پرش به محتوا

چله‌نشینی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
ویرایش جزیی
جز (ویرایش جزیی)
جز (ویرایش جزیی)
خط ۱: خط ۱:
'''چِلّه‌نشینی''' یا '''اربعینیه'''، خلوت چهل‌روزه برای [[ریاضت]] و [[عبادت]]. سنت چله‌نشینی میان مرتاضان و درویشان رواج داشته است. این کار با هدف به دست آوردن توانایی‌های لازم برای [[سیر و سلوک]] انجام می‌شود. کسانی که به چله‌نشینی باور دارند، غالباً به روایتی از [[پیامبر اسلام(ص)]] استناد می‌کنند که «هر کس چهل روز خود را برای خداوند خالص، کند خدا چشمه‌های [[حکمت]] را از قلب وی بر زبانش جاری می‌کند.» البته برخی چله‌نشینی‌ را [[بدعت]] می‌دانند.
'''چِلّه‌نشینی''' یا '''اربعینیه'''، خلوت چهل‌روزه برای [[ریاضت]] و [[عبادت]]. سنت چله‌نشینی میان مرتاضان و درویشان رواج داشته است. این کار با هدف به دست آوردن توانایی‌های لازم برای [[سیر و سلوک]] انجام می‌شود. کسانی که به چله‌نشینی باور دارند، غالباً به روایتی از [[پیامبر (ص)]] استناد می‌کنند که «هر کس چهل روز، خود را برای خدا [[اخلاص|خالص]] کند خدا چشمه‌های [[حکمت]] را از قلب وی بر زبانش جاری می‌کند.» البته برخی چله‌نشینی‌ را [[بدعت]] می‌دانند.


اجازه و نظارت استاد، [[طهارت]] بدن، دائم الوضو بودن، سکوت، [[روزه]] یا کم‌خوری، خلوص [[نیت]]، مداومت بر ذکر، [[حضور قلب]] و آمادگی جسمی و روحی، از جمله آداب چله‌نشینی است.
اجازه و نظارت استاد، [[طهارت]] بدن، دائم الوضو بودن، سکوت، [[روزه]] یا کم‌خوری، خلوص [[نیت]]، مداومت بر ذکر، [[حضور قلب]] و آمادگی جسمی و روحی، از جمله آداب چله‌نشینی است.