Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۵۱۲
ویرایش
آیه آمن الرسول: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیزکاری
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
جز (تمیزکاری) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
| شماره آیه = ۲۸۵ و ۲۸۶ | | شماره آیه = ۲۸۵ و ۲۸۶ | ||
| جزء =۳ | | جزء =۳ | ||
| شأن نزول =دلداری به [[صحابه]] و آموزش راه و رسم ایمان | | شأن نزول =دلداری به [[صحابه]] و آموزش راه و رسم [[ایمان]] | ||
| مکان نزول =[[مدینه]] | | مکان نزول =[[مدینه]] | ||
| موضوع = اعتقادی | | موضوع = اعتقادی | ||
| درباره = راه و رسم بندگی [[خدا]]؛ | | درباره = راه و رسم بندگی [[خدا]]؛ ایمان به [[خدا]]، [[پیامبران]] و [[معاد]] | ||
| سایر = آسان بودن [[دین اسلام]]، تکلیفندادن به بندگان فراتر از قدرت آنها | | سایر = آسان بودن [[دین اسلام]]، تکلیفندادن به بندگان فراتر از قدرت آنها | ||
| آیات مرتبط= | | آیات مرتبط= | ||
}} | }} | ||
'''آیه آمَنَ الرّسول''' یا '''آیات آمن الرسول''' ([[سوره بقره]]: ۲۸۵-۲۸۶) به [[ایمان]] به | '''آیه آمَنَ الرّسول''' یا '''آیات آمن الرسول''' ([[سوره بقره]]: ۲۸۵-۲۸۶) به [[ایمان]] به [[خدا]]، تصدیق [[پیامبران]]، ایمان به [[معاد]]، رعایت حق [[عبادت]] خدا، ایمان قلبی و اطاعت عملی مؤمنان، [[استغفار|آمرزش خدا]] و تکلیفندادن به بندگان فراتر از میزان قدرتشان اشاره دارد. | ||
این آیات نزد [[مسلمانان]] اهمیت ویژه دارند و در [[روایات]] شیعه و | این [[آیه|آیات]] نزد [[اسلام|مسلمانان]] اهمیت ویژه دارند و در [[روایات]] [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|سنی]]، خواندن آیه مذکور در شب و در برخی از [[نمازهای مستحب]] سفارش شده است. در برخی [[مساجد]] پس از [[نماز عشاء]] این آیات را می‌خوانند. | ||
== متن و ترجمه== | == متن و ترجمه== | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
== فضیلت و محتوا == | == فضیلت و محتوا == | ||
[[آیه|آیات]] ۲۸۵ و ۲۸۶ [[سوره بقره]] را به‌جهت آنکه با عبارت «آمَنَ الرَّسُولُ» آغاز می‌شوند، آیات آمَنَ الرَّسول نامیده‌اند.<ref>دایرةالمعارف قرآن، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۴۱۸.</ref> درباره فضلیت این دو آیه، [[روایات|روایاتی]] در منابع [[شیعه]]<ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۸، ص۲۳۹؛ قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۹۵.</ref> و [[سنی]]<ref>ابن‌کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۵۶۹-۵۷۳.</ref> آمده است. برای نمونه از [[پیامبر(ص)]] نقل شده که دو آیه آخر سوره بقره از گنجی در زیر [[عرش]] به او بخشیده شد.<ref>ابوعبید الهروی، فضائل القرآن، دمشق، ص۲۳۳.</ref> همچنین بر قرائت آن در برخی از [[نمازهای مستحب]]<ref>ابن‌طاووس، اقبال‌الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۶۷، ۶۶۸، ۶۹۱، ۷۲۲.</ref> و آخر شب، قبل از خواب<ref>ابن‌کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۵۶۹.</ref> سفارش شده است. | [[آیه|آیات]] ۲۸۵ و ۲۸۶ [[سوره بقره]] را به‌جهت آنکه با عبارت «آمَنَ الرَّسُولُ» آغاز می‌شوند، آیات آمَنَ الرَّسول نامیده‌اند.<ref>مرکز فرهنگ و معارف قرآن، دایرةالمعارف قرآن، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۴۱۸.</ref> درباره فضلیت این دو آیه، [[روایات|روایاتی]] در منابع [[شیعه]]<ref>علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۸، ص۲۳۹؛ قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۹۵.</ref> و [[سنی]]<ref>ابن‌کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۵۶۹-۵۷۳.</ref> آمده است. برای نمونه از [[پیامبر(ص)]] نقل شده که دو آیه آخر سوره بقره از گنجی در زیر [[عرش]] به او بخشیده شد.<ref>ابوعبید الهروی، فضائل القرآن، دمشق، ص۲۳۳.</ref> همچنین بر قرائت آن در برخی از [[نمازهای مستحب]]<ref>ابن‌طاووس، اقبال‌الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۶۷، ۶۶۸، ۶۹۱، ۷۲۲.</ref> و آخر شب، قبل از خواب<ref>ابن‌کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۵۶۹.</ref> سفارش شده است. | ||
