پرش به محتوا

ریا: تفاوت میان نسخه‌ها

۷٬۰۴۴ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۶ آوریل ۲۰۱۷
ویرایش زبانی + خلاصه‌سازی
جز (←‏متعلقات ریا: ویکی‌سازی)
imported>Hamed A.F
(ویرایش زبانی + خلاصه‌سازی)
خط ۱: خط ۱:
'''ریا''' به معنای ظاهر سازی و تظاهر به عمل نیک، بدون آنکه غرض اصلى انجام دادن آن باشد؛ بلکه مقصود، نمودن آن به دیگران به منظور پاکدامن و نیکوکار جلوه دادن خویش باشد، در حالى که در واقع چنین نیست. ریا در عبادت با انجام دادن عبادت براى غیر خدا به قصد خود‌نمایى و نشان دادن آن به مردم تحقق مى‌یابد. ریا [[حرام]] بوده و موجب بطلان عمل است.
'''ریا''' به معنای ظاهر سازی و تظاهر به عمل نیک است، بدون آنکه شخص واقعا قصد انجام عمل را داشته باشد. ریا در عبادت به این معناست که عبادت را براى غیر خدا و به قصد خود‌نمایى انجام دهد. ریا عملی [[حرام]] و باعث باطل شدن عمل است.
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول ={{سخ}}{{حدیث|إِنَّ الْمُنَافِقِینَ یُخَادِعُونَ اللّهَ وَ هُوَ خَادِعُهُمْ وَ إِذَا قَامُواْ إِلَى الصَّلاَةِ قَامُواْ کُسَالَى یُرَآؤُونَ النَّاسَ وَ لاَ یَذْکُرُونَ اللّهَ إِلاَّ قَلِیلاً |ترجمه=منافقان می‌خواهند خدا را فریب دهند و هنگامی که به نماز بر‌می‌خیزند، با کسالت بر می‌خیزند، و در برابر مردم ریا می‌کنند و خدا را جز اندکی یاد نمی‌نمایند.}}|تاریخ بایگانی| منبع = [[سوره نساء|نساء]]، ۱۴۲| تراز = چپ| عرض = 350px|حاشیه= 7px|اندازه خط = 12px|رنگ پس‌زمینه =#E7E8E9| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول ={{سخ}}{{حدیث|إِنَّ الْمُنَافِقِینَ یُخَادِعُونَ اللّهَ وَ هُوَ خَادِعُهُمْ وَ إِذَا قَامُواْ إِلَى الصَّلاَةِ قَامُواْ کُسَالَى یُرَآؤُونَ النَّاسَ وَ لاَ یَذْکُرُونَ اللّهَ إِلاَّ قَلِیلاً |ترجمه=منافقان می‌خواهند خدا را فریب دهند و هنگامی که به نماز بر‌می‌خیزند، با کسالت بر می‌خیزند، و در برابر مردم ریا می‌کنند و خدا را جز اندکی یاد نمی‌نمایند.}}|تاریخ بایگانی| منبع = [[سوره نساء|نساء]]، ۱۴۲| تراز = چپ| عرض = 350px|حاشیه= 7px|اندازه خط = 12px|رنگ پس‌زمینه =#E7E8E9| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}


==واژه شناسی==
==واژه‌شناسی==
ریا از مادّۀ _رأی_ به معنی این است که شخص کاری را به انگیزۀ جلب توجه مردم انجام دهد.<ref>ابن فارس، ج۲، ص ۴۷۳.</ref> و نیز به معنای تظاهر و نشان دادن به غیر است.<ref>قاموس قرآن، ج ۳، ص ۳۰.</ref>
ریا از ریشه «ر أ ی» مشتق شده و به این معنی است که شخص کاری را با انگیزۀ جلب توجه مردم انجام دهد.<ref>ابن فارس، ج۲، ص ۴۷۳.</ref> این واژه به معنای تظاهر و نشان دادن به غیر نیز استفاده می‌شود.<ref>قاموس قرآن، ج ۳، ص ۳۰.</ref> معنی اصطلاحی ریا این است که انسان کار خوبی را به قصد تظاهر و نشان دادن به مردم انجام دهد، نه برای خدا؛ ریا هم در اعمال عبادی مانند [[نماز]] و هم در امور غیر عبادی مانند [[انفاق]] محقق می‌شود.
و در اصطلاح به معنی این است که انسان کار خوبی انجام دهد و قصدش تظاهر و نشان دادن به مردم باشد نه برای خدا، خواه این کار عبادی باشد مانند [[نماز]] و خواه غیر عبادی باشد مانند [[انفاق]].


