عام الحزن: تفاوت میان نسخه‌ها
imported>Aghaie جز ←پانویس |
imported>Aghaie جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''عامُ الحُزن''' به معنای سال غم و اندوه، به سالی در آغاز [[اسلام]] می‌گویند که در آن وفات [[حضرت خدیجه]] همسر پیامبر | '''عامُ الحُزن''' به معنای سال غم و اندوه، به سالی در آغاز [[اسلام]] می‌گویند که در آن وفات [[حضرت خدیجه]] همسر [[پیامبر(ص)]] و [[ابوطالب]] عموی پیامبر (ص) روی داد. نام گذاری این سال به عام الحزن به پیامبر(ص) نسبت داده شده است و بیانگر جایگاه و مقام این دو شخصیت و سختی وقایع رخ داده در این سال در نزد ایشان است. | ||
== تاریخ شناسی == | == تاریخ شناسی == | ||
اکثر مورخین تاریخ این واقعه را در سال دهم [[بعثت]]، سه سال پیش از [[هجرت]] پیامبر دانسته‌اند. با این حال گزارش‌های معدودی از وقوع این اتفاق در سال‌های ششم تا نهم بعثت وجود دارد. | اکثر مورخین تاریخ این واقعه را در سال دهم [[بعثت]]، سه سال پیش از [[هجرت]] پیامبر(ص) دانسته‌اند. با این حال گزارش‌های معدودی از وقوع این اتفاق در سال‌های ششم تا نهم بعثت وجود دارد. | ||
همچنین میان مورخین در روز و ماه وفات این دو شخصیت و نیز فاصلۀ زمانی بین وفات آن‌ها اختلافات فراوانی وجود دارد: در منابع روایی و تاریخی از اول [[ذی القعده]]<ref>دیار بکری، شیخ حسین؛ تاریخ الخمیس فی أحوال انفس النفیس، ج ۱، ص۲۹۹.</ref> نیمهٔ [[شوال]]<ref>ابن جوزی؛ المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج ۳، ص۷.</ref> و نیمهٔ اول ماه [[رمضان]]<ref>شیخ مفید؛ مسار الشیعه فی مختصر تواریخ الشریعه، ص۲۲-۲۳.</ref> به عنوان روز و ماه وفات ابوطالب یاد شده است.وفات خدیجه را نیز سه،<ref>انساب الاشراف، ج ۱، ص۲۳۶.</ref> ۳۰،<ref>مقریزی، تقی الدین؛ إمتاع الأسماع به ما للنبی من الأحوال و الأموال و الحفدة و امتاع، ج ۱، ص۴۵.</ref> ۳۵،<ref>ابن سعد؛ الطبقات الکبری، ج ۱، ص۱۶۴.</ref> و ۵۵ روز پس از این تاریخ عنوان کرده‌اند. همچنین در تقدم و تأخر وفات آن‌ها از یکدیگر نیز بین مورخان و سیره‌نگاران اختلاف است، عده ای وفات ابوطالب را مقدم دانسته‌اند و عده‌ای خلاف آن را نگاشته‌اند. | همچنین میان مورخین در روز و ماه وفات این دو شخصیت و نیز فاصلۀ زمانی بین وفات آن‌ها اختلافات فراوانی وجود دارد: در منابع روایی و تاریخی از اول [[ذی القعده]]<ref>دیار بکری، شیخ حسین؛ تاریخ الخمیس فی أحوال انفس النفیس، ج ۱، ص۲۹۹.</ref> نیمهٔ [[شوال]]<ref>ابن جوزی؛ المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج ۳، ص۷.</ref> و نیمهٔ اول ماه [[رمضان]]<ref>شیخ مفید؛ مسار الشیعه فی مختصر تواریخ الشریعه، ص۲۲-۲۳.</ref> به عنوان روز و ماه وفات ابوطالب یاد شده است. وفات خدیجه را نیز سه،<ref>انساب الاشراف، ج ۱، ص۲۳۶.</ref> ۳۰،<ref>مقریزی، تقی الدین؛ إمتاع الأسماع به ما للنبی من الأحوال و الأموال و الحفدة و امتاع، ج ۱، ص۴۵.</ref> ۳۵،<ref>ابن سعد؛ الطبقات الکبری، ج ۱، ص۱۶۴.</ref> و ۵۵ روز پس از این تاریخ عنوان کرده‌اند. همچنین در تقدم و تأخر وفات آن‌ها از یکدیگر نیز بین مورخان و سیره‌نگاران اختلاف است، عده ای وفات ابوطالب را مقدم دانسته‌اند و عده‌ای خلاف آن را نگاشته‌اند. | ||
