سوره طور: تفاوت میان نسخه‌ها

به نوشتهٔ [[تفسیر نمونه]]، نام‌گذارى سوره طور به این نام، با توجه به آیه‌ نخست آن بوده است که به «طور» سوگند خورده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج۲۲، ص۴۰۸.</ref> [[علامه طباطبایی]] گفته است: منظور از طور همان کوهی است که در آن به [[حضرت موسی(ع)]] وحی می‌شد.<ref>علامه طباطبایی، الميزان، ۱۴۱۷، ج‏۱۹، ص۶.</ref>

سوره طور  در مکه نازل شده است .<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۹، ص۶؛ مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج۲۲، ص۴۰۵.</ref> این سوره، هشتمین سوره‌ای است که با سوگند آغاز می‌شود و مانند [[سوره ذاریات]] در آیات اولیه آن، به پنج موضوع سوگند یاد شده است. سوره، به ترتیب مصحف، پنجاه و دومین، و به ترتیب نزول، هفتاد و ششمین سوره [[قرآن]] است. از نظر حجم از [[سوره‌های مفصلات]] یعنی از سوره‌های نسبتا کوچک و بخشی از یک حزب قرآن است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۵۲</ref>

سوره طور، ۴۹ آیه<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۹، ص۵؛ مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج۲۲، ص۴۰۵.</ref>، ۳۱۳ کلمه و ۱۳۲۴ حرف دارد.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۵۲.</ref>

به نوشته [[المیزان]]، محور اصلی سوره طور، تهديد كسانى است كه  با حق عناد مى‏‌ورزند. این سوره كافران را به عذابى كه در روز قيامت برایشان، در نظر گرفته شده، بیم داده و  با بیان سوگندهايى، وقوع آن عذاب را  حتمی اعلام کرده است. سوره سپس پاره‏‌اى از ویژگی‌های آن عذاب را بیان کرده و در مقابل، بخشی از نعمت‌هاى بهشتیان را شرح داده است. پس از آن نیز  منکران [[نبوت]] [[پیامبر(ص)]] و  تهمت‌زنندگان به او را  توبیخ کرده است. این سوره در پایان ، [[پیامبر(ص)]] را  به تسبيح پروردگار فرمان داده است.<ref>علامه طباطبایی، الميزان، ۱۴۱۷، ج‏۱۹، ص۵و۶.</ref>

* دو آیه آخر سوره نیز [[پیامبر(ص)]] را به صبر و استقامت و تسبيح و حمد پروردگار  دعوت می‌کند و به او وعده حمايت  خداوند را می‌دهد.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج۲۲، ص۴۰۷و۴۰۸.</ref>