==حکم ریا==
==حکم ریا==
[[اخلاص]] شرط صحّت عبادت و ريا در آن [[حرام]]،<ref>التنقیح ج۵، ص۷-۸.</ref> و موجب بطلان عمل است.<ref>جواهر الکلام ج۹، ص۱۸۷. العروة الوثقى‌ ج۱، ص۴۰۹.</ref>
[[اخلاص]] شرط صحّت عبادت است و ريا در آن [[حرام]]،<ref>التنقیح ج۵، ص۷-۸.</ref> و موجب بطلان عمل است.<ref>جواهر الکلام ج۹، ص۱۸۷. العروة الوثقى‌ ج۱، ص۴۰۹.</ref>


==در قرآن==
==در قرآن==
واژۀ ریا در [[قرآن]] ۵ مرتبه تکرار شده است که ۳ مرتبه به صورت مصدر و ۲ بار به صورت فعلی و معنای آن به‌‌ همان معنای اصطلاحی می‌باشد.
واژۀ ریا ۵ بار در [[قرآن]] آمده است؛ سه بار به صورت مصدری و دو بار به صورت فعلی. هر پنج بار به معنای اصطلاحی به کار رفته است.
* ریا در انفاق: {{متن قرآن|یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِکُم بِالْمَنِّ وَ الأذَى کَالَّذِی یُنفِقُ مَالَهُ رِئَاء النَّاسِ وَ لاَ یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ الآخِرِ|ترجمه=ای کسانی که ایمان آورده‌اید! بخشش‌های خود را با منّت و آزار باطل نسازید همانند کسی که مال خود را برای نشان دادن به مردم، انفاق می‌کند و به خدا و روز رستاخیز ایمان نمی‌آورد.|سوره=[[سوره بقره|بقره]]|آیه=۲۶۴}}
* '''ریا در انفاق''': {{متن قرآن|یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِکُم بِالْمَنِّ وَ الأذَى کَالَّذِی یُنفِقُ مَالَهُ رِئَاء النَّاسِ وَ لاَ یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ الآخِرِ|ترجمه=ای کسانی که ایمان آورده‌اید! بخشش‌های خود را با منّت و آزار باطل نسازید همانند کسی که مال خود را برای نشان دادن به مردم، انفاق می‌کند و به خدا و روز رستاخیز ایمان نمی‌آورد.|سوره=[[سوره بقره|بقره]]|آیه=۲۶۴}}


* ریا در رفتن به جنگ با دشمنان: {{متن قرآن|وَ لاَ تَکُونُواْ کَالَّذِینَ خَرَجُواْ مِن دِیَارِهِم بَطَرًا وَ رِئَاء النَّاسِ وَ یَصُدُّونَ عَن سَبِیلِ اللّهِ |ترجمه=و مانند کسانی نباشید که از روی هوی پرستی و غرور و خود نمایی در برابر مردم، از سرزمین خود را به سوی میدان بدر بیرون آمدند و (مردم را) از راه خدا باز می‌داشتند.|سوره=[[سوره انفال|انفال]]|آیه=۴۷}} خداوند در این آیه، غرور و ریا را از آفات قدرت در جبهه‌های جنگ به شمار می‌آورد.
* '''ریا در جنگ با دشمنان''': {{متن قرآن|وَ لاَ تَکُونُواْ کَالَّذِینَ خَرَجُواْ مِن دِیَارِهِم بَطَرًا وَ رِئَاء النَّاسِ وَ یَصُدُّونَ عَن سَبِیلِ اللّهِ |ترجمه=و مانند کسانی نباشید که از روی هوی پرستی و غرور و خود نمایی در برابر مردم، از سرزمین خود را به سوی میدان بدر بیرون آمدند و (مردم را) از راه خدا باز می‌داشتند.|سوره=[[سوره انفال|انفال]]|آیه=۴۷}} خداوند در این آیه، غرور و ریا را از آفات قدرت در جبهه‌های جنگ به شمار می‌آورد.


