Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۳۵۲
ویرایش
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (←استدراج اجتماعی: ویرایش جزئی) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (←نشانههای استدراج: ویریش جژئی) |
||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
==نشانههای استدراج== | ==نشانههای استدراج== | ||
برپایه [[روایت|روایات]] گاهی نعمتها نشانه استدراجاند. [[کلینی|کُلینی]] از [[امام صادق(ع)]] نقل کرده است کسی که [[گناه]] میکند، ولی خدا به او مهلت میدهد و باز | برپایه [[روایت|روایات]] گاهی نعمتها نشانه استدراجاند. [[کلینی|کُلینی]] از [[امام صادق(ع)]] نقل کرده است کسی که [[گناه]] میکند، ولی خدا به او مهلت میدهد و باز نعمتش را در اختیارش میگذارد، بهگونهای که از [[استغفار]] غفلت میکند، دچار استدراج شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۵۲.</ref> | ||
همچنین طبق [[حدیث|حدیثی]] در کتاب [[کافی]]، شخصی به امام صادق(ع) میگوید: از خدا مال خواستم، به من عطا کرد، فرزند طلب کردم، به من فرزندی | همچنین طبق [[حدیث|حدیثی]] در کتاب [[کافی]]، شخصی به [[امام صادق(ع)]] میگوید: از خدا مال خواستم، به من عطا کرد، فرزند طلب کردم، به من فرزندی داد و از او خانه خواستم، به من داد. اکنون میترسم که استجابت این دعاها بهجهت استدراج بوده باشد. امام صادق پاسخ میدهد که اگر [[شکر]]ِ این نعمتها را بهجا آوری، استدراج نیست.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۹۷.</ref> | ||
فخرالدین رازی از [[مفسران]] و [[متکلمان]] اهلسنت در قرن ششم قمری، معتقد است توانایی افراد گناهکار بر انجامدادن کارهای خارقالعاده، از نمونههای استدراج است.<ref>فخرالدین رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۴۳۱.</ref> | فخرالدین رازی از [[مفسران]] و [[متکلمان]] اهلسنت در قرن ششم قمری، معتقد است توانایی افراد گناهکار بر انجامدادن کارهای خارقالعاده، از نمونههای استدراج است.<ref>فخرالدین رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۴۳۱.</ref> |