پرش به محتوا

اراده الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

۹۶۹ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۲ مهٔ ۲۰۱۹
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
'''اراده الهی''' از [[صفات خدا|صفات ثبوتی]] [[خداوند]] است که بر پایه آن خدا را مُرید (اراده کننده) می‌نامند. [[آیات]] بسیاری از [[قرآن]] بر وجود اراده برای خداوند دلالت می‌کنند. [[کلام|متکلمان]] [[مسلمان]] درباره [[حدوث]] یا [[حدوث و قدم|قِدَم]] (ازلی‌بودن) و صفت ذات یا صفت فعل بودن اراده خدا دیدگاه‌های کاملا متفاوتی دارند. برخی اراده خدا را همان علم او، عده‌ای از افعال او و جمعی چیزی غیر از این‌دو دانسته‌اند. طبق برخی از [[روایات]] شیعه، اراده خداوند همان فعل او و امری حادث است. اراده را به دو قسم اراده تکوینی و تشریعی تقسیم می‌کنند. به عقیده برخی قرآن هم از اراده تکوینی و هم از اراده تشریعی سخن گفته است.
'''اراده الهی''' از [[صفات خدا|صفات ثبوتی]] [[خداوند]] است که بر پایه آن خدا را مُرید (اراده کننده) می‌نامند. [[آیات]] بسیاری از [[قرآن]] بر وجود اراده برای خداوند دلالت می‌کنند. [[کلام|متکلمان]] [[مسلمان]] درباره [[حدوث]] یا [[حدوث و قدم|قِدَم]] (ازلی‌بودن) و صفت ذات یا صفت فعل بودن اراده خدا دیدگاه‌های کاملا متفاوتی دارند. برخی اراده خدا را همان علم او، عده‌ای از افعال او و جمعی چیزی غیر از این‌دو دانسته‌اند. طبق برخی از [[روایات]] شیعه، اراده خداوند همان فعل او و امری حادث است. اراده را به دو قسم اراده تکوینی و تشریعی تقسیم می‌کنند. به عقیده برخی قرآن هم از اراده تکوینی و هم از اراده تشریعی سخن گفته است.


==اراده، صفت خداوند==
==مفهوم‌شناسی==
اراده و [[مشیت]] از صفات خداوند است و بر این اساس خداوند را مُرید (اراده‌کننده) می‌نامند.<ref>ربانی گلپایگانی، عقاید استدلالی،۱۳۹۲ش، ص۱۳۱.</ref> [[قرآن]] در آیات بسیاری مشیت و اراده را به خداوند نسبت داده است؛<ref>ربانی گلپایگانی، عقاید استدلالی، ۱۳۹۲ش، ص۱۳۱.</ref> از جمله «یعَذِّبُ مَنْ یشاءُ وَ یرْحَمُ مَنْ یشاءُ» (هرکه را بخواهد عذاب و هر که را بخواهد رحمت می‌کند)<ref>سوره عنکبوت، آیه ۲۱، ترجمه فولادوند.</ref> و «إِنَّ رَبَّک فَعَّالٌ لِما یریدُ» (پروردگار تو همان کند که خواهد)<ref>سوره هود، آیه ۱۰۷، ترجمه فولادوند.</ref>
اراده و [[مشیت]] از صفات خداوند است و بر این اساس خداوند، مُرید (اراده‌کننده) خوانده شده است.<ref>ربانی گلپایگانی، عقاید استدلالی،۱۳۹۲ش، ص۱۳۱.</ref> [[قرآن]] در آیات بسیاری مشیت و اراده را به خداوند نسبت داده است؛<ref>ربانی گلپایگانی، عقاید استدلالی، ۱۳۹۲ش، ص۱۳۱.</ref> از جمله «یعَذِّبُ مَنْ یشاءُ وَ یرْحَمُ مَنْ یشاءُ؛ هر که را بخواهد عذاب و هر که را بخواهد رحمت می‌کند<ref>سوره عنکبوت، آیه ۲۱، ترجمه فولادوند.</ref> و «إِنَّ رَبَّک فَعَّالٌ لِما یریدُ؛ پروردگار تو همان کند که خواهد.<ref>سوره هود، آیه ۱۰۷، ترجمه فولادوند.</ref>
   
   
===تفاوت مشیت و اراده===
===تفاوت مشیت و اراده===
{{نوشتار اصلی|مشیت}}
{{نوشتار اصلی|مشیت}}
برخی از [[کلام|متکلمان]] معتقدند که مشیت و اراده هردو، یک صفت‌اند؛ اما گروهی نیز با توجه به اینکه در [[قرآن]] مشیت تنها در امور تکوینی به‌کار رفته است، مشیت و صفت را دو صفت متفاوت خداوند دانسته‌اند.<ref>ربانی گلپایگانی، عقاید استدلالی، ۱۳۹۲ش، ص۱۳۱.</ref>
برخی از [[کلام|متکلمان]] معتقدند که مشیت و اراده، هر دو یک صفت‌اند؛ اما گروهی نیز با توجه به اینکه در [[قرآن]] مشیت تنها در امور تکوینی به‌کار رفته است، مشیت و اراده را دو صفت متفاوت خداوند دانسته‌اند.<ref>ربانی گلپایگانی، عقاید استدلالی، ۱۳۹۲ش، ص۱۳۱.</ref>
 
===دلایل عقلی اراده الهی===
یکی از استدلال‌های عقلی بر اثبات وجود اراده [[خداوند]] این است که برخی از افعال خداوند در زمان‌های خاصی اتفاق می‌افتند؛ یعنی مثلا موجودی در زمانی نیست و در زمانی دیگری وجود پیدا می‌کند. با توجه به اینکه علم و قدرت خداوند در همه زمان‌ها موجودند، به‌جز این‌دو، صفت دیگری هم برای تحقق افعال لازم است؛ وگرنه همه افعال الهی ازلی می‌بودند؛ حال آنکه چنین نیست. از این مطلب نتیجه می‌شود که خداوند صفتی به نام اراده دارد و هرگاه اراده کند، فعلی تحقق پیدا می‌کند.<ref>سعیدی‌مهر، آموزش کلام اسلامی، ۱۳۸۸ش، ج۲، ص۲۵۲.</ref>


==اختلاف نظر درباره اراده خدا==
==اختلاف نظر درباره اراده خدا==
۳۸۶

ویرایش