* ریا به طور مطلق:{{متن قرآن|الذینَ هُم یَرَاءُون|ترجمه=همان کسانی که ریا می‌کنند.|سوره=[[سوره ماعون|ماعون]]|آیه=۶}}
* '''ریا به طور مطلق''':{{متن قرآن|الذینَ هُم یَرَاءُون|ترجمه=همان کسانی که ریا می‌کنند.|سوره=[[سوره ماعون|ماعون]]|آیه=۶}}


===ریاکاران چه کسانی هستند===
===ریاکاران چه کسانی هستند===
* کسانی که [[ایمان]] به خدا و روز [[قیامت]] ندارند.<ref>سوره بقره، آیه۲۶۴.</ref>
قرآن، مصادیق مختلفی را برای ریاکاران برشمرده است:
با توجه به [[تفسیر|تفسیری]] که در مورد این [[آیه]] آمده است افرادی را که [[صدقه]] می‌دهند و به دنبالش منّت می‌گذارند و اذیّت می‌کنند تشبیه به افراد ریاکار بی‌ایمان کرده که صدقاتشان باطل و بی‌اجر است.<ref>تفسیر المیزان، ج۲، ص۵۹۷.</ref> یعنی عمل شخص ریاکار از ابتدای عملش باطل است چون چنین شخصی اصلاً ایمان به خدا و [[قیامت|روز‌جزا]] ندارد که از او کاری پذیرفته شود.
* '''کسانی که به خدا و روز [[قیامت]] [[ایمان]] ندارند'''.<ref>سوره بقره، آیه۲۶۴.</ref> با توجه به [[تفسیر|تفسیری]] که در مورد این [[آیه]] آمده، خداوند متعال افرادی را که [[صدقه]] می‌دهند و به دنبالش منّت می‌گذارند و اذیّت می‌کنند تشبیه به افراد ریاکار بی‌ایمان کرده که صدقاتشان باطل و بی‌اجر است.<ref>تفسیر المیزان، ج۲، ص۵۹۷.</ref> یعنی عمل شخص ریاکار از ابتدای عملش باطل است چون چنین شخصی اصلاً ایمان به خدا و [[قیامت|روز‌جزا]] ندارد که از او کاری پذیرفته شود.


* منافقان.<ref>سوره نساء، آیه۱۴۲.</ref> بنابر آیات قرآن ریا کاری در [[نماز]] از ویژگی‌های منافقان و نشانه‌های [[نفاق]] به شمار رفته است.<ref>{{متن قرآن|إِنَّ الْمُنَافِقِینَ یُخَادِعُونَ اللّهَ وَ هُوَ خَادِعُهُمْ وَ إِذَا قَامُواْ إِلَى الصَّلاَةِ قَامُواْ کُسَالَى یُرَآؤُونَ النَّاسَ وَ لاَ یَذْکُرُونَ اللّهَ إِلاَّ قَلِیلاً |ترجمه=منافقان می‌خواهند خدا را فریب دهند و هنگامی که به نماز بر‌می‌خیزند، با کسالت بر می‌خیزند، و در برابر مردم ریا می‌کنند و خدا را جز اندکی یاد نمی‌نمایند. |سوره= [[سوره نساء|نساء]] |آیه=۱۴۲}}</ref> تکیه روی نماز به خاطر این است که نماز بارزترین مصادیق عبادت است؛ و گرنه ریا به نماز اختصاص ندارد. بلکه همان گونه که آیات کریمه به شخصیت ریاکاران اشاره می دارند اینان رویکردی الهی ندارند و نسبت به خدا اخلاصمند نیستند و به دنبال رضایت خداوند هم نمی باشند.<ref>[http://www.bayynat.ir/index/?state=article&id=214 سایت بینات]</ref>
* '''منافقان'''.<ref>سوره نساء، آیه۱۴۲.</ref> بنابر آیات قرآن، ریاکاری در [[نماز]] از ویژگی‌های منافقان و نشانه‌های [[نفاق]] است.<ref>{{متن قرآن|إِنَّ الْمُنَافِقِینَ یُخَادِعُونَ اللّهَ وَ هُوَ خَادِعُهُمْ وَ إِذَا قَامُواْ إِلَى الصَّلاَةِ قَامُواْ کُسَالَى یُرَآؤُونَ النَّاسَ وَ لاَ یَذْکُرُونَ اللّهَ إِلاَّ قَلِیلاً |ترجمه=منافقان می‌خواهند خدا را فریب دهند و هنگامی که به نماز بر‌می‌خیزند، با کسالت بر می‌خیزند، و در برابر مردم ریا می‌کنند و خدا را جز اندکی یاد نمی‌نمایند. |سوره= [[سوره نساء|نساء]] |آیه=۱۴۲}}</ref>  


