پرش به محتوا

سوره انفال: تفاوت میان نسخه‌ها

۴ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۹
جز
جز (←‏فضیلت و خواص: تمیزکاری)
خط ۱۳۴: خط ۱۳۴:


==فضیلت و خواص==
==فضیلت و خواص==
در فضیلت قرائت سوره انفال از [[پیامبر(ص)]] نقل شده: «هر کس سوره‌های انفال و [[سوره توبه|توبه]] را قرائت نماید من [[شفاعت]] کننده و گواهی دهنده برای او، در [[روز قیامت]] خواهم بود که او از [[نفاق]] به دور است و به تعداد همه مردان و زنان منافق در دنیا، به او ده [[حسنه]] داده می‌شود و ده [[گناه]] از او پاک می‌گردد و ده درجه بالا برده می‌شود و عرش و حاملان آن در ایام زندگی او در دنیا بر او درود می فرستند.»<ref>طبرسی، مجمع البیان،  ۱۳۷۷ش، ج۵، ص۶.</ref> از [[امام صادق(ع)]] نیز آمده هر کس سوره‌های انفال و [[سوره توبه|توبه]] را قرائت کند هرگز نفاق وارد قلب او نمی‌شود و در زمره [[شیعیان]] از امر حسابرسی فراغت یابند.<ref>ابن بابویه، ثواب الاعمال،  ۱۳۸۲ش، ص‌۱۰۶، ص۲۳۷.</ref>
در فضیلت قرائت سوره انفال از [[پیامبر(ص)]] نقل شده: «هر کس سوره‌های انفال و [[سوره توبه|توبه]] را قرائت نماید من [[شفاعت]]‌کننده و گواهی‌دهنده برای او، در [[روز قیامت]] خواهم بود که او از [[نفاق]] به دور است و به تعداد همه مردان و زنان منافق در دنیا، به او ده [[حسنه]] داده می‌شود و ده [[گناه]] از او پاک می‌گردد و ده درجه بالا برده می‌شود و عرش و حاملان آن در ایام زندگی او در دنیا بر او درود می فرستند.»<ref>طبرسی، مجمع البیان،  ۱۳۷۷ش، ج۵، ص۶.</ref> از [[امام صادق(ع)]] نیز آمده هر کس سوره‌های انفال و [[سوره توبه|توبه]] را قرائت کند هرگز نفاق وارد قلب او نمی‌شود و در زمره [[شیعیان]] از امر حسابرسی فراغت یابند.<ref>ابن بابویه، ثواب الاعمال،  ۱۳۸۲ش، ص‌۱۰۶، ص۲۳۷.</ref>


در تفسیر [[البرهان فی تفسیر القرآن|برهان]] برای [[تلاوت]] این سوره خواصی چون، پیروزی بر دشمن و [[قرض|ادای قرض]] ذکر شده است.<ref>بحرانی، تفسیرالبرهان، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۶۳۹.</ref> قرائت این سوره را در هر ماه [[مستحب مؤکد]] دانسته‌اند.<ref>کاشف الغطاء، کشف الغطاء، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۴۷۱.</ref>
در تفسیر [[البرهان فی تفسیر القرآن|برهان]] برای [[تلاوت]] این سوره خواصی چون، پیروزی بر دشمن و [[قرض|ادای قرض]] ذکر شده است.<ref>بحرانی، تفسیرالبرهان، ۱۴۱۶ق، ج۲، ص۶۳۹.</ref> قرائت این سوره را در هر ماه [[مستحب مؤکد]] دانسته‌اند.<ref>کاشف الغطاء، کشف الغطاء، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۴۷۱.</ref>