حسین بن موسی بن جعفر: تفاوت میان نسخه‌ها

نویسده [[بحر الانساب و مجمع الاعقاب|بحر الانساب]] سن وی را هنگام شهادت یا وفات ۱۳سال نقل کرده‌است<ref> بحر الانساب و مجمع الاعقاب ص۵۵</ref> اما این نظریه با اشکالاتی روبرو است. از آنجا که شهادت امام موسی کاظم(ع) در سال ۱۸۳ق بوده <ref>شیخ مفید، الارشاد، ج ۲، ص ۲۱۵</ref> و امام کاظم(ع)نیز سال‌های آخر عمر خود را در زندان به سر می برده‌است<ref>رسول جعفریان، حیات فکری و سیاسی ائمه، ص ۳۹۳</ref> باید سن حسین در هنگام شهادت پدر چهار یا پنج ساله باشد. و هنگام هجرت امام رضا به خراسان ۲۲ساله چرا که امام رضا(ع) در سال ۲۰۱ به خراسان هجرت کرد<ref> جعفریان، ۱۳۸۱، ص۴۲۶</ref> اگر بگویم شهادت امام رضا(ع) و امامت امام جواد را درک کرده‌است باید به این مقدار دو یا سه سال افزود و او را تقریبا جوانی ۲۴ یا ۲۵ ساله بوده‌است. بدین جهت ۱۳ساله بودن وی هنگام شهادت یا وفات از طرف برخی تضعیف شده‌است.<ref>جلوگاه نور، ص۴۳</ref>

==محل دفن==

درباره محل دفن حسین بن موسی(ع) اختلاف است، برخی معتقدند وی در کوفه از دنیا رفت، برخی مدفن وی را در شیراز می دانند. به گفته بعضی دیگر محل دفن وی در طبس است.

===شیراز===

بنابر گزارشی که مدفن حسین بن موسی(ع) را در شیراز می‎داند او یکی از همراهان [[شاه چراغ]] بوده است، این کاروان به قصد دیدار امام رضا(ع) همراه با سایر برادرانش از [[مدینه]] عازم [[خراسان]] شد.<ref>عیسی بن جنید شیرازی، ص۳۰۶؛فرصه الدوله، آثار العجم</ref> تاریخ هجرت آنان به طور دقیق معلوم نیست ولی با توجه به روایتی در [[بحار الأنوار|بحار]] این کاروان پس از [[شهادت]] امام رضا(ع) عازم [[ایران]] شد چرا که حسین بن موسی، پس از شهادت امام رضا(ع) در مدینه از امامت امام جواد(ع) دفاع می‌نماید.<ref> مسائل علی بن جعفر و مس تدرکاتها، ص۳۲۰؛الکافی، ج۳، ص۲۴۵</ref>

[[حمد الله مستوفی]] محل دفن حسین بن موسی را در شیراز می‌داند.<ref> تاریخ گزیده،متن،ص:۲۰۴</ref> زرکوب شیرازی، جنید شیرازی<ref>عیسی بن جنید، هزار مزار، ص۳۰۶</ref>، علامه مجلسی، [[سید جعفر بحر العلوم|بحرالعلوم]] در کتاب [[تحفه العالم فی خطبه المعالم]]،<ref>مهاجران موسوی، ص۲۸۳</ref> روضاتی<ref>روضاتی، جامع الانساب، ص۴۲</ref> نیز این قول را پذیرفته‌اند. بقعۀ وی در چندصد متری حرم شاه چراغ مورد توجه مردم شیراز و دوستداران [[اهل بیت]] است. این بقعه در نطر مردم شیراز از جایگاه بالایی برخوردار است و هر هفته شب دوشنبه را به زیارتی وی اختصاص داده‌اند به طوریکه بقعه مملو از جمعیت می‌شود.

::تا [[قرن هشتم]] قبر علاءالدین حسین مخفی بود. در زمانی که قتلغ فرمانروای شیراز بود باغبان وی مشاهده کرد که در [[شب جمعه|شبهای جمعه]] نوری به طرف نقطه‌ای از باغ می‌آید. جریان را به قتلغ رساند وی پس از تجسس متوجه شد قبری در آنجاست و درون آن جسدی پرهیبت که آثار جلالت و جمال و کمال از او آشکارا دیده می‌شد در یک دست [[قرآن]] و در دست دیگر شمشیری داشت از روی نشانه‌ها و قرائن فهمیدند قبر حسین بن موسی است اطراف قبر قبه و رواقی ساخت.<ref>بحار الأنوار، المجلسی،ج۴۸،ص:۳۱۲</ref>

===طبس===

در طبس نیز بقعه‌ای به وی منسوب است.<ref>مهاجران موسوی، ص۲۸۰</ref> نامه‌ای از امام رضا(ع) به حاکم طبس موجود است که در آن از مفقود شدن یکی از برادرانش به نام حسین در منطقه تحت حکومت وی خبر می‌دهد و از او می خواهد در پیدا کردن گمشده اقدام نماید<ref>مکاتیب الأئمة علیهم السلام، ج۵، ص: ۳۰۱</ref> عده ای از سادات نیز در طبس زندگی می کردند و خود را از اولاد حسین مفقود می‌دانستند. [[محمد بن محمد عبیدلی|عبیدلی]] در [[تهذیب الانساب و نهایه االالقاب]] از این گروه از سادات خبر می‌دهد که نسبت به شجره خود سوال می‌کند ولی به علت مجهول بودن نسب آنان جوابشان را نمی‌دهد. <ref>عبیدلی، ص ۱۶۶</ref> ابونصر [[سهل بن عبدالله بن داود بخاری]] [[نسابه]] آنان را از نسل [[احمد بن موسی(ع)]] می داند نه حسین بن موسی.<ref>ابن طباطبا، صص ۲۱۸-۲۱۹</ref>

==فرزندان==

==پانویس==