* تکذیب کنندگان روز جزا.<ref>{{متن قرآن|الذینَ هُم یَرَاءُون|ترجمه=ه‌مان کسانی که ریا می‌کنند. |سوره= [[سوره ماعون|ماعون]] |آیه=۶}}</ref>
* '''تکذیب کنندگان روز جزا'''.<ref>{{متن قرآن|الذینَ هُم یَرَاءُون|ترجمه=ه‌مان کسانی که ریا می‌کنند. |سوره= [[سوره ماعون|ماعون]] |آیه=۶}}</ref>


* هم‌نشینان [[شیطان]].<ref>{{متن قرآن|وَ الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ رِئَـاء النَّاسِ وَ لاَ یُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ لاَ بِالْیَوْمِ الآخِرِ وَ مَن یَکُنِ الشَّیْطَانُ لَهُ قَرِینًا فَسَاء قِرِینًا|ترجمه=و آن‌ها کسانی هستند که اموال خود را برای نشان دادن به مردم انفاق می‌کنند و ایمان به خدا و روز بازپسین ندارند (چرا که شیطان رفیق و هم نشین آنهاست) و کسی که شیطان قرین او باشد بد همنشین و قرینی است. |سوره= [[سوره نساء|نساء]] |آیه=۳۸}} </ref>
* '''هم‌نشینان [[شیطان]]'''.<ref>{{متن قرآن|وَ الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ رِئَـاء النَّاسِ وَ لاَ یُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ لاَ بِالْیَوْمِ الآخِرِ وَ مَن یَکُنِ الشَّیْطَانُ لَهُ قَرِینًا فَسَاء قِرِینًا|ترجمه=و آن‌ها کسانی هستند که اموال خود را برای نشان دادن به مردم انفاق می‌کنند و ایمان به خدا و روز بازپسین ندارند (چرا که شیطان رفیق و هم نشین آنهاست) و کسی که شیطان قرین او باشد بد همنشین و قرینی است. |سوره= [[سوره نساء|نساء]] |آیه=۳۸}} </ref>


