پرش به محتوا

استدراج: تفاوت میان نسخه‌ها

۳۳ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۵ مهٔ ۲۰۱۹
جز
جز (←‏استدراج اجتماعی: ویرایش جزئی)
جز (←‏نشانه‌های استدراج: ویریش جژئی)
خط ۲۰: خط ۲۰:


==نشانه‌های استدراج==
==نشانه‌های استدراج==
برپایه [[روایت|روایات]] گاهی نعمت‌ها نشانه استدراج‌اند. [[کلینی|کُلینی]] از [[امام صادق(ع)]] نقل کرده است کسی که [[گناه]] می‌کند، ولی خدا به او مهلت می‌دهد و باز او نعمت می‌دهد، به‌گونه‌ای که از [[استغفار]] غفلت می‌کند، دچار استدراج شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۵۲.</ref>
برپایه [[روایت|روایات]] گاهی نعمت‌ها نشانه استدراج‌اند. [[کلینی|کُلینی]] از [[امام صادق(ع)]] نقل کرده است کسی که [[گناه]] می‌کند، ولی خدا به او مهلت می‌دهد و باز نعمتش را در اختیارش می‌گذارد، به‌گونه‌ای که از [[استغفار]] غفلت می‌کند، دچار استدراج شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۵۲.</ref>


همچنین طبق [[حدیث|حدیثی]] در کتاب [[کافی]]، شخصی به امام صادق(ع) می‌گوید: از خدا مال خواستم، به من عطا کرد، فرزند طلب کردم، به من فرزندی داد، از او خانه خواستم، به من داد. اکنون می‌ترسم که استجابت این دعاها به‌جهت استدراج بوده باشد. امام صادق پاسخ می‌دهد که اگر [[شکر]] این نعمت‌ها را به‌جا آوری، استدراج نیست.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۹۷.</ref>
همچنین طبق [[حدیث|حدیثی]] در کتاب [[کافی]]، شخصی به [[امام صادق(ع)]] می‌گوید: از خدا مال خواستم، به من عطا کرد، فرزند طلب کردم، به من فرزندی داد و از او خانه خواستم، به من داد. اکنون می‌ترسم که استجابت این دعاها به‌جهت استدراج بوده باشد. امام صادق پاسخ می‌دهد که اگر [[شکر]]ِ این نعمت‌ها را به‌جا آوری، استدراج نیست.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۹۷.</ref>


فخرالدین رازی از [[مفسران]] و [[متکلمان]] اهل‌سنت در قرن ششم قمری، معتقد است توانایی افراد گناهکار بر انجام‌دادن کارهای خارق‌العاده، از نمونه‌های استدراج است.<ref>فخرالدین رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۴۳۱.</ref>
فخرالدین رازی از [[مفسران]] و [[متکلمان]] اهل‌سنت در قرن ششم قمری، معتقد است توانایی افراد گناهکار بر انجام‌دادن کارهای خارق‌العاده، از نمونه‌های استدراج است.<ref>فخرالدین رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۴۳۱.</ref>
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۳۵۲

ویرایش