== پانویس== | == پانویس== | ||
{{پانویس|30em}} | {{پانویس|30em}} | ||
نسخهٔ ۹ مارس ۲۰۱۵، ساعت ۱۲:۲۷
عامُ الحُزن به معنای سال غم و اندوه، به سالی در آغاز اسلام می‌گویند که در آن وفات حضرت خدیجه همسر پیامبر(ص) و ابوطالب عموی پیامبر (ص) روی داد. نام گذاری این سال به عام الحزن به پیامبر(ص) نسبت داده شده است و بیانگر جایگاه و مقام این دو شخصیت و سختی وقایع رخ داده در این سال در نزد ایشان است.
تاریخ شناسی
اکثر مورخین تاریخ این واقعه را در سال دهم بعثت، سه سال پیش از هجرت پیامبر(ص) دانسته‌اند. با این حال گزارش‌های معدودی از وقوع این اتفاق در سال‌های ششم تا نهم بعثت وجود دارد.
همچنین میان مورخین در روز و ماه وفات این دو شخصیت و نیز فاصلۀ زمانی بین وفات آن‌ها اختلافات فراوانی وجود دارد: در منابع روایی و تاریخی از اول ذی القعده[۱] نیمهٔ شوال[۲] و نیمهٔ اول ماه رمضان[۳] به عنوان روز و ماه وفات ابوطالب یاد شده است. وفات خدیجه را نیز سه،[۴] ۳۰،[۵] ۳۵،[۶] و ۵۵ روز پس از این تاریخ عنوان کرده‌اند. همچنین در تقدم و تأخر وفات آن‌ها از یکدیگر نیز بین مورخان و سیره‌نگاران اختلاف است، عده ای وفات ابوطالب را مقدم دانسته‌اند و عده‌ای خلاف آن را نگاشته‌اند.
پانویس
- ↑ دیار بکری، شیخ حسین؛ تاریخ الخمیس فی أحوال انفس النفیس، ج ۱، ص۲۹۹.
- ↑ ابن جوزی؛ المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، ج ۳، ص۷.
- ↑ شیخ مفید؛ مسار الشیعه فی مختصر تواریخ الشریعه، ص۲۲-۲۳.
- ↑ انساب الاشراف، ج ۱، ص۲۳۶.
- ↑ مقریزی، تقی الدین؛ إمتاع الأسماع به ما للنبی من الأحوال و الأموال و الحفدة و امتاع، ج ۱، ص۴۵.
- ↑ ابن سعد؛ الطبقات الکبری، ج ۱، ص۱۶۴.
منابع
- ابن جوزی، المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبد القادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۴۱۲ق، ج ۳، ص۷.
- ابن سعد، الطبقات الکبری، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ دوم، ۱۴۱۸ق، ج ۱.
- انساب الاشراف، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۷ق.
- دیار بکری، شیخ حسین، تاریخ الخمیس فی أحوال انفس النفیس، بیروت، دارصادر.
- شیخ مفید، مسار الشیعه فی مختصر تواریخ الشریعه، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.
- مقریزی، تقی الدین، إمتاع الأسماع به ما للنبی من الأحوال و الأموال و الحفدة و امتاع، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۴۲۰ق.