سوره نوح: تفاوت میان نسخه‌ها

به تاخیر افتادن [[اجل|اَجَل]] یا زمان مرگ انسان از مباحث مهمی کلامی است که ذیل آیه چهارم سوره نوح «يَغْفِرْ‌ لَكُم مِّن ذُنُوبِكُمْ وَيُؤَخِّرْ‌كُمْ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى ۚ إِنَّ أَجَلَ اللَّـهِ إِذَا جَاءَ لَا يُؤَخَّرُ‌ ۖ لَوْ كُنتُمْ تَعْلَمُونَ» به آن پرداخته شده است. در این [[آیه]] خطاب به [[مشرکان]] آمده است در صورت [[ایمان]] به اصول سه گانه دعوت حضرت نوح(ع) [[گناهان]] شما بخشیده و اجل شما به تاخیر می‌افتد.  

بسیاری از مفسران شیعی طبق مفاد این آیه «اجل» را به «[[اجل مسمی|اجل مسمى]]» و‌ «[[اجل معلق|اجل نهايى]]» و به تعابیر دیگر به اجل نزدیک و دور یا اجل مشروط و اجل مطلق تقسیم کرده‌اند. بر این اساس «اجل مسمی» به وسیله راهکارهایی از جمله استغفار قابل تاخیر است و اجل نهایی که از آن به «اجل الله» نیز تعبیر شده، حتمی است و قابل تغییر نیست.<ref>رک: طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۴ش، ،ج ۲۰، ص۴۲، مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج ۲۵، ص ۵۹؛ طبرسى، ترجمه تفسير مجمع البيان، ج‏۲۵، ص ۳۳۲؛ شاه‏عبدالعظيمى، تفسير اثنى عشرى، ۱۳۶۳ش،  ج‏۱۳، ص ۳۲۵؛ طوسى، التبيان في تفسير القرآن، ج‏۱۰، ۱۳۳؛ كاشانى، منهج الصادقين فى إلزام المخالفين، ج‏۱۰، ص۱۷؛ بروجردى، تفسير جامع، ۱۳۶۶ش، ج‏۷، ص ۲۴۹.</ref>  

علامه طباطبایی نیز معتقد است که در اين آيه تاخير مرگ تا اجلى معين نتيجه عبادت خدا، تقوى و اطاعت رسول مطرح شده است. بنابراين، خداى تعالى در اين آيه كفار را وعده داده كه اگر صاحب ايمان و تقوا و اطاعت شوند، اجل كوتاه‌ترشان را تا اجل مسمى تاخير مى‏اندازد.<ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۴ش، ،ج ۲۰، ص۴۲</ref> این مفهوم در روایات نیز تایید شده است و روی آن تاکید فراوانی شده است<ref>مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج ۲۵، ص ۶۰.</ref> در روایتی از امام صادق(ع) در این خصوص آمده است «مَنْ یَمُوتُ بالذُنوب أَکْثَرُ مِمَّنْ یَمُوتُ بالآجال وَ مَنْ یَعیشُ بالإحْسان أَکْثَرُ ممَّن یَعیشُ بالأَعمار؛ آنها كه بر اثر گناهان مى‏ميرند بيش از آنها هستند كه به مرگ الهى از دنيا مى‌روند و كسانى كه بر اثر نيكو كارى عمر طولانى پيدا مى‏‌كنند بيش از كسانى هستند كه بر اثر عوامل طبيعى عمرشان زياد مى‌‏شود»<ref>مجلسی، بحارالانوار، ج۵، ص ۱۴۰.</ref>