Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۰۰
ویرایش
سازمان وکالت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←کتاب سازمان وکالت
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز (←کتاب سازمان وکالت) |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
''سازمان وکالت و نقش آن در عصر ائمه''، کتابی به زبان فارسی نوشته محمد رضا جباری یکی از محققان حوزوی است. این کتاب در ۹ فصل به بررسی موضوع سازمان وکالت در عصر ائمه و وکلای ایشان پرداخته است. | ''سازمان وکالت و نقش آن در عصر ائمه''، کتابی به زبان فارسی نوشته محمد رضا جباری یکی از محققان حوزوی است. این کتاب در ۹ فصل به بررسی موضوع سازمان وکالت در عصر ائمه و وکلای ایشان پرداخته است. | ||
مؤلف درباره نام کتاب با عنوان «''سازمان وکالت''» به وکلای ائمه از زمان [[امام صادق]](ع) اشاره کرده که مجموعه‌ای متشکل و ارتباطی بودند و با رهبر سازمان که ائمه بودند ارتباط داشتند. امامان شیعه در این تشکیلات سازمانی وکلای برجسته‌ای داشتند که «''وکلای ارشد''» بودند و در واقع معاونان ائمه(ع) در رهبری سازمان را ایفا کرده و بر عملکرد وکلای نواحی مختلف نظارت داشتند.<ref>سازمان وکالت، ج۱، ص۱۷.</ref> | مؤلف درباره نام کتاب با عنوان «''سازمان وکالت''» به وکلای ائمه از زمان [[امام صادق]](ع) اشاره کرده که مجموعه‌ای متشکل و ارتباطی بودند و با رهبر سازمان که ائمه بودند ارتباط داشتند. امامان شیعه در این تشکیلات سازمانی وکلای برجسته‌ای داشتند که «''وکلای ارشد''» بودند و در واقع معاونان ائمه(ع) در رهبری سازمان را ایفا کرده و بر عملکرد وکلای نواحی مختلف نظارت داشتند.<ref>جباری، سازمان وکالت، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۱۷.</ref> | ||
مؤلف، موضوع سازمان وکالت در عصر ائمه(ع) و معرفی وکلای آنان را از جمله مباحث اساسی و تعیین‌کننده در تحلیل و شناخت ابعاد گوناگون حیات ائمه و پیروان آنها می‌داند. وی می‌نویسد: | مؤلف، موضوع سازمان وکالت در عصر ائمه(ع) و معرفی وکلای آنان را از جمله مباحث اساسی و تعیین‌کننده در تحلیل و شناخت ابعاد گوناگون حیات ائمه و پیروان آنها می‌داند. وی می‌نویسد: | ||
:::«''امامان شیعه(ع) با لحاظ نمودن مقتضیات و ضرورت‌های موجود، اقدام به ایجاد تشکیلاتی نمودند که با سهولت بیشتری بتوانند با شیعیانشان در دورترین نقاط عالم اسلامی مرتبط بوده و شیعیان نیز از طریق این شبکه ارتباطی مطمئن بتوانند نیازهای شرعی و دینی خود را مرتفع سازند. این تشکیلات که از نیمه دوم عصر امامت، یعنی از عصر امام صادق(ع) به بعد آغاز به کار نمود، رفته رفته دارای نظم و گستردگی و هماهنگی بیشتری شد تا آنجا که در بعضی اعصار همچون عصر امامین [[عسکریین]](ع) و سپس در عصر [[غیبت امام زمان|غیبت]]، به اوج گسترش و انسجام رسید و غالب نقاط شیعه‌نشین آن زمان در عالم اسلامی را زیر پوشش قرار داد.''»<ref>جباری، سازمان وکالت، ج۱، ص۱۷.</ref> | :::«''امامان شیعه(ع) با لحاظ نمودن مقتضیات و ضرورت‌های موجود، اقدام به ایجاد تشکیلاتی نمودند که با سهولت بیشتری بتوانند با شیعیانشان در دورترین نقاط عالم اسلامی مرتبط بوده و شیعیان نیز از طریق این شبکه ارتباطی مطمئن بتوانند نیازهای شرعی و دینی خود را مرتفع سازند. این تشکیلات که از نیمه دوم عصر امامت، یعنی از عصر امام صادق(ع) به بعد آغاز به کار نمود، رفته رفته دارای نظم و گستردگی و هماهنگی بیشتری شد تا آنجا که در بعضی اعصار همچون عصر امامین [[عسکریین]](ع) و سپس در عصر [[غیبت امام زمان|غیبت]]، به اوج گسترش و انسجام رسید و غالب نقاط شیعه‌نشین آن زمان در عالم اسلامی را زیر پوشش قرار داد.''»<ref>جباری، سازمان وکالت، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۱۷.</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||