==انواع ریا در عبادت==
==انواع ریا در عبادت==
بطلان عبادت با ریا چند گونه متصور است:
# عبادت تنها به قصد خودنمایی و نشان دادن به دیگران انجام گیرد.
# عبادت هم به قصد امتثال امر خدا و هم به قصد خودنمایى انجام گیرد؛ بدین گونه که هریک از ریا و امتثال در عبادت دخیل باشد و محرّک عبادت کننده هر دو امر، توأمان باشد.
# هریک از ریا و امتثال امر، انگیزه‌اى مستقل براى عبادت باشد؛ به گونه‌اى که هر کدام بدون ضمیمه دیگرى براى صدور عبادت از فرد کافی باشد؛ هرچند هر دو در عبادتى جمع شده‌اند.
# امتثال، انگیزه‌اى مستقل باشد؛ به گونه‌اى که به تنهایى در صدور عبادت از فرد کافى باشد؛ لیکن ریا انگیزه‌اى تبعی باشد؛ به گونه‌اى که به تنهایى محرّک شخص بر عبادت نگردد. قول به عدم بطلان در دو صورت آخر به [[سید مرتضى]] از قدما نسبت داده شده است.<ref>مستند الشیعة ج۲، ص۶۶. التنقیح (الطهارة) ج۵، ص۱۱.</ref>
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = قال [[امام صادق(ع)|الصّادق علیه السلام]]:{{سخ}}{{حدیث||ترجمه=على بن ابراهيم، از پدرش، از نوفلى، از سكونى، از امام جعفر صادق(ع) روايت كرده است كه فرمود: رسول خدا(ص) فرمود كه: زود باشد كه بر مردمان زمانى بيايد كه نهانى ايشان در آن خبيث و بد، و آشكار ايشان در آن نيكو باشد، به جهت طمع در دنيا، و به آن، آن‏چه را كه در نزد پروردگار ايشان است اراده ندارند. دين ايشان ريا باشد، و هيچ ترس به ايشان نياميزد، و خدا ايشان را به عقاب سختى تعميم دهد كه همه را فرا گيرد. پس او را بخوانند، مانند دعاى كسى كه غرق شده باشد، و دعاى ايشان را مستجاب نگرداند}}|تاریخ بایگانی| منبع = تحفة الأولیاء(ترجمه [[اصول کافی|أصول کافى]])؛ ج‏۳؛ ص۷۰۹| تراز = چپ| عرض = 200px|حاشیه= 4px|اندازه خط = 12px|رنگ پس‌زمینه =#FCEEC8| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = قال [[امام صادق(ع)|الصّادق علیه السلام]]:{{سخ}}{{حدیث||ترجمه=على بن ابراهيم، از پدرش، از نوفلى، از سكونى، از امام جعفر صادق(ع) روايت كرده است كه فرمود: رسول خدا(ص) فرمود كه: زود باشد كه بر مردمان زمانى بيايد كه نهانى ايشان در آن خبيث و بد، و آشكار ايشان در آن نيكو باشد، به جهت طمع در دنيا، و به آن، آن‏چه را كه در نزد پروردگار ايشان است اراده ندارند. دين ايشان ريا باشد، و هيچ ترس به ايشان نياميزد، و خدا ايشان را به عقاب سختى تعميم دهد كه همه را فرا گيرد. پس او را بخوانند، مانند دعاى كسى كه غرق شده باشد، و دعاى ايشان را مستجاب نگرداند}}|تاریخ بایگانی| منبع = تحفة الأولیاء(ترجمه [[اصول کافی|أصول کافى]])؛ ج‏۳؛ ص۷۰۹| تراز = چپ| عرض = 200px|حاشیه= 4px|اندازه خط = 12px|رنگ پس‌زمینه =#FCEEC8| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}}
===در بعض عبادت===
===در بخشی از عبادت===
در بطلان عبادت به ریا فرقى بین ریا در تمامى عبادت یا جزئى از آن، اعم از اجزاى [[واجب]] و [[مستحب]] نیست.<ref>جواهر الکلام ج۹، ص۱۸۷.</ref> برخى، ریا در جزء مستحب، مانند [[قنوت]] را موجب بطلان عبادت ندانسته‌اند.<ref>العروة الوثقی‌ ج۲، ص۴۴۲-۴۴۳.</ref> برخى دیگر، ریا در جزء واجب را موجب بطلان‌‌ همان جزء دانسته و گفته‌اند: در صورت تدارک آن با [[اخلاص]]، به شرط عدم استلزام محذوری، مانند از بین رفتن موالات عبادت صحیح است.<ref>العروة الوثقى‌ ج۱، ص۴۰۹-۴۱۰.</ref>
ریا باعث بطلان عبادت است و فرقی ندارد که ریا در همه اجزای یک عبادت رخ دهد، یا تنها در بخشی از آن. همچنین فرقی میان اجزاى [[واجب]] و [[مستحب]] نیست.<ref>جواهر الکلام ج۹، ص۱۸۷.</ref> گرچه برخى از فقها ریا در اجزای مستحب عبادت، مانند [[قنوت]] را موجب بطلان عبادت ندانسته‌اند.<ref>العروة الوثقی‌ ج۲، ص۴۴۲-۴۴۳.</ref>  


===در مقدمات عبادت===
===در مقدمات عبادت===
ریا در مقدمات عبادت، مانند رفتن به [[مسجد]] جهت گزاردن نماز و یا پس از عبادت و یا در اعمال خارج از ماهیّت عبادت، مانند تحت الحنک انداختن در نماز موجب بطلان عبادت نیست، مگر آنکه ریا- در صورت آخر- به ریا در نماز گزاردن با تحنّک برگردد، که در این صورت موجب بطلان آن مى‌شود.<ref>العروة الوثقی‌ ج۲، ص۴۴۴-۴۴۵.</ref>
ریا در مقدمات عبادت و اعمال دیگری که خارج از ماهیت عبادت باشد، باعث بطلان خود عبادت نمی‌شود. مثلا اگر کسی ریاکارانه به [[مسجد]] برود، ولی نمازی که می‌خواند را با اخلاص بخواند، نمازش باطل نیست.<ref>العروة الوثقی‌ ج۲، ص۴۴۴-۴۴۵.</ref>


