به صورت نقل قول نباشد و گزارشی بیاید.--Roohish (بحث) ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۸:۵۲ (+0330)
نکات اصلاحی
@Shadpoor:
- مدخل بسیار طولانی و غیرکارآمد است؛ چرا که اصل در چنین مدخلی باید توضیح روشن معنا باشد و نیازی به تکرار نظرات مشابه نیست. چون تکرار نظرات مشابه، غیر از آنکه مقاله را طولانی کند، فایده‌ای برای مخاطب ندارد. مدخل به راحتی می‌تواند (و باید) به یک پنجم کاهش یابد.
- بخش‌بندی بر اساس منبع را کنار بگذارید و بخش‌بندی و ساختاربندی را با تکیه بر مضمون انجام دهید. در اینجا بخش‌بندی شما هیچ معیار مشخصی ندارد. بخش اول بر اساس منبع (قرآن) است، بخش دوم بر اساس مضمون (معنا و تفسیر)، بخش‌های بعدی هم بر اساس منبع. کن فیکون یک مفهوم است، و طبیعتا یک بخش مفهوم‌شناسی خواهیم داشت و اگر لازم بدانید، یک بخش کاربردها که کاربردهای مختلف و یا احیانا متفاوت این مفهوم را در منابع مختلف نشان دهید. بنابراین همه مضامین مرتبط با مفهوم‌شناسی، باید در یک بخش ذکر شود. لازم هم نیست در بخش مفهوم‌شناسی، چند زیربخش قرآن و روایات و تفاسیر و عرفان و اشعار فارسی داشته باشید. تلاش کنید تمایزها را نشان دهید. اگر مفهوم کن فیکون در قران و روایات یکی است، آن معنا را توضیح بدهید و تصریح کنید که در قران و روایات، به یک معنا به کار برده شده. لازم نیست حتی پاراگراف‌های مستقل برای هر کدام از منابع بسازید. بخش‌بندی، پاراگراف‌بندی، و جمله‌بندی‌ها را بر اساس مضمون بچینید.
- علاوه بر اینکه به هیچ وجه نباید از نقل مستقیم استفاده کنید، نیازی هم نیست (و نباید) تفاسیر مختلف را بدون هیچ تمایزی کنار هم بچینید. اگر همه مفسران، نظر واحدی دارند، همین را گزارش کنید و نشانی همگی را در پانویس بیاورید. مخاطبی که می‌خواهد معنای کن فیکون را بداند، نیازی ندارد متن چند تفسیر مختلف را بخواند. همین که با مفهوم آن آشنا شود، و حداکثر مواردی از کاربردهای این مفهوم در قرآن، روایات و عرفان شیعه را بداند، کافی است.
- جمله‌ها و عبارات را در ساده‌ترین حد ممکن بیان کنید و از آوردن جملاتی که مستقیما مرتبط با موضوع مدخل نیستند، مخصوصا در ابتدای بخش‌ها و زیربخش‌ها و پاراگراف‌ها، خودداری کنید. مثلا دو جمله اول بخش «در عرفان»، نباید در این مدخل بیاید. اگر هم اصرار به ذکر آن دارید، باید در حاشیه بیان شود. همیشه این قاعده را در نظر داشته باشید که همه بخش‌بندی‌ها و پاراگراف‌بندی‌ها باید مبتنی بر اولویت دادن به اهمیت و ارتباط باشد. هر مطلبی که اهمیت بیشتری دارد و ارتباط بیشتری با موضوع مدخل دارد، ابتدا ذکر می‌شود. مسائل جزئی، اختلافی و تخصصی، در حاشیه بیان می‌شوند.
- در نوشتن پانویس‌ها دقت بیشتری کنید. یک‌دستی کامل را رعایت کنید. مثلا قبل از ش برای تاریخ هجری شمسی، فاصله نگذارید؛ یا برای چند صفحه، صص نگذارید؛ اگر یک منبع، تاریخ نشر ندارد، در پانویس ننویسید بی‌تا (به جای آن یکی دیگر از ویژگی‌های نشر را بیاورید).
لطفا اصلاحات لازم را هر چه زودتر اعمال کنید. - حسن اجرایی (بحث) ۲۴ ژانویهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۴۶ (+0330)
مقام كن فيكون
به باور برخی چون صدرالمُتَألّهین و فیض کاشانی، اهل بهشت و عارفان از مقام «کُنْ فَیکونُ» برخوردار می‌شوند.
آيا تنها برخي از علماء این باور را دارند که این مقام از آن اهل بهشت و عارفان است؟! با چه مستندی می گویید دیگر علما این باور را ندارند. لذا بهتر است بگویید برخی علما این را یادآور شده اند تا خوانند ه چنین برداشتی نکند.
نکته ی دیگر آن که این مقام اختصاص به عارفان ندارد بلکه هر کس اطاعت خدا کند به چنین مقامی خواهد رسید چنانکه در کتاب الحکمة المتعالیة و علم الیقین آمده است پس این که نوشته اید اهل بهشت وعارفان باید تغییر کند.بله عرفاء همانطور که ملاصدرا گفته است نام این مقام را مقام کن گذاشته اند نه این که فقط آن ها به این مقام می رسند. حتی کسی که خواندن ونوشتن هم بلد نیست واصلا نمی داند عارف یعنی چه با اطاعت از خدا به این مقام هم خواهد رسید. --Saeedi (بحث) ۱۶ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۶:۵۰ (UTC)