داوود (پیامبر): تفاوت میان نسخه‌ها

پس از [[حضرت موسی(ع)]] و [[حضرت یوشع]]، مردانی به رهبری مردم اشتغال داشتند که داوران نامیده می‌شدند. آخرین داور حضرت سموئیل بود که بنی‌اسرائیل از او خواستند برایشان پادشاهی تعیین کند. در نهایت طالوت (شاؤل) به پادشاهی رسید.<ref>توفیقی، آشنایی با ادیان بزرگ، ۱۳۸۶ش، ص۸۶.</ref> در زمان طالوت جنگ بزرگی در گرفت. طالوت وعده داد هر شخصی که جالوت بزرگ‌ترین قهرمان سپاه دشمن را بکشد نصف مالش را به او می‌دهد و دخترش را نیز به عقد او در می‌آورد.<ref>ابن‌عساکر، تاريخ مدينة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۷، ص۸۱.</ref> که در آن جنگ حضرت داود توانست جالوت را بکشد<ref>سوره بقره،‌آیه۲۵۱.</ref> و نصف مال طالوت را گرفت و داماد او شد.<ref>ابن‌عساکر، تاريخ مدينة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۷، ص۸۳.</ref>  

نبوت و پادشاهی هر یک در میان نسل خاصی از فرزندان یعقوب باقی بود، با این حال خداوند این دو مقام را برای داود قرار داد<ref>ابن‌کثیر، البداية و النهاية، ۱۴۰۷ق، ج۲،‌ ص۱۰.</ref> و پس از فوت طالوت، داود پادشاه بنی‌اسرائیل نیز گشت.<ref>ابن‌اثیر، الكامل، ۱۳۴۵ق، ج۱، ص۲۲۳.</ref>

امام باقر(ع) حضرت داود را از معدود انبیایی معرفی می‌کند که به حکومت نیز رسید.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۲، ص۱۸۱.</ref>

حضرت داود با لقمان هم‌عصر بوده و زمانی که لقمان او را نضیحت می‌کرد، داود او را ستایش می‌کرد.<ref>قمی، تفسير القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۱۶۳.</ref>

آیات و روایات صفات بسیاری را برای حضرت داود نقل کرده‌اند. براساس قرآن حضرت داود زبان حیوانات را می‌فهمید<ref>سوره نمل، آیه۱۶.</ref>  و خداوند به او حکومت و حکمت را عطا کرد و آنچه می‌خواست به او تعلیم داد.<ref>سوره بقره، آیه۲۵۱.</ref> داود را فردی دانسته‌اند که بسیار عبادت می‌کرد و در خوف خدا بسیار می‌گریست.<ref>ابن‌اثیر، الكامل، ۱۳۴۵ق،ج۱، ص۲۲۳.</ref>

پیرامون عبادت داود نیز روایات مختلفی نقل شده است.<ref>برای نمونه رجوع کنید به: ابن‌عساکر، تاريخ مدينة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۷، ص۸۶.</ref> پیامبر از روزه و نماز داود تعریف بسیار کرده است.<ref>ابن ماجه، سنن ابن ماجه، ج۱، ص۵۴۶.</ref> حضرت داود یک روز را روزه می‌گرفت،‌ سپس روزی را استراحت می‌کرد و فردایش را مجدد روزه می‌گرفت.<ref>حمیری، قرب الإسناد، ۱۴۱۳ق، ص۹۰.</ref>

براساس قرآن کوه‌ها و پرندگان نیز به همراه داود تسبیح خداوند را می‌گفتند<ref>سوره انبیاء، آیه۷۹.</ref> که البته برای تسبیح کوه‌ها و پرندگان معانی و توجیه‌هاتی ذکر شده است.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۳.</ref>

خداوند به حضرت داود حکمت و فصل الخطاب بودن را عطا کرد.<ref>سوره ص: آیه۲۰.</ref> و به او دستور داد در میان مردم حکم کند.<ref>سوره ص، آیه۲۶.</ref>

در قرآن مواردی از قضاوت حضرت داود ذکر شده است.<ref>سوره انبیاء، آیه۷۸-۷۹.</ref>

از امام صادق(ع) نیز نقل شده که امام زمان پس از ظهور خود به مانند حضرت داود در میان مردم قضاوت خواهد کرد.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۶۳۲.</ref>

 

 

داود پس از آن فهمید که این امتحان الهی بوده و خطا کرده است. او از این حکم اشتباه از پروردگارش طلب آمرزش کرده، به سجده افتاد و توبه كرد.<ref>سوره ص، آیه۲۴.</ref>

قرآن تصریح دارد که خداوند به داود(ع) ساختن زره را یاد داد.<ref>سوره انبیاء، آیه۸۰.</ref>

در برخی منابع روایی آمده است که خداوند از داود تعریف کرده و او را بنده‌ای خوب دانست اما این‌که شغلی نداشته و تنها از بیت‌المال ارتزاق می‌کند را ناپسند دانست. داود از این امر ناراحت شده و گریست. خداوند زره‌سازی را به او یاد داد. داود نیز زره ساخته و می‌فروخت و از همین طریق زندگی کرده و از بیت المال بی‌نیاز شد.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۲۹ق، ج۹، ص۵۳۹.</ref>

حضرت داود را بسیار خوش صدا دانسته‌اند.<ref>مقریزی، إمتاع‏ الأسماع، ۱۴۲۰ق،‌ج۴، ص۲۰۷.</ref> به گونه‌ای که خداوند به هیچ فردی صدایی مانند او نداده و زمانی که داود کتاب زبور را می‌خواند همه حیوانات به نزدیک او می‌امدند و به صدای او گوش می‌دادند.<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۴، ص۱۴.</ref>