پروین اعتصامی: تفاوت میان نسخه‌ها

دیوان پروین نخستین بار در ۱۳۱۴ش به طبع رسید. در آن زمان، بیست سال از شروع شاعری او می‌گذشت و اهل ادب با اشعار او در دوره دوم [[مجله بهار]] که به همت پدر وی انتشار می‌یافت، آشنا بودند.<ref>رجوع کنید به دهخدا، ذیل ماده</ref> در هفتم بهمن همان سال، وزارت معارف در بیست و سومین جلسه شورای عالی معارف ــ که به ریاست [[علی‌اصغر حکمت]]، وزیر معارف، تشکیل شده بود ــ به پیشنهاد اداره انطباعات آن وزارتخانه، اعطای نشان درجه سوم علمی را به پروین تصویب کرد و در ۱۳۱۵ش آن را برای پروین فرستاد.<ref> ابوالفتح اعتصامی، «تاریخچه زندگانی پروین اعتصامی»، ص۷</ref> در مرداد همان سال با سمت کتابدار دانشسرای عالی به استخدام وزارت معارف درآمد.<ref>رجوع کنید به چاوش اکبری، ص ۴۲۳، تصویر حکم استخدام پروین</ref> پروین در سوم فروردین ۱۳۲۰، در آستانه سی و پنج سالگی، بیمار شد و در پانزدهم همان ماه (شب شنبه شانزدهم)، احتمالاً به مرض حصبه، درگذشت و در [[حرم حضرت معصومه|حرم حضرت معصومه (ع)]] در [[قم]] در مقبره خانوادگی در کنار پدر به خاک سپرده شد.<ref>ابوالفتح اعتصامی، «تاریخچه زندگانی پروین اعتصامی»، ص۷ـ ۸؛ دهخدا، ذیل ماده</ref> پس از در گذشت پروین قطعه شعری به خط او میان اوراقش یافت شد که دربالای آن نوشته بود «این قطعه را برای سنگ مزار خود سروده‌ام» وبر سنگ قبر او حک شد.<ref>دیوان پروین اعتصامی، چاپ پنجم،۱۳۸۲ق. سازمان مستقل چاپخانه دولتی ایران، پاورقی ص۲۷۳  https://ganjoor.net/parvin/divanp/mtm/sh166