بر پایه حدیثی که در منابع [[اهل‌سنت]] به نقل [[عبدالله بن عمر]] از پیامبر روایت شده است، دو بار قرائت این آیات پس از [[نماز عشاء]]، از [[نماز شب]] کفایت می‌کند.<ref>قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۴۳۳. </ref> ازاین‌رو در برخی از [[مسجد|مساجد]] پس از [[نماز جماعت]] عشاء، این آیه را می‌خوانند.<ref>[https://iqna.ir/fa/news/1679976 «اشتباه‌نويسی و اشتباه‌خوانی قرآن در مساجد؛ چه كسی مسئول | بر پایه حدیثی که در منابع [[اهل‌سنت]] به نقل [[عبدالله بن عمر]] از پیامبر روایت شده است، دو بار قرائت این آیات پس از [[نماز عشاء]]، از [[نماز شب]] کفایت می‌کند.<ref>قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۴۳۳. </ref> ازاین‌رو در برخی از [[مسجد|مساجد]] پس از [[نماز جماعت]] عشاء، این آیه را می‌خوانند.<ref>[https://iqna.ir/fa/news/1679976 «اشتباه‌نويسی و اشتباه‌خوانی قرآن در مساجد؛ چه كسی مسئول است؟»، خبرگزاری بین‌المللی قرآن.]</ref> | ||
سیدِ | سیدِ قطب، مفسر [[مصر|مصری]]، معتقد است چکیده و غرض کلی از [[سوره بقره]] در قالب [[ایمان]] به [[خدا]] و [[ملائکه]]، ایمان به [[پیامبران]] و کتاب‌های آنها، ایمان به [[معاد]] و [[آمرزش طلبی]] از ساحت خداوند، در این آیات گنجانده شده است.<ref>سید قطب، فی ظلال القرآن، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص۳۴۴.</ref> ازاین‌رو مضمون آیات مذکور را تأکید بر بخشی از معارف و اعتقادات اسلامی دانسته‌اند که سوره بقره با آن آغاز می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۳۹۷.</ref> | ||
== شأن نزول== | == شأن نزول== | ||
در خصوص [[شأن نزول]] اين آيات گفته‌اند هنگامى كه آيه ۲۸۴ سوره بقره | در خصوص [[شأن نزول]] اين آيات گفته‌اند هنگامى كه آيه ۲۸۴ سوره بقره مبنی بر اینکه: «اگر چيزى در دل پنهان داريد يا آشكار كنید، خدا حساب آن را میرسد» نازل شد، گروهى از [[صحابه]] نگران این مسئله شدند که آنها نیز مانند امت‌های پیشین عصیان کنند. ازاین‌رو به [[پیامبر (ص)]] گفتند: «هیچ‌یک از ما از وسوسههاى باطنى و خطورات قلبى خالی نیست». به همین علت، آیات فوق نازل شد و راه و رسم [[ایمان]]، تضرع، [[استغفار]] به درگاه خداوند و اطاعت و تسلیم را به آنان آموخت.<ref>واحدی، اسباب النزول القرآن، ۱۴۱۱ق، ص۹۷-۹۸؛ شاه‌عبدالعظیمی، تفسیر اثنی عشری، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۵۱۹.</ref> | ||
== نکات تفسیری== | == نکات تفسیری== | ||
برخی از نکات تفسیری آیات آمن الرسول عبارت‌اند از: | برخی از نکات تفسیری آیات آمن الرسول عبارت‌اند از: | ||
* | * مؤمنان به همه آنچه [[پیامبران]] آورده‌اند، بدون فرق‌گذاشتن میان آنان، [[ایمان]] دارند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۴۴۰.</ref> | ||
* از امتیازات پیامبران این بوده است که آنها خود به مکتبشان ایمان | * از امتیازات پیامبران این بوده است که آنها خود به مکتبشان ایمان داشتند و در اعتقادتشان تزلزل راه نداشت. آنها قبل از همه، به آنچه می‌آوردند، ایمان داشتند و بیش از همه بر آن استقامت می‌ورزیدند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۳۹۸.</ref> | ||
* [[تکلیف|تکالیف]] خدا بالاتر از میزان توانایی افراد ([[تکلیف ما لایطاق|بمالایطاق]]) نیست و با همین | * [[تکلیف|تکالیف]] خدا بالاتر از میزان توانایی افراد ([[تکلیف ما لایطاق|بمالایطاق]]) نیست و با همین آیات، [[احکام]] مقید می‌شوند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۴۰۰-۴۰۱.</ref> | ||
* از عبارت «سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا» برداشت می‌شود که مؤمنان با ایمان قلبی و اطاعت عملی تکالیفشان را انجام می‌دهند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۴۴۳.</ref> | * از عبارت «سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا» برداشت می‌شود که مؤمنان با ایمان قلبی و اطاعت عملی تکالیفشان را انجام می‌دهند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۴۴۳.</ref> | ||
* آیات بر | * این آیات بر حق خدا بر بندگان و حق بندگان بر خدا دلالت دارد. [[عبادت]]، حق خدا بر بندگان است و [[آمرزش گناهان|آمرزشِ بندگان]] حقی است که خدا بر خود [[واجب]] کرده است.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۴۴۳.</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||