ثقلین: تفاوت میان نسخه‌ها
imported>Mortezanazarzadeh تکمیل و تصحیح منابع |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{الگو:کتاب‌شناسی ناقص}} | {{الگو:کتاب‌شناسی ناقص}} | ||
'''ثقلین'''، به معنای دو شیء | '''ثقلین'''، به معنای دو شیء گرانبها است. مشهور بودن این کلمه به سبب [[حدیث]]ی از [[پیامبر(ص)]] ـ مشهور به [[حدیث ثقلین]] ـ است که می‌فرماید «دو شیء گرانبها در میان شما باقی می‌گذارم که اگر آنها را دستاویز قرار دهید، هرگز گمراه نخواهید شد: کتاب خدا و عترتم که اهل بیتم هستند...». | ||
== | ==مفهوم‌شناسی== | ||
ثَقَلْ در لغت به معنای بار و کالای مسافر<ref>ابن درید، جمهرة اللغة، ۱۹۸۸م، ج۱، ص۴۳۰.</ref> و هر شیء | ثَقَلْ در لغت به معنای بار و کالای مسافر<ref>ابن درید، جمهرة اللغة، ۱۹۸۸م، ج۱، ص۴۳۰.</ref> و هر شیء گرانبها و ارزشمندی است که باید در نگهداری آن کوشش کرد.<ref> ابن منظور، لسان العرب، ج۲، ص۱۱۴.</ref> برخی از اهل لغت، ثِقْل و ثَقَل را به یک معنا دانسته‌اند، اما برخی دیگر میان آن دو تفاوت قائل شده‌اند.<ref>ابراهیم انیس و دیگران، المعجم الوسیط، ۱۳۶۷م، ج۱، ص۹۸.</ref> جمع هر دو واژه "اثقال" است.<ref>ابن درید، جمهرة اللغة، ۱۹۸۸م، ج۱، ص۴۳۰.</ref> | ||
واژه ثِقْل یا ثَقَل در [[قرآن]] به کار نرفته است؛ اما اَثقال در چند [[آیه]]<ref> سوره نحل، آیه۷؛ سوره زلزال، آیه۲؛ سوره عنکبوت، آیه۱۳.</ref> و ثَقَلان فقط در یک آیه به کار رفته است.<ref>سوره الرحمن، آیه۳۱.</ref> بیشتر [[تفسیر|مفسران]] مراد از ثقلان را دو گروه [[جن]] و [[انس]]<ref>ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۴۴۷؛ ابوالفتوح رازی، تفسیر روض الجنان، ۱۳۸۷ش، ج۱۰، ص۳۹۶.</ref> و تعدادی از آنان هم مراد از ثقلان را قرآن و [[عترت]] (اهل بیت پیامبر) دانسته‌اند.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۳۴۵؛ بحرانی، البرهان، ۱۳۳۴ق، ج۴، ص۲۶۷.</ref> | |||
واژه ثِقْل یا ثَقَل در [[قرآن]] به کار نرفته است؛ اما اَثقال در چند [[آیه]]<ref> سوره نحل، آیه۷؛ سوره زلزال، آیه۲؛ سوره عنکبوت، آیه۱۳.</ref> و ثَقَلان فقط در یک آیه به کار رفته است.<ref>سوره الرحمن، آیه۳۱.</ref> | |||
==حدیث ثقلین== | ==حدیث ثقلین== | ||
{{اصلی|حدیث ثقلین}} | |||
در حدیثی، پیامبراکرم (ص) امت خود را به تمسک کردن به دو شیء گرانبها( قرآن و اهل‌‌بیتش سفارش کرده است. حدیث مذکور به سبب دربرداشتن واژه ثقلین، به "حدیث ثَقَلَین" یا "حدیث ثِقْلَین" مشهور است. | |||
منظور از [[ثقل اکبر]]، قرآن و منظور از [[ثقل اصغر]] اهل بیت پیامبر معرفی شده‌اند. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
{{پانویس| | {{پانویس|۲}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{ستون-شروع}} | {{ستون-شروع}} | ||
نسخهٔ ۹ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۱۰
 | کتاب‌شناسی یا ارجاعات این مقاله ناقص است. میتوانید با اصلاح نحوهٔ ارجاع به منابع بر طبق شیوهنامهٔ ارجاع به منابع، به ویکیشیعه کمک کنید. |
ثقلین، به معنای دو شیء گرانبها است. مشهور بودن این کلمه به سبب حدیثی از پیامبر(ص) ـ مشهور به حدیث ثقلین ـ است که می‌فرماید «دو شیء گرانبها در میان شما باقی می‌گذارم که اگر آنها را دستاویز قرار دهید، هرگز گمراه نخواهید شد: کتاب خدا و عترتم که اهل بیتم هستند...».
