ابلیس: تفاوت میان نسخه‌ها

برابر برخی [[حدیث|روایات]]، نام اصلی ابلیس، حارث (حَرَث) بوده است که به دلیل عبادت طولانی، او را عزازیل، یعنی عزیز خدا خطاب می‌کردند.{{یادداشت| اسمی است عِبری که معرب شده است، «ایل» در عبری به معنای خدا است وعزازیل هم به معنای عزیز خداست.}} نام‌های دیگر او، «ضریس، سرحوب، المتکوّن و المتکوّز» است.<ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۲۳۹.</ref> کنیه و القاب ابلیس عبارتند از: اَبومُرّه (ابوقره)، ابوکردوس، ابولبینی (نام دختر وی)<ref>شبستری، اعلام القرآن، ۱۳۷۹ش، ص۷۸؛ میبدی، کشف الاسرار، ۱۳۶۱ش، ج۱، ص۱۴۵.</ref> نائل، ابوالحسبان، ابوخلاف، ابودجانه.<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ۱۴۱۲ق، ص۱۴۳؛ زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ج ۸، ص ۲۰۹، ذیل واژه «بلس»؛ ابن‌فارس، مقاییس اللغه، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۳۰۰.</ref>

ابلیس در [[قرآن کریم]] یازده بار به کار رفته که نُه بار آن در ضمن داستان آفرینش [[حضرت آدم|آدم]] و فرمان [[سجده]] بر وی آمده است.<ref> بقره:۳۴؛ اعراف:۱۱؛ حجر:۳۱-۳۲؛ اسراء؛ کهف:۵۰ ؛ طه:۱۱۶؛ ص:۷۴-۷۵</ref>