سوره انسان: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سوره انسان''' یا '''هَلْ أَتَیٰ''' یا '''دَهْر''' هفتاد و ششمین [[سوره]] [[قرآن]] و از [[سوره مدنی|سوره‌های مدنی]] است که در [[جزء (قرآن)|جزء]] ۲۹ قرآن جای گرفته است. سوره انسان درباره خلقت و هدایت انسان، اوصاف ابرار (نیکوکاران) و نعمت‌هایی که خداوند به آنان می‌دهد و دلیل آن و اهمیت قرآن و [[مشیت]] پروردگار سخن می‌گوید.

بنابر نظر [[:رده:مفسران شیعه|مفسران شیعه]] و برخی از [[اهل سنت]]، [[آیه]] هشتم این سوره که به [[آیه اطعام]] معروف است، در شأن [[حضرت علی(ع)]] و [[فاطمه زهرا(س)]] و [[حسنین(ع)]] و خادم آنان [[فضه]] نازل شده است. ایشان سه روز پیاپی به [[نذر]]شان بر [[روزه|روزه‌گرفتن]] این روزها وفا کردند و با اینکه خود گرسنه بودند، [[افطار|افطاری‌شان]] را به مسکین و [[یتیم]] و اسیر بخشیدند. از جمله پاداش‌هایی که برای قرائت این سوره بیان شده، همنشینی با [[پیامبر(ص)]] در [[آخرت]] است.