===در خصوصیت عمل===
===در خصوصیت عمل===
ریا در خصوصیات عمل- ونه اصل آن- مانند ریا در گزاردن نماز در مسجد یا اول وقت یا با [[نماز جماعت|جماعت]] نیز- بنابر قول برخى- موجب بطلان عبادت مى‌شود. برخى در بطلان عمل به آن اشکال کرده‌اند.<ref>جواهر الکلام ج۹، ص۱۸۸-۱۸۹. العروة الوثقی‌ ج۲، ص۴۴۳.</ref>
اگر شخصی در اصل عبادتش اخلاص داشته باشد ولی برخی ویژگی‌های عملش برای خودنمایی و ریا باشد، برخی قائل به بطلان عبادت او شده‌اند و برخی دیگر، بطلان را نپذیرفته‌اند؛ مانند کسی که نمازش را برای ریا به جماعت یا اول وقت بخواند.<ref>جواهر الکلام ج۹، ص۱۸۸-۱۸۹. العروة الوثقی‌ ج۲، ص۴۴۳.</ref>
 
==ریا در انفاق==
در آیه ۲۶۴[[سوره بقره]]،<ref>{{متن قرآن|یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تُبْطِلُواْ صَدَقَاتِکُم بِالْمَنِّ وَ الأذَى کَالَّذِی یُنفِقُ مَالَهُ رِئَاء النَّاسِ وَ لاَ یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ الآخِرِ|ترجمه=ای کسانی که ایمان آورده‌اید! بخشش‌های خود را با منّت و آزار باطل نسازید همانند کسی که مال خود را برای نشان دادن به مردم، انفاق می‌کند و به خدا و روز رستاخیز ایمان نمی‌آورد.|سوره=[[سوره بقره|بقره]]|آیه=۲۶۴}}</ref> قرآن کریم به جنبه منفی [[صدقه]] دادن بعضی از مردم می‌پردازد. اینان پس از صدقه دادن منّت می‌دهند و اذیت می‌کنند. مثلاً فردی به فقیری صدقه می‌دهد، سپس به او منّت می‌دهد که به او صدقه داده است و می‌کوشد که صدقه دادن خود را در بین مردم شایع کند تا بخشش او به فقیر کاملاً برای همگان روشن شود. او در عین حالی که بعضی از نیازهای فقرا را برآورده می‌کند، با ذلیل ساختن آنان، شخصیت ایشان را نیز ویران می‌سازد. چنین شخصی بر اساس ایمان که او را به انفاق در راه خدا دعوت می‌کند، مالش را [[انفاق]] نمی‌کند، بلکه از آن روی اموال خود را انفاق می‌کند که مردم او را ببینند و از این طریق بتواند بعضی دستاوردهای مادی و وجهه اجتماعی را برای خود به دست آورد و به بسیاری از خواسته‌های مادی خود نیز نایل شود. در عرصه‌های سیاسی نیز بعضی از سیاسیون برای کسب رأی مردم در انتخابات، چنان نشان می‌دهند که به مسائل فقرا و مستمندان توجه دارند و به فقرای کشور خود انفاق می‌کنند. این کار ایشان برای نزدیک شدن به خداوند نیست بلکه برای این است که مردم ببینند و بگویند که او انسان نیکوکاری است و بدین ترتیب او را انتخاب کنند. بدین وسیله او به خواسته‌ها و اهداف خود می‌رسد<ref>[http://www.bayynat.ir/index/?state=article&id=214 سایت بینات]</ref>


