سوره مریم: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه ۹۶ سوره مریم با نام [[آیه ود]] از [[آیه|آیات]] مشهور این سوره است. مداومت بر خواندن سوره مریم را باعث بی‌نیازی انسان از نظر جان و مال و فرزند دانسته‌اند.

# اشاراتی مربوط به قرآن، نفی فرزند از خداوند و بیان مسئله [[شفاعت]] که مجموعاْ برنامه تربیتی مؤثری را برای سوق نفوس انسانی به سوی [[ایمان]]، پاکی و [[تقوا]] تشکیل می‌دهد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۳، ص۳.</ref>

نزول آیات ۶۶ و ۶۷ سوره مریم «وَيَقُولُ الْإِنسَانُ أَإِذَا مَا مِتُّ لَسَوْفَ أُخْرَ‌جُ حَيًّا...؛و انسان مى‌گويد: «آيا وقتى بميرم، راستى زنده [از قبر] بيرون آورده مى‌شوم؟» را درباره ابیّ بن خلف جمحی دانسته‌اند که استخوانی پوسیده را در دست گرفته و خورد می‌کرد و می‌گفت [[محمد]] مدعی است که ما بعد از مرگ برانگیخته می‌شویم در حالی که مثل این استخوان پودر شده‌ایم؛ قطعاْ چنین چیزی امکان‌پذیر نیست. این [[آیه|آیات]] در جواب او نازل شد و بر زنده شدن مردگان پس از [[مرگ]] تاکید می‌کند همانگونه که در ابتدای خلقت، زمانی که هیچ چیزی نبود آنان را خلق کرده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۸۰۸؛ واحدی، اسباب نزول القرآن، ۱۴۱۱ق، ص۳۰۹.</ref>