مفهوم‌شناسی
ثَقَلْ در لغت به معنای بار و کالای مسافر[۱] و هر شیء گرانبها و ارزشمندی است که باید در نگهداری آن کوشش کرد.[۲] برخی از اهل لغت، ثِقْل و ثَقَل را به یک معنا دانسته‌اند، اما برخی دیگر میان آن دو تفاوت قائل شده‌اند.[۳] جمع هر دو واژه "اثقال" است.[۴]
واژه ثِقْل یا ثَقَل در قرآن به کار نرفته است؛ اما اَثقال در چند آیه[۵] و ثَقَلان فقط در یک آیه به کار رفته است.[۶] بیشتر مفسران مراد از ثقلان را دو گروه جن و انس[۷] و تعدادی از آنان هم مراد از ثقلان را قرآن و عترت (اهل بیت پیامبر) دانسته‌اند.[۸]
حدیث ثقلین
در حدیثی، پیامبراکرم (ص) امت خود را به تمسک کردن به دو شیء گرانبها( قرآن و اهل‌‌بیتش سفارش کرده است. حدیث مذکور به سبب دربرداشتن واژه ثقلین، به "حدیث ثَقَلَین" یا "حدیث ثِقْلَین" مشهور است.
منظور از ثقل اکبر، قرآن و منظور از ثقل اصغر اهل بیت پیامبر معرفی شده‌اند.
پانویس
- ↑ ابن درید، جمهرة اللغة، ۱۹۸۸م، ج۱، ص۴۳۰.
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، ج۲، ص۱۱۴.
- ↑ ابراهیم انیس و دیگران، المعجم الوسیط، ۱۳۶۷م، ج۱، ص۹۸.
- ↑ ابن درید، جمهرة اللغة، ۱۹۸۸م، ج۱، ص۴۳۰.
- ↑ سوره نحل، آیه۷؛ سوره زلزال، آیه۲؛ سوره عنکبوت، آیه۱۳.
- ↑ سوره الرحمن، آیه۳۱.
- ↑ ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۴۴۷؛ ابوالفتوح رازی، تفسیر روض الجنان، ۱۳۸۷ش، ج۱۰، ص۳۹۶.
- ↑ قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۳۴۵؛ بحرانی، البرهان، ۱۳۳۴ق، ج۴، ص۲۶۷.
منابع
- قرآن کریم
- ابراهیم انیس و دیگران، المعجم الوسیط، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۶۷ش.
- ابن درید، جمهرة اللغة، تصحیح و تعلیق رمزی منیر البعلبکی، بیروت، بی نا، ۱۹۸۸م.
- ابن منظور،محمد بن مکرم، لسان العرب ، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۱۱ ق.
- ابن کثیر، تفسیرالقرآن العظیم، چاپ علی شیری، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۱۵ق.
- ابوالفتوح رازی، تفسیر روض الجنان و روح الجنان، تصحیح و تعلیق ابوالحسن شعرانی و علی اکبر غفاری، تهران، بی نا، ۱۳۸۷ش.
- قمی، علی بن ابراهیم، تفسیرالقمی، تصحیح طیب موسوی جزائری، قم، دارالکتاب، ۱۴۰۴ق.
- بحرانی، هاشم بن سلیمان، البرهان فی تفسیرالقرآن، تصحیح محمود بن جعفر موسوی زرندی، تهران، چاپخانه آفتاب، ۱۳۳۴ش.