==متعلقات ریا==
==متعلقات ریا==
ریا بر چند قسم است:
ریا چند نوع است:
* '''در اصل [[ایمان]]''': و آن عبارتست از اظهار [[شهادتین]] و انکار و تکذیب آن در دل، و این ریا [[کفر]] [[نفاق]] است و در صدر [[اسلام]] بسیار بود. انکار بعضی از [[ضروریات دین]] مانند [[بهشت]]، [[دوزخ]]، [[ثواب]]، [[عقاب]]، اعتقاد و علاقه باطنی به برچیده شدن احکام شرع و تمایل به قول ملحدان و اباحی مذهبان بسیار است ولی در ظاهر [از ترس] خلاف آن اظهار می شود. و این نیز از کفر نفاق بشمار می رود، و صاحب آن از [[دین اسلام|دین]] خارج و گسسته است و در آتش [[جهنم]] جاویدان خواهد بود. و حال صاحب کفر نفاق از حال [[کافر]] محارب بدتر است، زیرا وی بین کفر باطن و نفاق ظاهر را جمع کرده است.
* '''در اصل [[ایمان]]''': یعنی در ظاهر [[شهادتین]] بگوید ولی در دل، آن را انکار و تکذیب کند. این ریا [[کفر]] و [[نفاق]] است.  
 
* '''در عبادات با تصدیق اصل دین''': کسی که اصل دین را قبول دارد و در حضور مردم نیز عبادت‌ها را بجا می‌آورد، ولی در خلوت خودش واجبات را ترک می‌کند.  
* '''در عبادات با تصدیق اصل دین''': مثل اینکه در حضور مردم [[نماز]] می‌گزارد ولی در خلوت ترک می کند، و با اطلاع یافتن مردم روزه می گیرد و بی آگاهی آنها [[روزه]] می‌گشاید. چنین شخصی اگرچه از اصل دین بیرون نیست و از کفار محسوب نمی شود ولی بدترین اهل اسلام است، زیرا خَلق را بر خالق ترجیح داده، و تقرب به مردم را از تقرب به خدا دوستتر می‌دارد، و ترسش از مذمت آنها از ترس از عقاب الهی بیشتر است.


* '''ریا به [[مستحبات]]''': این نیز مذموم و مهلک است و لیکن به درجه‌ای پائین‌تر از قسم قبل، زیرا صاحب آن اگرچه ستایش خلق را بر مدح خالق مقدم داشته اما ترس از مذمت آنها را بر خوف عقاب خداوند مقدم نداشته است، از آنرو که ترک مستحب عقاب ندارد.
* '''ریا در [[مستحبات]]'''.


* '''در چگونگی و وصف عبادت [[واجب]] یا مستحب''': مانند انجام دادن آنچه ترکش نقصانی باشد یا ترک آنچه انجام دادنش نقصان باشد یا به زیاداتی علاوه بر خود مستحبات، مانند حضور در [[نماز جماعت]] پیش از مردم به قصد صف اول و امثال این. همه اینها مذموم است اما بعضی از آنها بدتر است.<ref>[http://www.hawzah.net/fa/Book/View/45286/27302/ حوزه نت]</ref>
* '''در چگونگی و وصف عبادت [[واجب]] یا مستحب''': مانند حضور در [[نماز جماعت]] پیش از مردم به قصد صف اول و امثال این.<ref>[http://www.hawzah.net/fa/Book/View/45286/27302/ حوزه نت]</ref>


==آثار و نتایج==
==آثار و نتایج==
خط ۶۲: خط ۵۲:
* محرومیّت از محبّت خدا.<ref>{{متن قرآن|إِنَّ اللّهَ لاَ یُحِبُّ مَن کَانَ مُخْتَالاً فَخُورًا... و َالَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ رِئَـاء النَّاسِ |ترجمه= خداوند کسی را که متکبر و فخر فروش است دوست نمی‌دارد... و آن‌ها کسانی هستند که اموال خود را برای نشان دادن به مردم انفاق می‌کنند. |سوره= [[سوره نساء|نساء]] |آیه=۳۶-۳۸}}</ref>
* محرومیّت از محبّت خدا.<ref>{{متن قرآن|إِنَّ اللّهَ لاَ یُحِبُّ مَن کَانَ مُخْتَالاً فَخُورًا... و َالَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ رِئَـاء النَّاسِ |ترجمه= خداوند کسی را که متکبر و فخر فروش است دوست نمی‌دارد... و آن‌ها کسانی هستند که اموال خود را برای نشان دادن به مردم انفاق می‌کنند. |سوره= [[سوره نساء|نساء]] |آیه=۳۶-۳۸}}</ref>


