Automoderated users، confirmed، movedable، protected، مدیران، templateeditor
۶٬۸۴۱
ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
در فقه اسلامی، یکی از واجبات سهگانه حج در منا قربانی کردن است.<ref>محقق حلی، ج ۱، ص۲۵۸-۲۶۵</ref> به جز برخی از [[فقیهان]] متقدم که زمان قربانی را محدود به روز [[عید قربان]] دانستهاند، فقهای مذاهب اهل سنت، از جمله [[ابوحنیفه]]، [[مالک]] و [[احمد بن حنبل]]، روز عید قربان و دو روز نخست از ایام تشریق را ایامی دانستهاند که قربانی در آن جایز است ولی معتقدند که در روز سوم از ایام تشریق، نمیتوان قربان کرد.<ref>نک : قفال، ج۳، ص۳۲۰؛ جصاص، ج۵، ص۶۸؛ مرغینانی، ج۴، ص۷۳؛ ابن عبدالبر، ج ۱۲، ص۱۳۰؛ ابن قدامه، ج۳، ص۴۵۴</ref> | در فقه اسلامی، یکی از واجبات سهگانه حج در منا قربانی کردن است.<ref>محقق حلی، ج ۱، ص۲۵۸-۲۶۵</ref> به جز برخی از [[فقیهان]] متقدم که زمان قربانی را محدود به روز [[عید قربان]] دانستهاند، فقهای مذاهب اهل سنت، از جمله [[ابوحنیفه]]، [[مالک]] و [[احمد بن حنبل]]، روز عید قربان و دو روز نخست از ایام تشریق را ایامی دانستهاند که قربانی در آن جایز است ولی معتقدند که در روز سوم از ایام تشریق، نمیتوان قربان کرد.<ref>نک : قفال، ج۳، ص۳۲۰؛ جصاص، ج۵، ص۶۸؛ مرغینانی، ج۴، ص۷۳؛ ابن عبدالبر، ج ۱۲، ص۱۳۰؛ ابن قدامه، ج۳، ص۴۵۴</ref> | ||
نظر دیگر نیز مربوط به [[ | نظر دیگر نیز مربوط به [[شافعی]] و اوزاعی [[فقیه]] اهل [[شام]] است که به نظر این افراد، قربانی از روز عید قربان تا پایان روز سوم این ایام نیز جایز است.<ref>شافعی، ج۲، ص۲۲۲</ref> | ||
===در فقه امامیه=== | ===در فقه امامیه=== | ||
فقهای [[امامیه]] در این مسئله بر دو گروه بودهاند. نظر رایج و مشهور آنان این بوده که در منطقه منا، قربانی کردن از روز عید قربان تا پایان ایام تشریق جایز است ولی در خارج از این منطقه، تنها روز عید و دو روز اول ایام تشریق (۱۱ و ۱۲ ذی حجه) میتوان قربان کرد.<ref>محقق حلی، ج ۱، ص۲۶۴؛ شهید ثانی، ج ۲، ص۲۳۵؛ صاحب جواهر، ج ۱۹، ص۲۲۳</ref> | فقهای [[امامیه]] در این مسئله بر دو گروه بودهاند. نظر رایج و مشهور آنان این بوده که در منطقه منا، قربانی کردن از روز عید قربان تا پایان ایام تشریق جایز است ولی در خارج از این منطقه، تنها روز عید و دو روز اول ایام تشریق (۱۱ و ۱۲ ذی حجه) میتوان قربان کرد.<ref>محقق حلی، ج ۱، ص۲۶۴؛ شهید ثانی، ج ۲، ص۲۳۵؛ صاحب جواهر، ج ۱۹، ص۲۲۳</ref> |