زهد: تفاوت میان نسخه‌ها

زهد را، از اصول و ارکان [[تصوف]] دانسته‌اند. از نظر متصوفه [[سیر و سلوک]] بدون زهد امکان‌پذیر نیست.{{مدرک}}گفته شده  زهد در آراء و نظرات متصوفه در دوره‌های نخستین تأثیرگذار بوده است. البته تفسیری که آنان از زهد ارائه می‌دهند با نظر مشهور مسلمانان تفاوت‌هایی دارد. در نظر آنان، زهد به ترک دنیا و دشمن داشتن آن تفسیر شده است. آنان برای تأمین مخارج زندگی از زهد دست برنمی‌داشتند اما [[اهل بیت]] دنیا داشتن و توجه به تأمین معاش را منافی با زهد ندانسته‌اند بلکه از نظر آنان دلبستگی و تعلق به دنیا با زهد منافات دارد.

در روایتی از پیامبر برای زهد، آثاری همچون نورانیت قلب، گشایش زبان به [[حکمت]] و متوجه‌شدن به عیوب دنیا ذکر شده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۷۴، ص۱۶۱، ح۱۷۴.</ref> همچنین بنا بر روایات، صفت زهد موجب می‌شود که شخص علی‌رغم برخورداری از دنیا، نسبت به آن بی‌رغبت و بی‌تعلق باشد و در استفاده به قدر کفایت بسنده کند.<ref> آمدِی، غرر الحکم، ۱۳۹۳ش، ص۴۸، مجلسی، بحارالانوار، ج۲، ص۵۲.</ref>  

همچنین در روایات زهد در [[حرام]]، زهد در مشتبهات و زهد در [[مباح|مباحات]] از مراتب زهد دانسته شده‌اند.<ref>کلینی، اصول کافی، ۱۴۰۱ق، ج۱، ص۶۸.</ref>

زهد در ادبیات فارسی در اشعار شاعرانی چون [[حافظ]]ٰٰ<ref>[https://ganjoor.net/hafez/ghazal/sh37/ سایت گنجور حافظ، غزل۳۷.]</ref>، [[سعدی]] و [[مولوی]] به کار رفته است. بیت زیر از مولوی نمونه‌ای از آن است:

آثاری درباره زهد به زبان‌های عربی و فارسی نوشته شده است. نخستین آنها [[الزهد (کتاب)|کتاب الزهد]]، [[حسین بن سعید اهوازی|حسین بن سعید]] به زبان عربی است این کتاب با عنوان زهد چیست؟ زاهد کیست؟ به زبان فارسی ترجمه شده است.  

#فقر و زهد، برگرفته از المحجه البیضاء، به‌اهتمام: محمدعلی علی‌دوست، مشهد، آستان ‌قدس‌ رضوی، ‌بنیاد پژوهش‌های‌ اسلامی، ۱۳۹۴ش.

#زهد،سید محمدمهدی حسینی همدانی، تهران، نشر اسوه، ۱۳۹۳ش.

* آمدی، عبدالواحد، غررالحکم و دررالکلم، ترجمه: محمدعلی انصاری، قم، امام عصر(عج)، ۱۳۹۳ش.