چله‌نشینی: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی معتقدند که [[آیه|آیات]] و [[روایات]] هم چله‌نشینی را تأیید می‌کند. در این زمینه بیشتر بر [[حدیث]] معروفی از [[پیامبر اسلام(ص)]] تکیه می‌شود که در آن آمده است: هر کس چهل روز خود را برای خداوند خالص، کند خداوند چشمه‌های [[حکمت]] را از قلب وی بر زبانش جاری خواهد کرد.<ref>نک فیض کاشانی، الوافی، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۱۰.</ref><ref>بحر العلوم، رساله سیر و سلوک، ۱۴۲۲ق، ص۲۸، ۲۹.</ref>

آیه ۵۱ [[سوره بقره]] و آیه ۱۴۲ [[سوره اعراف]] که از میقات چهل روزه خدا با حضرت موسی(ع) سخن می‌گویند، از دیگر مستندات چله‌نشینی است؛<ref>کاشانی بیدختی، «چله/چله‌نشینی»، ص۱۰۲.</ref> با این حال برخی بر این باورند که چله‌نشینی در زمان پیامبر اسلام وجود نداشته است.<ref>کاشانی بیدختی، «چله/چله‌نشینی»، ص۱۰۲.</ref>