تبرج: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تَبَرُّج'''، واژه‌ای قرآنی به معنای خودنمایی زنان و آشکار کردن  زینت‌های زنانه در انظار عمومی است. معنای اصطلاحی تبرّج برگرفته از آیة ۳۳ [[سوره احزاب]] خطاب به همسران [[پیامبر اسلام|پیامبر]] (ص) است، اما در [[تفسیر|تفاسیر]]، همه زنان را مشمول این حکم دانسته‌اند. بر اساس شواهد قرآنی،  تبرج منحصر در زنان نیست. تبرج در اسلام [[حرام]] است.

در قرآن کریم، خودنمایی زنان نهی شده و به نمونه‌هایی از آن ـ که می‌توان آنها را از موارد تبرّج به شمار آورد ـ اشاره شده است، از جمله:

بنا بر آیات و احادیث ، فقها تبرّج را [[حرام]] شمرده‌اند، به این معنا که هرگونه عملی که زن به منظور خودنمایی، جلوه‌گری، جلب توجه مردان بیگانه و تأثیر در دل آنان انجام دهد، مصداق تبرّجِ نهی شده قرآنی است؛ هرچند که نمونه‌ها و مصادیق آن غالباً به تناسب عادات و فرهنگ دستخوش تغییر است.<ref>مصطفوی، التحقیق، ۱۴۱۶ق، ذیل «‌برج»؛ زحیلی، الفقه الاسلامی، ۱۴۱۸ق، ج۹، ص۶۸۵۲.</ref>