حرز: تفاوت میان نسخه‌ها

كثرت حرزها نیز چشمگیر است. به [[پیامبر(ص)]] و همسرش [[خدیجه]] و دخترش فاطمه زهرا(س) و هریك از امامان معصوم حرزهایى منسوب است.<ref>براى نمونه رجوع کنید به ابن‌طاووس، 1414، ص14ـ64؛ مجلسى، 1403، ج 91، ص 208ـ371</ref> نامدارترین حرزها عبارت‌اند از: حرز ابی ‌دَجانَه انصارى براى دفع جن و سحر. این حرز كه راویان اهل سنّت آن را نقل كرده‌اند<ref>براى نمونه رجوع کنید به ابن‌جوزى، ج 3، ص 168؛ فتنى، ص 211</ref> در سده‌هاى اخیر به مجموعه‌هاى حدیثى شیعه نیز راه یافته است،<ref>رجوع کنید به مجلسى، 1403، ج 91، ص 220ـ224</ref> اما حدیث‌شناسان اهل سنّت متفقآ این حدیث را برساخته ارزیابى كرده و موسى انصارى، راوى حدیث مزبور، را صحابى ساختگى معرفى كرده‌اند.<ref>رجوع کنید به ابن‌جوزى، همانجا؛ ذهبى، ج 4، ص 429؛ ابن‌حجر عسقلانى، ج 6، ص 305</ref>

 

[[دعای سیفی|حرز یمانى]]، مشهور به دعاى سَیفى، یكى از حرزهاى منسوب به علی‌بن ابی‌طالب علیه‌السلام است. این حرز، كه از آن با عنوان «دعاى یمانى» هم یاد شده،<ref>رجوع کنید به ابن‌طاووس، 1414، ص 137</ref> با اسانید و متون متفاوت روایت شده است.<ref>رجوع کنید به همان، ص 137ـ153؛ مجلسى، 1403، ج 92، ص240ـ259</ref> بر این حرز، كه نام آن همواره بر زبان ایرانیان به ‌ویژه شاعران فارسی‌گو جارى بوده است،<ref>براى نمونه رجوع کنید به حافظ، ص 59</ref> شرحهایى هم نگاشته‌اند. در این شرحها شارحان درباره مقدمات و آداب به‌كار بستن دعاى مزبور و سند و متن آن سخن گفته‌اند.<ref>رجوع کنید به آقابزرگ طهرانى، ج 6، ص190، ج 12، ص 235، ج 16، ص 303</ref>

 

«رُقْعَةُ الجَیب» نیز حرزى منسوب به امام علی‌بن موسی‌الرضا علیه‌السلام است، كه چون كنیزك حُمَیدبن قحطبه به هنگام شستن جامه امام آن را در جیب وى یافته، به این‌نام خوانده شده است.<ref>ابن‌بابویه، 1363ش، ج 2، ص 138؛ ابن‌طاووس، 1414، ص 49</ref> حرز دیگرى هم با همین عنوان به امام رضا علیه‌السلام منسوب است.<ref>رجوع کنید به ابن‌طاووس، 1414، ص 51؛ مجلسى، 1403، ج 91، ص 194</ref> به‌همراه داشتن حرز جواد، منسوب به امام محمدتقى علیه‌السلام، نیز در میان شیعیان و ایرانیان چندان متداول بوده كه «حرز جواد كسى بودن» و «حرز جواد خود كردن»، به معناى «پیوسته با او بودن» و «همیشه كسى را همراه خود كردن»، مَثَل شده است.<ref>رجوع کنید به دهخدا، ذیل «حرز جواد»</ref> در كتب ادعیه و حدیث درباره این حرز، كه گویند نخستین بار امام علیه‌السلام آن را براى مأمون عباسى نوشته، حكایت شگفت‌انگیزى نقل شده است<ref>رجوع کنید به ابن‌طاووس، 1414، ص 52ـ60؛ مجلسى، 1403، ج 91، ص 354ـ 361</ref> محمدبن حسنعلى شوشترى، یكى از عالمان سده دوازدهم و نواده عبداللّه‌بن حسین تسترى، نیز رساله‌اى به نام آداب حرز الجواد براى شاه‌سلطان حسین صفوى نوشته است.<ref>آقابزرگ طهرانى، ج 1، ص 17</ref>