* ریا، موجب همدمی با شیطان.<ref>المیزان، ج ۴، ص ۳۵۵.</ref> <ref>{{متن قرآن|وَ الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ رِئَـاء النَّاسِ وَ لاَ یُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ لاَ بِالْیَوْمِ الآخِرِ وَ مَن یَکُنِ الشَّیْطَانُ لَهُ قَرِینًا فَسَاء قِرِینًا |ترجمه= و آن‌ها کسانی هستند که اموال خود را برای نشان دادن به مردم انفاق می‌کنند و ایمان به خدا و روز باز پسین ندارند(چرا که شیطان، رفیق و همنشین آنهاست) و کسی که شیطان قرین او باشد، بد همنشین و قرینی است. |سوره= [[سوره نساء|نساء]] |آیه=۳۸}}</ref>
* همدمی با شیطان.<ref>المیزان، ج ۴، ص ۳۵۵.</ref> <ref>{{متن قرآن|وَ الَّذِینَ یُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ رِئَـاء النَّاسِ وَ لاَ یُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ لاَ بِالْیَوْمِ الآخِرِ وَ مَن یَکُنِ الشَّیْطَانُ لَهُ قَرِینًا فَسَاء قِرِینًا |ترجمه= و آن‌ها کسانی هستند که اموال خود را برای نشان دادن به مردم انفاق می‌کنند و ایمان به خدا و روز باز پسین ندارند(چرا که شیطان، رفیق و همنشین آنهاست) و کسی که شیطان قرین او باشد، بد همنشین و قرینی است. |سوره= [[سوره نساء|نساء]] |آیه=۳۸}}</ref>


* [[شرک]] خفی: از [[امام صادق(ع)]] روایت شده: {{حدیث| کُلُّ رئاءٍ شِرْکٌ إنَّه مَنْ عَمِلَ لِلنّاسِ کان ثَوابُهُ عَلَی النّاسِ و من عَمِلَ للهِ کان ثوابُهُ عَلَی اللهِ. |ترجمه= هرگونه ریایی شرک است، هر کس برای مردم کار کند پاداشش به عهدۀ مردم است و هر کس برای خدا کار کند ثوابش بر خداست.}}<ref>تفسیر نمونه، ج ۱۳، ص ۴۰۷.</ref>
* [[شرک]] خفی: از [[امام صادق(ع)]] روایت شده: {{حدیث| کُلُّ رئاءٍ شِرْکٌ إنَّه مَنْ عَمِلَ لِلنّاسِ کان ثَوابُهُ عَلَی النّاسِ و من عَمِلَ للهِ کان ثوابُهُ عَلَی اللهِ. |ترجمه= هرگونه ریایی شرک است، هر کس برای مردم کار کند پاداشش به عهدۀ مردم است و هر کس برای خدا کار کند ثوابش بر خداست.}}<ref>تفسیر نمونه، ج ۱۳، ص ۴۰۷.</ref>
منظور از شرك، شرك خفی است كه با ايمان منافات ندارد بلكه با كمالِ ايمان منافی است.


==راه درمان==
==راه درمان==
خط ۷۷: خط ۶۶:
* عادت دادن خود به این که اعمال و کارهای نیک خود را در پنهانی انجام دهد. <ref>[http://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa5295 سایت اسلام کوئست]</ref>
* عادت دادن خود به این که اعمال و کارهای نیک خود را در پنهانی انجام دهد. <ref>[http://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa5295 سایت اسلام کوئست]</ref>


==موارد جواز==
==موارد مجاز برای نشان دادن اعمال به دیگران==
در بسیاری از موارد واقعاً انجام کاری به صورت آشکار، ریا نیست، بلکه انجام وظیفه است. در برخی از موارد اظهار و آشکار کردن عمل نیک  نه تنها ریا و مبغوض نیست، بلکه پسندیده است؛ مثل انجام آشکار اعمال نیک و صالح به قصد تشویق دیگران، یا به قصد تبلیغ دین، یا مبارزه با وسوسه های شیطان.<ref>[http://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa5295 سایت اسلام کوئست]</ref>
در بسیاری از موارد انجام کاری به صورت آشکار، ریا محسوب نشده، بلکه به آن توصیه شده است. مثل انجام آشکار اعمال نیک و صالح به قصد تشویق دیگران، یا به قصد تبلیغ دین، یا مبارزه با وسوسه‌های شیطان.<ref>[http://www.islamquest.net/fa/archive/question/fa5295 سایت اسلام کوئست]</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
کاربر ناشناس