سید محمد تیجانی: تفاوت میان نسخه‌ها

تیجانی مالکی‌مذهب بود که پس از سفری به عربستان به وهابیت متمایل شد و به تبلیغ عقاید وهابیت پرداخت اما در پی آشنایی با یکی از استادان دانشگاه بغداد به عراق سفر کرد. او در این سفر با علمای شیعه دیدار و گفتگو کرد و با عقاید شیعیان آشنا گردید و پس از تحقیق مذهب شیعه را برگزید.

محمد تیجانی سماوی در [[قفصه]] در جنوب [[تونس]] متولد شد. خاندان او اصالتاً اهل [[سماوه]] [[عراق]] بودند که پیشتر در زمان [[عباسیان]]، به شمال [[آفریقا]] مهاجرت کرده بودند.

تیجانی تحصیلات مقدماتی را طی دو یا سه سال در یکی از شعبه‌های [[دانشگاه زیتونیه]] گذراند. او پس از استقلال [[تونس]] برای ادامه تحصیل به مدارس [[فرانکوعربی]] (فرانسوی-عربی) رفت. او پس از پایان این دوره، استادیار مؤسسۀ پیش‌دانشگاهی [[یوسبای]] شده و حدود ۱۷ سال در آنجا تدریس کرد.

برای تحصیل در [[فرانسه]] رفت و بیش از هشت سال در دانشگاه سوربن و موسسه تحصیلات عالی پاریس، به بررسی تطبیقی میان ادیان به ویژه [[ادیان توحیدی]] پرداخته و با اخذ مدرک کارشناسی تحقیقات تخصصی در این زمینه از دانشگاه سوربن فارغ التحصیل شده است. سپس در رشته [[فلسفه]] و علوم انسانی و پس از آن در رشته تخصصی تاریخ و [[مذاهب اسلامی]] از این دانشگاه دکترای درجه سه و سپس دکترای بین المللی دریافت کرد. تز دکتری او «‌اندیشه اسلامی در [[نهج البلاغه]]‌» -سخنان امام علی(ع)- بود و نهج البلاغه را در تز دکتری خود به فرانسوی ترجمه کرد. وی پس از اخذ درجه دکترا، یک سال در دانشگاه سوربن و سه سال هم در موسسۀ بالزام در پاریس به تدریس پرداخت.

تیجانی در دوره کودکی، نصف [[قرآن]] را حفظ کرد از این‌رو در ماه‌های [[رمضان]] به عنوان امام در [[نماز تراویح]] شرکت می‌کرد.<ref> تیجانی، ثم اهتدیت، ص۱۱-۱۲.</ref> به گفته وی نام تیجانی هم برگرفته از ‌طریقت تیجانی‌ است که در [[تونس]]، [[مراکش]]، [[الجزایر]]، [[لیبی]]، [[سودان]]، [[مصر]] و... رایج است. این گروه معتقدند که همه [[مشایخ]] و [[اولیاء الله]]، علم خود را از یکدیگر گرفته‌اند مگر [[شیخ احمد تیجانی]] که علمش را مستقیما از [[پیامبر اسلام(ص)]] گرفته است.<ref> تیجانی، ثم اهتدیت، ص۱۲-۱۳.</ref>

تیجانی در سال ۱۹۶۴م در کنفراسی در [[مکه]]، در ارتباط با عرب‌های [[مسلمان]] شرکت کرد او در این سفر به وهابیت متمایل شد.<ref> تیجانی، ثم اهتدیت، ص۱۶.</ref> و به تبلیغ عقاید آنان مشغول شد.<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، ص۱۷.</ref> او برای آشنایی بیشتر با عقاید وهابیت به [[حج]] رفت. در مصر با تعدادی از علمای [[الازهر]] دیدار کرد ولی درخواست اقامت در دانشگاه الازهر را رد کرد.<ref> تیجانی، ثم اهتدیت، صص۲۵-۲۷.</ref>

تیجانی در حین سفر به [[بیروت]]، با یکی از اساتید شیعه دانشگاه [[بغداد]] به نام منعم آشنا شد. او در این دیدار [[شیعیان]] را به [[کفر]] و [[شرک]] متهم کرد اما منعم، تیجانی را برای آشنایی با تشیع به [[عراق]] دعوت کرد. تیجانی چنانکه خودش گفته در آن زمان آرزوی زیارت [[عبدالقادر گیلانی]] را داشت، دعوت منعم را پذیرفت<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، ص۳۵.</ref> او در این سفر به زیارت حرم امام علی(ع) و حرم امام کاظم رفت و با برخی از علمای شیعه دیدار کرد.<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، صص۴۵-۴۶. </ref> دیدار با آیت‌الله خویی و سید محمدباقر صدر از مراجع تقلید شیعه سبب شد برخی از باورهای او درباره شیعیان اصلاح شود و به سوالاتش پاسخ داده شود.<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، ص۴۹</ref> او از تأثیر سخنان آیت‌الله خویی و سید محمدباقر صدر بر خود سخن گفته است و در کتاب ثم اهتدیت این دیدارها و سؤالات مطرح شده و پاسخ‌های [[سید محمدباقر صدر|آیت‌الله صدر]] را نقل کرده است.<ref>نگاه کنید: تیجانی، ثم اهتدیت، ص۵۳-۶۰.</ref>

تیجانی بعد دیداری که با علمای شیعه در [[نجف]] داشت، برای رسیدن به حقیقت، روش پژوهش را در پیش گرفت. وی در این باره گفته است: «‌با خود پیمان بستم، احادیث صحیحی را که مورد اتفاق شیعه و سنی است، مدرک و مستندِ قطعی قرار دهم و احادیثی که یک فرقه منهای فرق دیگر، به آن اعتماد کرده را، کنار بگذارم.<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، ص۷۶.</ref> او به مطالعه در مورد عقاید شیعه پرداخت و مهمترین کتابی که وی را در این مسأله تحت تأثیر قرار داده کتاب [[المراجعات]] نوشته [[سید عبدالحسین شرف‌الدین]] بوده است.<ref>تیجانی، ثم اهتدیت، ص۷۵.</ref>

تیجانی پس از نگارش کتاب‌هایی در اثبات حقانیت [[شیعه]] و رد و انکار عقاید منحرف [[وهابیت]]، مورد هجوم وهابی‌ها و سعودی‌ها قرار گرفت. در ابتدا ادعا کردند که تیجانی سمّاوی نامی خیالی است که علمای شیعه درست کرده‌اند، سپس مدعی شدند که این کتاب‌ها حاصل کار اسرائیل است، تا مردم دچار تردید شوند. بعدها اعلام کردند که تیجانی نه شیعه است و نه سنی، بلکه [[مرتد]] شده است.<ref>مصاحبه با خبرگزاری فارس، تاریخ۲۹/۷/۱۳۸۵، شماره خبر: ۸۵۰۷۲۹۰۰۸۳.</ref>